به گزارش مشرق، شباهت های جالبی میان ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ وجود دارد. این شباهت ها فقط در حوزه روش های مدیریتی نیست، بلکه در شرایطی است که به همه گیر شدن شهرت سیاسی آنها منجر شده است. اما تفاوت های پوتین و ترامپ احتمالا جالب تر است.
در سایه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده سوءظن های بسیاری نسبت به دونالد ترامپ وجود دارد از جمله اتهام ارتباط این نامزد جنجالی جمهوری خواهان با کرملین. در این میان جالب است اگر که بتوانید تصور کنید رابطه ولادیمیر پوتین و ترامپ تا چه حد می تواند موفق باشد.
اغلب رسانه ها پوتین و ترامپ را به لحاظ تصورات سیاسی، شخصیت و استراتژی های سیاسی کاملا مشابه هم به تصویر می کشند. با این حال واقعیت می تواند بسیار متفاوت از آن چیزی باشد که خبرنگاران تلاش دارند تا به تصویر بکشند.
پوتین و ترامپ قطعا هر دو شخصیت های کاریزماتیکی دارند. علاوه بر این، هر دو عملگرا هستند. هر دو از جمله سیاستمداران کاسبکاری هستند که آماده اند برای رسیدن به اهداف خود معامله کنند.
هم ترامپ و هر پوتین از انتشار بیانیه های تند و تیز هیچ ابایی ندارند؛ حتی اگر افکار عمومی فکر کند که این بیانیه ها توهین آمیز یا گستاخانه هستند. در حقیقت، پوتین و ترامپ به صدای بلند درباره چیزهایی صحبت می کنند که بیشتر رهبران جسارت صحبت کردن درباره این مسائل را ندارند.
پوتین تقریبا کمتر 10 سال پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در کوران یک بحران اقتصادی برای نخستین بار به عنوان رییس جمهوری روسیه انتخاب شد. او وقتی به قدرت رسید که نشانه های بحران واقعی در روسیه جدید کاملا هویدا بود. به همین طریق، ترامپ یک پدیده سیاسی است که محصول شرایط دوران خود در ایالات متحده است. اگر که یک حسی مبنی بر وجود بحران عمیق در امریکا وجود نداشت، او هرگز نمی توانست به یک رهبری سیاسی در این کشور تبدیل شود. به قول معروف، "شرایط رادیکال نیازمند اقدامات رادیکال است." بنابراین از آن جایی که رای دهندگان آمریکایی تغییر می خواهند آماده رای دادن به یک کاندیدای ضدتشکیلاتی هستند.
برای افکار عمومی ایالات متحده، ترامپ نماینده یک تغییر قابل توجه و همچنین یک خطر جدی است. با این که دموکرات های بسیاری می گویند تمام آن چه ترامپ می خواهد ایجاد دیواری در مناطق مرزی با مکزیک و مذاکره دوباره بر سر پیمان های تجاری است، اما بدترین انتظارات آنان از ریاست جمهوری ترامپ به خطر افتادن اقتصاد جهانی است.
حال پرسش کلیدی این است که "آیا ترامپ در مواجهه با اغلب بحران های سیاسی و اقتصادی قادر است به درستی تصمیم بگیرد؟" خود ترامپ به نظر می رسد درباره توانایی اش در این باره اطمینان دارد.
نظرات رای دهندگان آمریکایی دو بخش است؛ بخشی از جامعه اطمینان دارند که ترامپ یک فاجعه تمام عیار است و بخش دیگری که معتقدند او شخص مناسب برای کرسی ریاست جمهوری است.
هم ترامپ و هم پوتین در استراتژی های ارتباطات رسانه ای به دنبال احیای عظمت از دست رفته گذشته های ملی خود هستند. ترامپ وعده می دهد که "امریکا را دوباره بزرگ کند." در حالی که پوتین تلاش دارد تا قدرت اتحاد جماهیر شوروی را دوباره احیا کند. ترامپ و پوتین، هر دو، قویا از سوی گروه های اقتصادی ـ اجتماعی بی کار و کم سواد حمایت می شوند. رای دهندگان پوتین اغلب از مناطق روستایی روسیه هستند و رای دهندگان ترامپ نیز اغلب در ایالت های شمالی تمرکز دارند. پوتین و ترامپ با آغاز فعالیت های خود بدون تجربه کار سیاسی، فاقد صلاحیت های سنتی دنیای سیاست هستند. پوتین یک مامور سابق ک گ ب، و ترامپ یک تاجر است.
تفاوت های پوتین و ترامپ در چیست؟
پوتین در مقایسه با ترامپ استراتژیست بهتری است. پوتین به عنوان یک شطرنج باز حرفه ای در دنیای سیاست در حوزه روابط عمومی مرتکب اشتباه نمی شود. او از برجسته کردن بیانیه هایی که می توانند برایش دردساز شوند خودداری می کند.
اما ترامپ که به عنوان فردی بسیار حساس توصیف شده، به نظر می رسد که کاملا وابسته به نظرات و عقاید دیگران است. او یک شخصیت خودشیفته دارد. ترامپ می خواهد که تحسین همگان را برانگیزد و همه دوستش داشته باشند. به نظر می رسد که او همیشه آماده است تا برای جلب توجه دیگران یک بیانیه و اعلامیه دیوانه وار را قرائت کند. دقیقا به دلیل همین ضعف است که ترامپ می تواند خیلی راحت تحریک شده و برانگیخته شود. بسیاری نگران هستند که ترامپ به دلیل این خلق و خوی مرتکب اشتباهات پرهزینه شود.
در مقابل، پوتین مستقل است و تلاش نمی کند آدم خوبی باشد. او در حالی که می تواند یک ارتباط خوب با طرف مقابل برقرار کند اما در عین حال چندان هم برایش مهم نیست که دیگران درباره اش چه فکر می کنند.
تفاوت دیگر میان پوتین و ترامپ این است که پوتین تا پیش از رسیدن به قدرت کاملا ناشناخته بود در حالی که ترامپ تاجر معروفی است که نزدیک به 10 میلیون دنبال کننده در توئیتر داشته است. در مقابل پوتین از توئیتر استفاده نمی کند و به نظر نمی رسد که به اندازه ترامپ اجتماعی باشد. او یک سیاستمدار آفلاین است و به استفاده از اینترنت اطمینان ندارد و اینترنت را پروژه سازمان سیا می داند.
پرسش ها درباره ارتباط ترامپ با روسیه و کرملین از مدت ها پیش آغاز شده است. این پرسش ها به ویژه پس از رسوایی اخیر درباره حملات هکرها به سرورهای کمیته ملی حزب دموکرات که گفته می شود هکرهای روسی نزدیک به دولت روسیه در آن مشارکت داشته اند، بالا گرفت. در حالی که ترامپ تاکید دارد که اتهام ارتباط او با روسیه فقط یک شوخی است، برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که دوستی ترامپ با کرملین می تواند در نهایت به نفع هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات، باشد.
پوتین و ترامپ تاکنون بارها یکدیگر را ستوده اند. حال تحلیلگران سیاسی به دنبال این هستند که در صورت پیروزی نامزد جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری این دو رهبر سیاسی تا چه اندازه به یکدیگر نزدیک خواهند شد؟ برخی تحلیلگران در روسیه و ایالات متحده بر این باورند که رابطه پوتین ـ ترامپ به مراتب بهتر از رابطه پوتین ـ کلینتون خواهد بود. به اعتقاد این دسته از کارشناسان، احتمالا منافع اقتصادی ترامپ، به عنوان یک تاجر، به همراه ساده لوحی او در دنیای سیاست باعث خواهد شد که روابط ایالات متحده ـ روسیه از طریق بازگشایی مسیر مذاکرات مجددا احیا شود.
در سایه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده سوءظن های بسیاری نسبت به دونالد ترامپ وجود دارد از جمله اتهام ارتباط این نامزد جنجالی جمهوری خواهان با کرملین. در این میان جالب است اگر که بتوانید تصور کنید رابطه ولادیمیر پوتین و ترامپ تا چه حد می تواند موفق باشد.
اغلب رسانه ها پوتین و ترامپ را به لحاظ تصورات سیاسی، شخصیت و استراتژی های سیاسی کاملا مشابه هم به تصویر می کشند. با این حال واقعیت می تواند بسیار متفاوت از آن چیزی باشد که خبرنگاران تلاش دارند تا به تصویر بکشند.
پوتین و ترامپ قطعا هر دو شخصیت های کاریزماتیکی دارند. علاوه بر این، هر دو عملگرا هستند. هر دو از جمله سیاستمداران کاسبکاری هستند که آماده اند برای رسیدن به اهداف خود معامله کنند.
هم ترامپ و هر پوتین از انتشار بیانیه های تند و تیز هیچ ابایی ندارند؛ حتی اگر افکار عمومی فکر کند که این بیانیه ها توهین آمیز یا گستاخانه هستند. در حقیقت، پوتین و ترامپ به صدای بلند درباره چیزهایی صحبت می کنند که بیشتر رهبران جسارت صحبت کردن درباره این مسائل را ندارند.
پوتین تقریبا کمتر 10 سال پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در کوران یک بحران اقتصادی برای نخستین بار به عنوان رییس جمهوری روسیه انتخاب شد. او وقتی به قدرت رسید که نشانه های بحران واقعی در روسیه جدید کاملا هویدا بود. به همین طریق، ترامپ یک پدیده سیاسی است که محصول شرایط دوران خود در ایالات متحده است. اگر که یک حسی مبنی بر وجود بحران عمیق در امریکا وجود نداشت، او هرگز نمی توانست به یک رهبری سیاسی در این کشور تبدیل شود. به قول معروف، "شرایط رادیکال نیازمند اقدامات رادیکال است." بنابراین از آن جایی که رای دهندگان آمریکایی تغییر می خواهند آماده رای دادن به یک کاندیدای ضدتشکیلاتی هستند.
برای افکار عمومی ایالات متحده، ترامپ نماینده یک تغییر قابل توجه و همچنین یک خطر جدی است. با این که دموکرات های بسیاری می گویند تمام آن چه ترامپ می خواهد ایجاد دیواری در مناطق مرزی با مکزیک و مذاکره دوباره بر سر پیمان های تجاری است، اما بدترین انتظارات آنان از ریاست جمهوری ترامپ به خطر افتادن اقتصاد جهانی است.
حال پرسش کلیدی این است که "آیا ترامپ در مواجهه با اغلب بحران های سیاسی و اقتصادی قادر است به درستی تصمیم بگیرد؟" خود ترامپ به نظر می رسد درباره توانایی اش در این باره اطمینان دارد.
نظرات رای دهندگان آمریکایی دو بخش است؛ بخشی از جامعه اطمینان دارند که ترامپ یک فاجعه تمام عیار است و بخش دیگری که معتقدند او شخص مناسب برای کرسی ریاست جمهوری است.
هم ترامپ و هم پوتین در استراتژی های ارتباطات رسانه ای به دنبال احیای عظمت از دست رفته گذشته های ملی خود هستند. ترامپ وعده می دهد که "امریکا را دوباره بزرگ کند." در حالی که پوتین تلاش دارد تا قدرت اتحاد جماهیر شوروی را دوباره احیا کند. ترامپ و پوتین، هر دو، قویا از سوی گروه های اقتصادی ـ اجتماعی بی کار و کم سواد حمایت می شوند. رای دهندگان پوتین اغلب از مناطق روستایی روسیه هستند و رای دهندگان ترامپ نیز اغلب در ایالت های شمالی تمرکز دارند. پوتین و ترامپ با آغاز فعالیت های خود بدون تجربه کار سیاسی، فاقد صلاحیت های سنتی دنیای سیاست هستند. پوتین یک مامور سابق ک گ ب، و ترامپ یک تاجر است.
تفاوت های پوتین و ترامپ در چیست؟
پوتین در مقایسه با ترامپ استراتژیست بهتری است. پوتین به عنوان یک شطرنج باز حرفه ای در دنیای سیاست در حوزه روابط عمومی مرتکب اشتباه نمی شود. او از برجسته کردن بیانیه هایی که می توانند برایش دردساز شوند خودداری می کند.
اما ترامپ که به عنوان فردی بسیار حساس توصیف شده، به نظر می رسد که کاملا وابسته به نظرات و عقاید دیگران است. او یک شخصیت خودشیفته دارد. ترامپ می خواهد که تحسین همگان را برانگیزد و همه دوستش داشته باشند. به نظر می رسد که او همیشه آماده است تا برای جلب توجه دیگران یک بیانیه و اعلامیه دیوانه وار را قرائت کند. دقیقا به دلیل همین ضعف است که ترامپ می تواند خیلی راحت تحریک شده و برانگیخته شود. بسیاری نگران هستند که ترامپ به دلیل این خلق و خوی مرتکب اشتباهات پرهزینه شود.
در مقابل، پوتین مستقل است و تلاش نمی کند آدم خوبی باشد. او در حالی که می تواند یک ارتباط خوب با طرف مقابل برقرار کند اما در عین حال چندان هم برایش مهم نیست که دیگران درباره اش چه فکر می کنند.
تفاوت دیگر میان پوتین و ترامپ این است که پوتین تا پیش از رسیدن به قدرت کاملا ناشناخته بود در حالی که ترامپ تاجر معروفی است که نزدیک به 10 میلیون دنبال کننده در توئیتر داشته است. در مقابل پوتین از توئیتر استفاده نمی کند و به نظر نمی رسد که به اندازه ترامپ اجتماعی باشد. او یک سیاستمدار آفلاین است و به استفاده از اینترنت اطمینان ندارد و اینترنت را پروژه سازمان سیا می داند.
پرسش ها درباره ارتباط ترامپ با روسیه و کرملین از مدت ها پیش آغاز شده است. این پرسش ها به ویژه پس از رسوایی اخیر درباره حملات هکرها به سرورهای کمیته ملی حزب دموکرات که گفته می شود هکرهای روسی نزدیک به دولت روسیه در آن مشارکت داشته اند، بالا گرفت. در حالی که ترامپ تاکید دارد که اتهام ارتباط او با روسیه فقط یک شوخی است، برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که دوستی ترامپ با کرملین می تواند در نهایت به نفع هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات، باشد.
پوتین و ترامپ تاکنون بارها یکدیگر را ستوده اند. حال تحلیلگران سیاسی به دنبال این هستند که در صورت پیروزی نامزد جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری این دو رهبر سیاسی تا چه اندازه به یکدیگر نزدیک خواهند شد؟ برخی تحلیلگران در روسیه و ایالات متحده بر این باورند که رابطه پوتین ـ ترامپ به مراتب بهتر از رابطه پوتین ـ کلینتون خواهد بود. به اعتقاد این دسته از کارشناسان، احتمالا منافع اقتصادی ترامپ، به عنوان یک تاجر، به همراه ساده لوحی او در دنیای سیاست باعث خواهد شد که روابط ایالات متحده ـ روسیه از طریق بازگشایی مسیر مذاکرات مجددا احیا شود.
منبع: دیپلماسی ایرانی