به گزارش مشرق، «احمد الفیتوری»، کارشناس و تحلیلگر مسائل لیبی در مقاله‌ای که پایگاه اینترنتی «بوابه الوسط» تحت عنوان «جنگ در راه است»منتشر کرد، به ارزیابی جدیدترین تحولات سیاسی و امنیتی جاری در این کشور آفریقایی می‌پردازد.

الفیتوری می‌نویسد: «محمود شمام»، کارشناس و استاد دانشگاه لیبیایی در توصیف تحولات امنیتی و جنگ داخلی در کشور تصریح کرد، جنگ داخل لیبی «جنگ افقی» است، به این معنی که در آن اهداف و فرماندهان میدانی متعددی وجود دارند.

در ادامه این یادداشت آمده است: به همین دلیل، مبارزه با تروریسم در لیبی با موانع متعددی مواجه شده، اگرچه کارشناسان امر درباره قدرت تخریبی جنگ‌ها تاکید می‌کنند، برای ساقط کردن یک کشور یک جنگ کوچک نیز کفایت می‌کند، چه رسد به لیبی که از غیبت موسسات و نهادهای حکومتی از جمله ارتش و نیروهای امنیتی، تعدد گروه‌های شبه نظامی، انتشار اسلحه و تعارض منافع و اهداف بازیگران خارجی رنج می‌برد.

اما اکنون در لیبی گروه‌های شبه نظامی یک هدف را مشخص کرده و برای آن مبارزه می‌کنند، گویی جنگ‌های کوچک و افقی به جنگ عمودی و هرمی تغییر شکل داده که در آن نوک پیکان جنگ یک هدف را دنبال می‌کند و آن سیطره بر نفت لیبی است. لذا گفته شده که «جنگ در راه است».

مثلث نفتی لیبی که محافظ آن آنگونه که آشکار است، به سمت یکی از طرف‌های درگیر در میدان سوق یافته، موفق شدند، آتش جنگ و منازعات مسلحانه را در مناطق نفتی شعله‌ور سازد و آنچه در شهر بنغازی شاهد آن هستیم، با هدف سیطره بر مثلث نفتی این شهر رخ می‌دهد.

در این بین شورای ریاست جمهوری لیبی همچون ستون پنجم عمل کرد، به جای آنکه گام‌های خود را در پایتخت تحکیم کند، بسرعت راهی را پیش گرفت تا آن را به هدفش یعنی سیطره بر مثلث نفتی سوق دهد.  

لذا جنگ در راه است، جنگی که نمی‌توان آن را همانند جنگ‌های پیشین شمرد و حول محوری در جریان است که جنگ‌های کوچک از آن به دور بوده‌اند.   

این هدف نشان دهنده هوش و ذکاوت برافروزندگان آن است. چون بر کسی پوشیده نیست، درخواست تشکیل دولتی واحد و انتخاب رئیسی از میان طرف‌های اصلی درگیر در امور داخلی لیبی، خواسته ضروری است تا بواسطه آن جنگ علیه مثلث نفتی را مشروعیت ببخشد.

طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی توجه چندانی به جنگ‌های افقی کوچک دایر در کشور را ندارند، مگر آنکه این جنگ‌ها پیش زمینه و مقدمه جنگ آینده باشند. جنگ سرنوشت هرآنچه در کشور اهمیت دارد، را رقم می‌‌زند، کشوری که ثروت نفتی آن اگرچه ثروت کلان و هنگفتی نیست، اما عاملی سرنوشت ساز در آن است.

لیبی اکنون به تهدیدی خطرناک علیه کشورهای همجوار و محیط پیرامونش تبدیل شده، چون پایگاه و مأمن تروریسم گشته و هرگاه زمان آن فرا رسد، با قدرت هرچه تمام‌تر در خلیج «سِرت»، مهمترین ضلع مثلث نفتی لیبی سرکوب خواهد شد.

جنگ‌ها در راه است و عزم و اراده‌ها در این راه قاطع و جدی‌. شعله نفت می‌تواند، حتی شغال‌ها را هم وارد کارزار نبردهای سرنوشت‌ساز کند، چراکه چیزی مهم‌تر از نفت نیست و هیچ چیز نمی‌تواند، مانعی در مسیر به دست گرفتن قدرت در مرکز و به موازات آن سیطره بر چاه‌های نفتی ایجاد کند.

جنگ در راه است، اما زمانی آغاز می‌شود که تصمیم نهایی برای حرکت مستقیم به سمت هدف گرفته شود، وقتی که تمام تلاش‌ها صورت گرفته باشد، زمانی باقی نمانده باشد و همه سرمایه‌ها هزینه شده باشد. زمانی که نهادهای نفتی بر امور کشور تسلط یافته باشد، در آن زمان پوشش سیاسی مناسب و دستاویز لازم فراهم می‌شود، مآنچه تحت عنوان «توافقنامه الصخیرات» شاهد آن هستیم.   

جنگ در راه است، اما زمانی آغاز می‌شود که سرمایه گذاران آن دریابند، زمان برداشت ثمره و بارشان است. زمانی‌که مردان پشت به دیوار می‌کنند، زمانی‌که داعش مغلوب یا تضعیف می‌شود. زمانی‌که «صلح» صرفا توئیتی دیده می‌شود که یکی از نمایندگان سازمان ملل به نام «مارتین کوبلر» آن را توئیت کند. زمانی‌که خواست‌ها و اراده‌ها آن را به عنوان امری حتمی رقم بزنند.