به گزارش مشرق، کاروان فرهنگی ورزشی ایران در حالی با کسب 8 مدال طلا، 9 نقره و 7 برنز به کار خود در پانزدهمین دوره بازى‌ها پایان داد که این نتیجه در قیاس با دوره قبلى رقابت‌ها که 10 مدال طلا، 7 نقره، 7 برنز و کسب عنوان یازدهمى حاصل کار کاروان رئیسعلى دلوارى بود، عملکرد به ظاهر ضعیف‌ترى بود، اما نکات امیدوارکننده‌اى نیز در تیم اعزامى دیده مى‌شود.
موفقیت ایران در سه رشته تیمى والیبال نشسته، فوتبال هفت نفره و فوتبال پنج نفره از نکات ارزشمند این دوره از رقابت‌ها بود. کاروان «منا» نسبت به دوره قبلى رقابت‌ها با تغییر نسل همراه بود که این کار باید محتاطانه و با دقت نظر صورت مى‌گرفت و تیم نسبتا جوان شده‌اى در رقابت‌ها حضور مى‌یافت که این امر هم از نکات قابل توجه این دوره از رقابت‌ها بود. در این خصوص مى‌توان به تیم والیبال نشسته اشاره کرد که با هفت بازیکن جدید در این بازى‌ها حضور یافت.
تیراندازان و کمانداران ایران هم بازى‌هاى موفقى را پشت سر گذاشتند و این هم از نکات چشمگیر کاروان «منا» بود و البته نقاط ضعفى هم در کاروان مشاهده مى‌شود که باید به آن اشاره داشت. دوومیدانى‌کاران ایران که در دوره قبل مدال آورترین بودند در این دوره راضى کننده ظاهر نشدند و مى‌توانستند در کنار مدال طلاى محمد خالوندى، 3 طلاى دیگر هم کسب کنند.
وزنه‌بردارى هم مى‌توانست با 3 طلا به جاى 2 طلا به کار خود پایان دهد، اما این پیش‌بینى‌ها محقق نشد تا کاروان «منا» نسبت به دوره قبل در جایگاه پایین‌ترى قرار بگیرد.
در مجموع مى‌توان این امیدوارى را داشت که با توجه به جوانگرایى ورزشکاران معلول، آینده بهترى را از جامعه پارالمپیکى کشورمان متصور باشیم. بازى‌هاى پاراآسیایى 2018 اندونزى فرصتى خواهد بود تا این ورزشکاران و البته نفرات جدیدتر براى بازى‌هاى پارالمپیک 2020 آماده شوند.
در پایان باید به درگذشت نابهنگام بهمن گلبارنژاد، دوچرخه‌سوار فقید کشورمان اشاره کرد که کام پارالمپیک ایران و جهان را تلخ کرد؛ روحش قرین رحمت خداوند و به امید موفقیت‌هاى بیشتر.
موفقیت ایران در سه رشته تیمى والیبال نشسته، فوتبال هفت نفره و فوتبال پنج نفره از نکات ارزشمند این دوره از رقابت‌ها بود. کاروان «منا» نسبت به دوره قبلى رقابت‌ها با تغییر نسل همراه بود که این کار باید محتاطانه و با دقت نظر صورت مى‌گرفت و تیم نسبتا جوان شده‌اى در رقابت‌ها حضور مى‌یافت که این امر هم از نکات قابل توجه این دوره از رقابت‌ها بود. در این خصوص مى‌توان به تیم والیبال نشسته اشاره کرد که با هفت بازیکن جدید در این بازى‌ها حضور یافت.
تیراندازان و کمانداران ایران هم بازى‌هاى موفقى را پشت سر گذاشتند و این هم از نکات چشمگیر کاروان «منا» بود و البته نقاط ضعفى هم در کاروان مشاهده مى‌شود که باید به آن اشاره داشت. دوومیدانى‌کاران ایران که در دوره قبل مدال آورترین بودند در این دوره راضى کننده ظاهر نشدند و مى‌توانستند در کنار مدال طلاى محمد خالوندى، 3 طلاى دیگر هم کسب کنند.
وزنه‌بردارى هم مى‌توانست با 3 طلا به جاى 2 طلا به کار خود پایان دهد، اما این پیش‌بینى‌ها محقق نشد تا کاروان «منا» نسبت به دوره قبل در جایگاه پایین‌ترى قرار بگیرد.
در مجموع مى‌توان این امیدوارى را داشت که با توجه به جوانگرایى ورزشکاران معلول، آینده بهترى را از جامعه پارالمپیکى کشورمان متصور باشیم. بازى‌هاى پاراآسیایى 2018 اندونزى فرصتى خواهد بود تا این ورزشکاران و البته نفرات جدیدتر براى بازى‌هاى پارالمپیک 2020 آماده شوند.
در پایان باید به درگذشت نابهنگام بهمن گلبارنژاد، دوچرخه‌سوار فقید کشورمان اشاره کرد که کام پارالمپیک ایران و جهان را تلخ کرد؛ روحش قرین رحمت خداوند و به امید موفقیت‌هاى بیشتر.