به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی یک شناور نظامی از یکی از کشورهای اروپایی به آبهای سرزمینی ایران وارد شد و ناو ایتالیایی "یورو" یا همان اروپا، از روز شنبه در منطقه یکم دریایی بندرعباس پهلو گرفته و برای چند روز میهمان کشور خواهد بود. از حیث مسائل سیاسی و دیپلماتیک می توان این حرکت را یکی از بی سابقه ترین اتفاقات در حوزه دیپلماسی دفاعی دانست که در سالهای پس از انقلاب رخ داده است.

 

پاسخ ساده در تشریح چرایی این اتفاق را سفیر کشور ایتالیا در ایران داده است که در حاشیه ورود این شناور رزمی به بندرعباس تاکید کرده است که "این هیات نشأت گرفته از دوستی دو ملت است و پیام دوستی ما را خدمت رهبر بزرگ ایران برسانید و شروع این بازدید زمانی شکل گرفت که رهبر ایران با نخست وزیر ایتالیا دیدار کردند."

 

پس از آن دیدار و حدودا یک ماه پیش بود که هیئتی بلندپایه از فرماندهان ایتالیایی به ایران سفر کرده و صحبت هایی بین طرفین جهت توسعه روابط نظامی مطرح و یکی از بحث هایی که در همان زمان عنوان شد، مسئله بازدید متقابل ناوهای ایرانی و ایتالیایی از دو کشور بود و حالا این ایتالیا است که با فرستادن یکی از شناورهای رزمی خود، گام اول را در این ارتقاء روابط نظامی برداشته است.

 

ایتالیا و سابقه درخشان در صنعت دریانوردی

 

کشور ایتالیا از جمله کشورهای باستانی در دنیا به شمار می آید که به نوعی میراث دار امپراطوری قدیم روم است. از آن زمان تا به امروز ایتالیایی ها مردمانی دریانورد بودند و دستی بر ساخت کشتی و عنوان شناورهای کوچک و بزرگ داشتند. این کشور همچنین در ساخت سایر محصولات دفاعی مثل انواع تانک و زره پوش، سلاح های سبک، بالگرد و هواپیما و همچنین سامانه های اپتیکی و الکترونیکی از جمله کشورهای پیشرو در جهان محسوب می شود.

 

اما نگاهی داشته باشیم به میهمان ایتالیایی این روزهای نداجا :

 

ناو محافظ ایتالیایی یورو از شناورهای محافظ کلاس Maestrale نیروی دریایی ایتالیا است. از این شناور، 8 فروند ساخته شده است که 1 فروند از آنها از خدمت خارج شده و 7 فروند همچنان در خدمت هستند. شناور مورد نظر ما با شماره  بدنه F575 در آوریل 1983 میلادی وارد خدمت نیروی دریایی ایتالیا شده است.

 

 

این شناور توسط شرکت ایتالیایی Fincantieri ساخته شده و حدود 3100 تن وزن دارد. ماموریت اصلی تعریف شده برای ناوهای کلاس  Maestrale جنگ ضد زیردریایی است اما این شناورها برای مقابله با اهداف سطحی و همچنین هوایی نیز آمادگی کامل را دارند. طول این شناور در حدود 122 متر، عرض آن 12 متر بوده و دارای 225 نفر خدمه است.

 

در بخش سامانه های راداری، عمده سیستم های نصب شده بر روی این شناور توسط شرکت ایتالیایی Selenia ساخته شده اند. رادارهای جستجوگر و رادارهای کنترل آتش این کشتی توسط این شرکت ایتالیایی ساخته شده است. در بحث سامانه های فریب دهنده و جنگ الکترونیک نیز این شناور ایتالیایی از سیستم های ساخت ایتالیا استفاده می کند اما در بخش سامانه های سونار، از سیستم های ساخت شرکت ریتهون بهره می برد.

 

از سوی دیگر، این شناور با چهار فروند موشک کروز ضد کشتی سری Otomat ساخت ایتالیا مسلح شده است. این موشک بردی در حدود 160 کیلومتر داشته و وزن سر جنگی آن 210 کیلوگرم و سرعت آن در حدود 310 متر بر ثانیه است. در بخش موشک های ضد هوایی نیز این شناور با سامانه پرتاب موشک Albatros مجهز شده است که می تواند موشک های سری Aspide Mk.2 و Aspide 2000 با برد حدود 25 کیلومتر را شلیک کند که این موشک های ضد هوایی نیز ساخت ایتالیا هستند.

 

در بخش توپها، این شناور به یک قبضه توپ 127 میلی متری ساخت شرکت ایتالیایی Oto Melara در بخش جلوی ناو مجهز شده است. این توپ می تواند با سرعت 40 گلوله در دقیقه شلیک کرده و برد آن نیز در حدود 30 کیلومتر است. اخیرا این شرکت ایتالیایی گلوله های هدایت شونده سری VULCANO را برای این توپ توسعه داده است که برد آنها در حدود 100 کیلومتر است.

 

در بخش دفاع نزدیک این ناو ایتالیایی به دو قبضه توپ دو لول مدل DARDO که به صورت مشترک توسط دو شرکت ایتالیایی Oto Melara و Breda ساخته، مجهز شده است. این توپ هدایت راداری از گلوله های 40 میلی متری استفاده کرده و نواخت تیر آن در حدود 300 الی 450 گلوله در دقیقه است. برد این توپ در برابر اهداف سطحی 4 کیلومتر و در برابر اهداف هوایی 8700 متر است. در این شناور همچنین پرتابگرهای 324 و همچنین 533 میلی متری برای پرتاب انواع اژدرهای سبک و سنگین وجود دارد.

 

اما یک بخش مهم از توان ضد زیردریایی این شناور توان حمل دو فروند بالگرد AB-212 مخصوص عملیات کشف و انهدام شناورهای زیر سطحی است. این بالگردها توسط شرکت ایتالیایی آگوستا که در حال حاضر به آگوستاوستلند تغییر نام داده تحت لیسانس شرکت بل تولید شده است.

 

 

این بالگرد توان حمل سامانه های سونار، اژدر و موشک های ضد شناور را نیز دارند. کشور ما ایران نیز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تعدادی از همین بالگردها را از شرکت آگوستا خریداری کرده و همچنان با تلاش متخصصان و کارشناسان بخش های مختلف نیروهای مسلح، در یگان هوادریای نداجا از آنها استفاده می کند.

 

اما در سیستم پیشرانه این ناو، به دو توربین گازی مدل LM2500 ساخت شرکت جنرال الکتریک آمریکا می رسیم که در مورد ایتالیا این سامانه ها با کمک شرکت بومی Avio تولید شده اند. در کنار این توربین ها، دو موتور دیزل ساخت ایتالیا نیز نصب شده است. در مجموع این سامانه ها توانی در حدود 50 هزار کیلووات را تولید می کنند.

 

 

با توجه به مشخصات رسمی اعلام شده برای ناو یورو، سرعت نهایی این شناور در حدود 61 کیلومتر بر ساعت بوده و البته با سرعتی در حدود 28 کیلومتر بر ساعت، برد آن در حدود 11 هزار کیلومتر است.

 

با توجه به اینکه برنامه هایی برای تمرین مشترک نظامی بین این شناور مجهز ایتالیایی و نیروهای دریایی کشورمان تدارک دیده شده است، فرصتی مناسب برای نیروهای راهبردی ارتش و سپاه در بخش دریایی است تا ضمن محک زدن آمادگی و سامانه های خود، تمرین با یک کشور معتبر دریایی را به فهرست برنامه های مشترک خود با نیروهای دریایی کشورهایی چون روسیه، چین و هند اضافه کنند.