روزنامه گاردین در جدیدترین تحلیل خود از میران خطری که ترامپ می‌تواند برای جمهوری‌خواهان داشته باشد سخن گفته است. به اعتقاد نویسنده مقاله، دانلد ترامپ همیشه دچار رفتارات عجیب و اشباهاتی بوده که معمولا چندی بعد، بابت آنها عذرخواهی کرده است. اما چندی است که شاهد رفتارات عجیب‌تر و به مراتب خطرناک‌تر از او هستیم. اینطور به نظر می‌رسد که او در طی سه هفته گذشته چوب حراج به محبوبیت خود زده بطوری که با دامن زدن به تنش‌های بی‌مورد و بی‌محل باعث شده که در نظرسنجی‌های اخیر با ریزش هواداران خود روبرو شود. او به کارهایی که در سیاست رقابت در کارزار حساسی چون انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اصلا لزومی ندارد دست زده و خود را در مرکز تشنج قرار داده است. مثلا در پاسخ به اظهارات «خضر خان» مسلمان که فرزند خود را در یکی از عملیات‌های ارتش آمریکا از دست داده‌ است و از قضا در انظار عمومی آمریکایی‌ها هم به همین علت محبوب است، به جای اینکه بنا بر مصلحت سکوت اختیار نماید، شروع به بحث‌های توئیتری می‌کند و وقتی از او می‌خواهند که عذرخواهی نماید واکنش شدیدتری از خود نشان می‌دهد. یا اینکه مدعی می‌شود که دولت اوباما 400 میلیون دلار به ایران باج داده و به مجردی که اوباما خواهان توجیه امنیتی وی می‌شود، اعلام می‌کند که هواپیمای رویت شده، هواپیمای حامل پول نبوده و او اشتباه کرده است. یا اینکه در سخنرانی سه روز قبل خود، در لفافه اقدام به تهدید هیلاری کلینتون به ترور می‌کند و پس از بر پا شدن جنجال اقدام به فرافکنی می‌کند. و یا اینکه دو روز پیش، اوباما را عامل اصلی شکل‌گیری داعش می‌نامد و سپس بلافاصله اعلام می‌کند که هنوز در این مورد مطمئن نیست. تمامی این حرکات، اوضاع را فقط برای ترامپ بدتر کرده است. جمعی از هواداران معتدل او یا قید مشارکت در انتخابات را زده‌اند، یا به سمت «جیل استاین» رفته‌اند و یا «گری جانسون» را انتخاب کرده‌اند.

اما هواداران دو آتشه او همچنان با باور و قدرت تمام از او حمایت می‌کنند تا جایی که پیوسته در سخنرانی‌های او اگر کسی مورد حمله و انتقاد وی قرار گرفته و یا در سالن اقدام به مخالفت با و اعتراض به ترامپ کرده، مورد حمله لفظی و یا تحقیر آنها قرار گرفته است که ملموس‌ترین آن را می‌توان سخنرانی روز گذشته وی در شهر «کیسیمی» فلوریدا دانست که بیشتر شبیه به کارناوال خشم و تهییج بود. نمونه این خشم و نفرت و ادعای تزریق شده به وجود طرفداران ترامپ را می‌توان در اقدام یک پیرمرد پس از سخنرانی روز گذشته دید. او به طرف دوربین خبرنگاران رفت و خطاب به آنها فریاد زد: «خائنین! خائنین! شما آلوده به گناه خیانت هستید. همه شما. وسایلتان را جمع و گورتان را از اینجا گم کنید».

گاردین در ادامه می‌آورد: خط اشتباه دیگری که ترامپ در پیش گرفته، مربوط به واکنش منفعلانه او نسبت به سقوط آرای‌اش در جمع رای‌دهندگان است. نظرسنجی‌های اخیر به ما می‌گوید که او در رقابت با هیلاری از وضع مناسبی برخوردار نیست. جالب اینکه در عین آسودگی در جمع خبرنگاران از مسافرت تفریحی چند روزه‌ قریب‌الوقوع خود حرف می‌زند و با این وضع باید پرسید براستی تکلیف 13 میلیون و 300 هزار نفری که در جریان رقابت‌های درون حزبی به او رای دادند چیست؟ آیا با این روندی که او در پیش گرفته، می‌توان امیدی به ثمر دادن نهال امیدی که به ترامپ دارند داشت؟

روزنامه انگلیسی می‌افزاید: نکته اینجاست که هواداران ترامپ به شدت تحت تاثیر سیاست پوپولیستی او قرار گرفته‌اند و وی را ناجی آینده تاریکی می‌دانند که سردمداران آمریکایی برای آنها به وجود آورده‌اند. آنها به پیروزی قطعی او در مقابل کلینتون ایمان دارند. آنها معتقدند که اگر حزب جمهوریخواه هر گزینه دیگری را پیش رویشان می‌گذاشت، ممکن بود که به طرف شخصی غیر از او بروند اما ترامپ برای آنها یک انتخاب قطعی است. وقتی از یکی از هواداران باسواد او که یک تحلیل‌گر بازار تجارت است سوال می‌شود که «چه می‌شود اگر ترامپ در مقابل کلینتون به پیروزی نرسد؟»، پاسخ می‌دهد: «تمامی رای‌دهندگان ثبت‌نام کرده و ثبت‌نام نکرده او ویران و نابود می‌شوند. او رییس جمهور می‌شود مگر اینکه در انتخابات تقلبی صورت بگیرد. دموکرات‌ها رفته‌اند و یک مشت لاتین‌تبار را برای رای دادن به آمریکا کشانده‌اند. نظام سیاسی آمریکا متقلب است». در میان برخی از رای‌دهندگان حزب جمهوریخواه این تفکر شکل گرفته که با وجود یک چنین کاندیدایی دیگر امیدی به حزب نیست و تصمیم بر ترک آن ارجح است.

به اعتقاد گاردین، بسیاری از رای‌دهندگان به ترامپ، بار اولی‌ها هستند. آنها، سال‌ها انتخابات آمریکا را تحریم کرده‌اند و حالا مردی پیدا شده که حرف‌های جدید و متفاوت می‌زند و می‌تواند تنها امید آنها باشد. این امر، کار را برای نامزد جمهوریخواهان سخت‌تر می‌کند. بخصوص که از طرف دیگر میزان محبوبیت کلینتون در ایالات حساسی چون آریزونا، کارولینای شمالی، یوتا و حتی تگزاس دو برابر شده است. بسیاری از حامیان ترامپ و تحلیل‌گران طرفدار وی، خضر خان را برگ برنده این روزهای هیلاری می‌دانند. آنها معتقدند که حزب دموکرات با ابزار قرار دادن یک مسلمان به عنوان نماینده قشری که پیوسته مورد حمله ترامپ قرار داشته، به خوبی از ضعف وی در این زمینه بهره برد و وی را در موقعیت پاسخگویی عجولانه قرار داد و در نتیجه موجب افت محبوبیت‌اش گردید.

نویسنده مقاله بر این باور است که یکی از عوامل مهمی که سبب متفاوت بودن ترامپ نسبت به رقبای خود در حزب جمهوریخواه شد، این بود که وی از حیث اجتماعی لیبرال است و با مسائلی چون ازدواج همجنس‌بازان و تعیین قانون ماری‌جوانا مخالفت ندارد و از حیث نگرش اقتصادی محافظه‌کار است. همین امر، تعداد بسیاری از هنجارشکنان جامعه آمریکا را به سمت وی جذب کرده است. بسیاری از هواداران وی اعلام کرده‌اند که در صورت شکست وی در مقابل کلینتون عملا شمشیر را از رو برای نظام آمریکا می‌کشند تا جایی که حتی یکی از رای‌دهندگان از وقع واقعه‌ای شبیه واقعه‌ برگزیت انگلیس یاد می‌کند که همانا منظور وی کوچ عظیم همیشگی از دوستی با نظام سیاسی آمریکاست. «ال فروم» به عنوان یک تحلیل‌گر شناخته‌شده معتقد است که رهبران و استراتژیست‌های حزب جمهوریخواه هیچ راهی به غیر از کنار آمدن با ترامپ ندارند. هواداران ترامپ بسیار زیاد هستند و قاعدتا بسیار تعصبی و طغیانگر و مخالفت با ترامپ، موج عظیمی از طرفداران حزب را از آن برای همیشه دور می‌سازد. اگر جمهوریخواهان به هیچ نتوانند ترامپ را هضم کنند بهترین راه این است که حزب دیگری را تشکیل بدهند و به ان کوچ کنند که این امر در تاریخ آمریکا یک اتفاق بی‌سابقه و بغایت پرهزینه خواهد بود.

گاردین در پایان می‌آورد: در نقطه مقابل، کسانی چون «فرانک لونتز» -کارشناس سیاسی و ناظر نظرسنجی- معتقدند که اتفاقا راه و تفکر ترامپ، عمق و عمر نخواهد داشت و با شکست در مقابل هیلاری در انتخابات نوامبر، عملا به تاریخ خواهد پیوست. وی معتقد است که هواداران ترامپ به او وفادار هستند اما اصلا به خوبی سازماندهی نشده‌اند. لونتز، حزب جمهوریخواه را قوی‌تر از این می‌بیند که بخواهد در اثر رفتار و رویکرد یک کاندیدا از هم بپاشد و در این راستا از برخورد جدی این حزب با نیکسون در طی فسادهایش و در نتیجه برکناری او سخن می‌گوید. این تحلیلگر اظهار داشت: «اصلا این تصور را نکنید که حزب جمهوریخواه از بین می‌رود. اگر یادتان باشد 6 سال پس از رسوائی «واترگیت» نیکسون، در سال 1980 «رانلد ریگان» جمهوریخواه با 9 درصد اختلاف رای آورد و 4 سال پس از آن، دوباره وی با 20 درصد اختلاف پیروز شد. پس از او، باز هم یک جمهوریخواه به نام «جورج هربرت واکر بوش» رای آورد. گرچه بوش نتوانست برای بار دوم رییس جمهور شود و در کارزار رقابت با بیل کلینتون شکست خورد و به نظر می‌رسید که در سال 1992 عمر حزب جمهوریخواه به پایان رسیده باشد، این حزب با فتح همزمان سنا و مجلس نمایندگان پس از 40 سال در سال 1994 تاریخ‌ساز شد. او، قویا معتقد است که جمهوریخواهان حالت ارتجاعی دارند و همیشه باز خواهند گشت.