در مسیر حرکت به دزلی یک دره باریک با دیواره های بلند قرار دارد که در سال 59 مهمترین سد دفاعی ضد انقلابیون برای جلوگیری از حمله به آن ها محسوب می شد. با گذر از این دره, به روستای مرزی دزلی رسیده که از حیث وضعیت جغرافیایی, دزلی در یک فرورفتگی قرار داشته و اطراف آن را ارتفاعات صعب العبور احاطه کرده است.
در دو سوی این گذرگاه, حدود دو کیلومتر, صخره های بزرگی قرار دارد که ضد انقلاب در پناه آن ها به راحتی قادر بود با استقرار قوای معدودی, یک ستون عظیم نظامی را به تله بیندازد و نابود کند.
بعد از پاکسازی مریوان, ضد انقلاب پایگاه اصلی خود را به دزلی منتقل کردند و در اواخر آذر سال59, 200 نفر از نیروهای سردار جاویدالاثر متوسلیان شبانه به مواضع ضد انقلاب در این نقطه هجوم آوردند و دزلی را از لوث وجود ضد انقلاب پاکسازی کردند.
این روستا پس از حضور مقام معظم رهبری در سال 59، 120 بار مورد حمله و بمباران جنگده های رژیم بعث قرار گرفت.سرانجام این منطقه در 6 دی سال 59 به همت نیروهای ارتش, سپاه و پیشمرگان کرد از دست ضد انقلاب خارج شد.