کد خبر 63343
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۳۹۰ - ۱۱:۲۷

اغلب افراد جامعه با شنیدن واژه "دکتر" این جمله به ذهنشان خطور می کند که او فردی پولدار و بی نیاز از مشکلات مادی است. در حالی که آمارها نشان می دهد تنها نیم تا یک درصد پزشکان کشور درآمد کلان دارند.

به گزارش مشرق به نقل از مهر، جامعه پزشکی کشور همچون سایر اقشار جامعه با مسائل و مشکلات متعددی مواجه است که شاید درک آنها برای سایر افراد جامعه چندان قابل هضم نباشد. به طوریکه اغلب مردم چنین می اندیشند که پزشکان از تمامی دردها و غصه های زندگی رها هستند و هیچ دغدغه و نگرانی در تامین نیازهای مادی و معنوی خود ندارند. از این رو، با دیدن آقا یا خانم دکتر که روپوش سفید به تن کرده است، او را فردی پولدار و عاری از دردهای روزمره جامعه تلقی می کنیم. این در حالی است که پزشکان جامعه به خصوص پزشکان عمومی کشور از مشکلات عدیده ای رنج می برند.

احمد حسندوست، پزشک عمومی ساکن در حومه شهر تهران است. او با 6 سال سابقه کار پزشکی همچنان برای رفتن به محل کار از تاکسی و بعضا اتوبوس استفاده می کند.

خودش می گوید با چهار سرعائله هنوز مستاجر است و توان خرید منزل را ندارد.

به گفته این پزشک عمومی، ویزیت بیماران آن هم در منطقه ای که اغلب ساکنانش از طبقه محروم و کم درآمد جامعه تلقی می شوند، نمی تواند درآمد چندانی را نصیب پزشک کند. چون تعداد پزشکان عمومی هم در این قبیل مناطق زیاد است و حالا مثل سالهای گذشته نیست که کمتر بشود تابلوی مطب پزشک عمومی را دید.

حسندوست در ادامه به دریافت حق ویزیت خودش از بیماران اشاره دارد و می گوید: باور کنید که برخی اوقات مجبور می شوم کمتر از نرخ تعرفه از بیمار حق ویزیت بگیریم. چون واقعا ندارند.

این پزشک عمومی، میانگین درآمد ماهیانه اش از ویزیت بیماران را بین 1.5 تا 2 میلیون تومان عنوان می کند و می افزاید: با این درآمد باید اجاره خانه و هزینه های خانواده ام را تامین کنم و پس اندازی نمی ماند که با آن بتوانم سرپناهی برای خود و خانواده ام تهیه کنم.

گزارشهای سازمان نظام پزشکی کشور به عنوان مرجع ثبت اطلاعات پزشکان عمومی، نشان می دهد که 12 هزار پزشک عمومی در کشور بیکار هستند و یا اینکه در شغلهای غیر مرتبط با رشته تحصیلی خود مشغول فعالیتند.

دکتر مسعود مسلمی فرد، نایب رئیس انجمن پزشکان عمومی کشور با انتقاد از بی‌عدالتی و تبعیض در نظام پرداخت حقوق و دستمزد پزشکان عمومی، معتقد است که پزشکان عمومی از تبعیضهای فاحش در قراردادهای بیمه ‌ای و استخدامی رنج می برند.

وی با بیان اینکه تنها نیم تا یک درصد جامعه پزشکی از درآمدهای متعارف برخوردارند، می گوید: سه‌ چهارم اعضای جامعه پزشکی کشور را پزشکان عمومی با درآمد اندک تشکیل می‌دهند.

مسلمی فرد، مهمترین و اساسی‌ترین مشکل فعلی جامعه پزشکی را فقدان جایگاه مشخص پزشکان عمومی در نظام سلامت کشور می داند و می افزاید: با وجود اینکه پزشکان عمومی در سطح اول مواجهه با بیماران و بیماریها قرار دارند و خدمات ارزشمندی را به جامعه ارایه می دهند اما تبعیضهای فاحش در پرداخت حقوق در بخش قراردادهای بیمه‌ای و بخش استخدام، کام آنها را تلخ کرده است.

این در حالی است که دکتر حسن امامی رضوی، معاون درمان وزارت بهداشت تعداد پزشکانی که از رفاه و درآمد بالایی در برخوردارند را کمتر از 4 درصد جامعه پزشکی کشور می داند و می گوید: برنامه منطقی سازی و مشخص کردن سقف درآمد پزشکان بزودی اجرایی می شود و به درآمدهای مازاد مالیات تعلق می گیرد. زیرا نمی توانیم بگوییم پزشکان هر چقدر که توانستند و خواستند درآمد کسب کنند.

از سوی دیگر، دکتر حسن هویدا معاون امور رفاهی و اجتماعی سازمان نظام پزشکی با بیان اینکه سه‌ چهارم اعضای جامعه پزشکی کشور را پزشکان عمومی با درآمد اندک تشکیل می‌دهند، مهمترین و اساسی‌ترین مشکل فعلی جامعه پزشکی را فقدان جایگاه مشخص پزشکان عمومی در نظام سلامت کشور می داند و می گوید: وزارت بهداشت به عنوان متولی اصلی نظام سلامت هنوز هیچ برنامه و جایگاهی را برای پزشکان عمومی که در اولین سطح ارایه خدمات بهداشتی و درمانی باید قرار گیرند، در نظر نگرفته است.
 
وی با انتقاد از ایجاد محدودیتهای غیرقانونی در کار طبابت پزشکان عمومی می افزاید: نهادهای مختلف مانند وزارت بهداشت و برخی از انجمن‌های پزشکی با تنظیم برخی آیین‌نامه‌ها، بر خلاف قانون محدودیتهایی را در کار پزشکان عمومی ایجاد کرده‌اند که این موضوع وضعیت نامناسب اشتغال این افراد را تشدید کرده است.

هم اکنون پزشکانی هستند که درآمد ماهانه آنها بیش از صد میلیون است و در مقابل پزشکانی هستند که برای امرار معاش و تامین هزینه های زندگی، حاضر شده اند با کمتری درآمد و دستمزد نسبت به سایر همکاران شان در دور افتاده ترین مناطق کشور به هموطنان خود خدمت کنند. این تضاد آماری در کسب درآمدهای جامعه پزشکی کشور حکایت از این واقعیت دارد که جایگاه پزشکان آن طور که باید و شاید برای مسئولان و جامعه شناخته شده نیست.