این روزها، روزهای پر خبری در عرصه فرهنگ است. ضریب دادن به فرهنگ از سوی رهبر انقلاب در سالهای اخیر اگرچه توجهات را بیش از پیش به این سمت سوق داده اما هنوز این مقوله مهم را در جای اصلی خود ننشانده است. اگرچه نسل جدیدی که بصورت خودجوش و از سر تکلیف مشغول کار فرهنگی است بار اصلی کار فرهنگی انقلاب را به دوش کشیده است با این حال به نظر می رسد هنوز صاحبان پست های فرهنگی جبهه انقلاب که گاها منصوب رهبری هم هستند تقریبا هیچ گونه حرکت فرهنگی موثری از خود بروز نداده اند.
حجت الاسلام خاموشی شاید یکی از این مصادیق باشد. وی مسئول یکی از بزرگترین سازمان های فرهنگی کشور است که سالیان متمادی است در این عرصه فعالیت دارد. خاموشی از شاگردان رهبر انقلاب است و از نظر فقهی از جمله افراد مبرز در این عرصه به شمار می آید و توسط ایشان به ریاست سازمان تبلیغات اسلامی منصوب شده است.
بعلاوه اینکه کسانی که حجت الاسلام خاموشی را از نزدیک می شناسند به هوش و زیرکی او اذعان دارند. کسانی که از بیرون عرصه فرهنگی را رصد می کنند متفق القول هستند که فردی مانند آقای خاموشی با ویژگی هایی که ذکر شد می توانست یکی از افراد موثر در حوزه فرهنگ و هنر انقلاب باشد و در این دوره خاص یکی از ستون های مفید برای جلوگیری از ولنگاری فرهنگی و تقویت جناح مومن و انقلابی به حساب بیاید و در دوره ای که رهبر انقلاب به صراحت وارد میدان شده اند کسانی مثل آقای خاموشی نیز به همان نسبت وارد عرصه شوند اما با یک نظرسنجی کوتاه در بین افراد جبهه فرهنگی انقلاب شما به نتیجه ای غیر از این خواهید رسید.
طبعا نمی توان منکر زحمات آقای خاموشی در این عرصه شد. او رزمنده دوران دفاع مقدس است و حتما نیت اعتلای فرهنگ اسلامی را دارد اما به نظر می رسد در دوران ولنگاری فرهنگی کارنامه قابل قبولی از خود ارائه نداده است.
کارنامه آقای خاموشی در حوزه تولید فیلم سینمایی کارنامه قابل تاملی است که می توان آن را در مجال دیگری بررسی کرد اما بعنوان مثال فیلم "طبقه حساس" که در آن غیرت مسخره می شود با سرمایه گذاری شرکت پویامهر تولید شد که 34 درصد آن متعلق به زیرمجموعه آقای خاموشی بود. همین مجموعه فیلم دیگری را با مضمون دفاع مقدس سرمایه گذاری کرد که این فیلم نه تنها هیچ نسبتی با دفاع مقدس نداشت بلکه ما در عمل شاهد یک فیلم سیاه و ضد دفاع بودیم و البته آقای خاموشی هیچ گاه در این باره توضیح نداد.
خاموشی در یکی از حساسترین دوره های سینمای ایران، عضو شورای پروانه نمایش سینما است. وظیفه این شورا این است که مجوز اکران فیلم ها را صادر نماید. یعنی اگر فیلمی در این شورا نامناسب تشخیص داده شود ولو اینکه مجوز ساخت هم داشته باشد، امکان نمایش پیدا نمی کند.
حضور آقای خاموشی و یک روحانی دیگر در این شورا برای این است که اگر فیلمی مغایر با احکام شرع باشد نظر آنها بعنوان نظر اصلی مورد توجه قرار گیرد. کسانیکه سینمای ایران را در این سالها از نزدیک بررسی می کنند متوجه این موضوع هستند که سینمای امروز ما به لحاظ اخلاقی به نسبت سالهای گذشته تا چه میزان دچار انحراف است و این موضوع در دراز مدت تا چه میزان می تواند برای خانواده ایرانی مضر باشد و دقیقا همین موضوع است که مسئولیت روحانیون شورای پروانه نمایش مخصوصا آقای خاموشی را سنگین تر می کند و خوب است وی در این مورد به دلسوزان جبهه انقلاب پاسخ دهند که دقیقا نقش ایشان در این موارد چه بوده است.
اخیرا فیلم 50 کیلو آلبالو که با تمسخر برخی احکام اسلامی در مورد ازدواج به نمایش درآمد مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت. جالب اینکه اگرچه وزیر ارشاد متهم اصلی ساخت چنین فیلم هایی است ولی بهرحال بطور علنی به تولید و اکران چنین فیلمی اعتراض کرد. طبعا وزیر باید در این مورد مورد بازخواست قرار بگیرد اما نقش فقیه شورای پروانه نمایش در این باره چیست؟ چرا هیچ گاه از حجت الاسلام خاموشی در این باره سوال نشد که اگرچه نظر شما بعنوان فقیه شورا می توانست درباره یک فیلم علیه احکام اسلامی موثر باشد ولی چرا این فیلم پروانه نمایش گرفت؟
اساسا حضور آقای خاموشی در یک شورای تخصصی سینما استفاده از تجربه های سینمایی ایشان نیست و آقای خاموشی و عضو دیگر روحانی شورا دقیقا برای همین منظور در شورا هستند.
متاسفانه این اتفاق درباره فیلم های دیگری هم افتاده و یا درحال افتادن است. فیلم هایی که امنیت روانی خانواده را از بین برده و با شوخی جنسی و غیراخلاقی بدون محدودیت جدی هر روز به تعدادشان افزوده می شود.
یکی از مصادیق دیگر این فیلم ها فروشنده است. طبعا آقای خاموشی فیلم فروشنده را دیده اند و از مضمون فیلم باخبرند و احتمالا نظرات مکمل کارگردان را درباره فیلم و خشونت و ... شنیده اند. فروشنده فیلمی است که بصورت مشخص «غیرت» را مورد هجمه قرار داده و آن را مصداق خشونت می داند. جالب اینجاست که کارگردان فیلم زمانی دم از مبارزه با خشونت می زند که قسمتی از پول فیلم توسط یکی از جشنواره های قطر یعنی حامی اصلی داعش تامین شده است. غیر از بحث غیرت، فیلم دیالوگ کاملا صریحی هم علیه انقلاب اسلامی دارد که بعید است از چشم فرد باهوشی مانند آقای خاموشی بدور مانده باشد.
" فروشنده"، هم با همه این موارد موفق به کسب مجوز نمایش بدون اصلاحیه شد تا این سوال بوجود بیاید که فقیه شورای نمایش در دوره ولنگاری فرهنگی چه نقشی را ایفا می کند؟