به گزارش سرویس جامعه مشرق- حکایت برخی مسئولان و مسکن مهر، روایت همان دورانی است که جوانهای دهه شصت و پنجاه در آن درس می خواندند و اگر در خانه میگفتیم آقا معلم کتک مان زده، حتما یک دل سیر هم در خانه دعوا می شدیم و ضربه هایی نوش جان می کردیم که "حتما مقصر بودی که در مدرسه تنبیه شدی" و حالا آنها که به نیت خانه دار شدن پس از سالها و با وعده مسئولان، سراغ این خانه ها رفته اند، هر روز کنایه ای می شنوند و مشکلی جدید پدیدار می شود؛ گویی که تقصیر آنها بوده که مسکنشان قرار است نام "مهر" داشته باشد و برعکس نهند نام زنگی، کافور...

 

پاییز که می شود، بوی ماه مهر را می توان در کوچه پس کوچه های شهر احساس کرد؛ اما ظاهرا شهرهایی که نام مسکن مهر را با خود یدک نکشند.

 

شاید اصلی ترین علت برای این مشکل، ساخت و سازهای بی ضابطه و برنامه در شهرهای جدید و پروژه های مسکن مهر باشد؛ از واحدهای آماده و تحویل شده ای که از امکانات زیربنایی و روبنایی لازم برای زندگی برخوردار نیستند تا بخش هایی از مسکن مهر که هنوز خانه ای در آن برای تحویل آماده نیست اما میلیاردها تومان برای ساخت مدارس و آماده کردنشان هزینه شده است؛ مدرسه هایی که خالی از دانش آموزند و خاک می خورند.

 

شنیده ها و دیده ها حکایت از مشکلات فراوان در پروژه های مسکن مهر و آماده نبودن بسیاری از خدمات زیربنایی و روبنایی در این مناطق دارد. پس برای بررسی وضعیت موجود، دوباره راه پایتخت مسکن مهر ایران را پیش می گیریم و به پرند می رویم.

 

هنوز هم خانه های نیمه کاره و خیابان های سوت و کور در فازهای جدید شهر پرند حرف اول و آخر را می زند و این حس را به انسان القا می کند که این منطقه ای که شهر صدایش می زنند تا شهر شدن فاصله زیادی دارد.

 

 

 

مناطق مرکزی شهر جدید پرند را شاید بتوان منطقه مرفه نشین آن نام نهاد. اگرچه هنوز هم برای رسیدن به یک شهر مدرن راه زیادی در پیش دارد اما حداقل، دانش آموزانش از نبود مدرسه رنج نمی برند و مجبور نیستند کیلومترها را برای رسیدن به دبستان و دبیرستان طی کنند.

 

نقطه مقابل اما فازهای جدید یا همان فازهای مربوط به مسکن مهر است. در فاز 5 و شش، ساکنین از دایر نشدن دبیرستان گلایه دارند و  اینکه بچه ها مجبورند برای درس خواندن به فازهای قدیمی شهر بروند.

 

بخشی از شهر که به "کوزو" معروف است وضعیت نسبتا بهتری نسبت به سایر قسمت های مسکن مهر نشین دارد. مردم منطقه طوری از امکانات رفاهی صحبت می‌کنند که هر شنونده‌ای از مقایسه آن با امکانات شهرهای بزرگ و قدیمی خجالت زده می شود. داشتن نانوایی، مدرسه و میوه و تره بار و یا امکان سوار شدن به تاکسی در خیابان های کوزو!
 
اما وقتی بیشتر پای صحبت هایشان می نشینی، مشکلات زیادی دارند که هنوز اقدام خاصی برای رفعشان صورت نگرفته است. خانم میانسالی که برای خرید آمده، می گوید اینجا تا بخواهد شهر بشود و ایده آل برای سکونت خیلی کار دارد. مثلا همین هفته گذشته که پسرم مریض شده بود وقتی خواستیم شبانه به دکتر برویم مجبور شدیم آژانس بگیریم و تا فاز یک برویم.
 
ادامه می دهد که "اینجا از نظر مدرسه هم مشکل دارد، بچه ها که به مقطع دبیرستان می‌رسند باید بروند فازهای دیگر و تازه مشکلات شروع می‌شود."
 
بیشترین مشکلات اما در فاز پنج و شش است. خیابان‌های سوت و کوری که حکایت از شهری خالی از سکنه دارد. انبوهی از خانه‌های نیمه‌کاره در کنار هم تصویری شبیه به شهر مردگان در ذهن القا می‌کند. رانندگی‌کردن در خیابان‌های فاز 5 آنهم در دل ظهر کمی ترسناک است چه رسد به اینکه بخواهی کودکت را راهی مدرسه کنی و دل نگران بمانی تا به خانه برسد. یا اینکه هزینه ای قابل توجه بر خود هموار کنی و با سرویس به محل درس برود که این هزینه ها را چه به مردم محروم این مناطق.

 

کمبود 200مدرسه در مسکن مهر استان تهران

 

 

اتفاقات عجیب و ساخت مدارسی که دانش آموز ندارد!

 

مشکلات بالا را بگذارید کنار برخی دیگر از فازهای مسکن مهر که مدیریت جالب، به شکل دیگری سر باز کرده است: "مدرسه های آماده اما خالی از دانش آموز!"

 

می گویند در فاز 4 مسکن مهر پرند، تعدادی مدرسه آماده بهره برداری و حضور دانش آموزان است، حتی تعدادی از آنها در دهه فجر سال قبل و تعدادی نیز در هفته دولت امسال افتتاح شده اند اما خبری از تحویل آنها به آموزش و پرورش و تحصیل دانش آموزان در آنها نیست.

 

آماده بودن یک مدرسه و خالی بودن آن در منطقه ای که خانه هایش هنوز برای سکونت آماده نیست ، آنهم در شرایطی که در مناطق دیگر پرند دانش آموزان از کمبود مدرسه رنج می برند، بسیار عجیب به نظر می رسد.

 

 

به سراغ نگهبان مدرسه می روم. می گوید این مدرسه از بهمن ماه سال قبل آماده شده ولی آموزش و پرورش اقدامی برای تحویلش نکرده است.کمی سوال و جواب کردن از نگهبان کافی است تا سرانجام به پیمانکار سازنده مدرسه وصل شویم. تلفنش را از نگهبان می گیرم؛ از اینکه بعد از یکسال خبرنگاری به سراغش آمده خوشحال می شود.

 

بهرام آردن یک پیمانکار ساختمانی است که پروژه ساخت مدرسه در شهر جدید پرند را از یک پیمانکار بزرگتر گرفته است و حالا یک سالی می شود مدرسه ای که با تمام انرژی برای تحویل در دهه فجر سال گذشته، ساخته است روی دستش مانده و کسی حاضر به تحویل گرفتنش نیست!

 

می گوید از سال گذشته تا به امروز 10 مدرسه در فاز 4 آماده و افتتاح شده اما کسی از طرف شرکت عمران شهر جدید پرند و یا وزارت آموزش و پرورش برای تحویل مدرسه به سراغشان نیامده است. آردن البته دل پری از شرکتی دارد که پیمانکاری ساخت را به واسطه آن، از شرکت عمران شهر جدید پرند گرفته است.

 

او می گوید: شرکت مولدینگ که ما پیمانکارش هستیم، پروژه را به شهر جدید پرند تحویل داده و کلیه مطالباتش را هم گرفته است. برای همین یک مدرسه، دو میلیارد و 300 میلیون تومان هزینه دریافت کرده درحالی که شرکت پگاه راه برای ساخت آن تنها یک میلیارد و سیصد میلیون تومان هزینه کرده است، با اینحال حاضر نیستند صورت وضعیت ما را پرداخت کنند و از این مبلغ تنها 800میلیون تومان به ما پرداخت کرده اند!

مدارس خالی نتیجه اولویت بندی غلط مسئولان مسکن مهر

 

کمی جستجو در شهر پرند ما را با موارد مشابه دیگری نیز روبرو می کند. مدرسه های آماده اما بدون دانش آموز و از آنسو مناطقی درگیر با مشکل کمبود مدرسه. این پیمانکار می گوید: مشکل اصلی ما با شرکت مولدینگ است که پول خوبی را گرفته ولی صورت وضعیت ما را تسویه نمی کند.

 

علت این موضوع چیست؟ آردن توضیح می دهد که چرایی اش هم مشخص است چون اگر با ما تسویه کنند و مدرسه را از ما تحویل بگیرند باید هزینه 9 ماه نگهداری مدرسه را نیز پرداخت کنند؛ این مدل رفتار برایشان دو سر سود است، چون خانه های مسکن مهر در این فاز هنوز آماده تحویل نیستند و حداکثر تا سال آینده تحویل متقاضیان می شود.

 

 

آن زمان است که نیاز به مدرسه احساس می شود و مدرسه های ساخته شده تحویل سازمان نوسازی مدارس خواهد شد. همین تعلل ها برای تحویل گرفتن پروژه باعث می شود نه هزینه ای برای نگهداری مدرسه پرداخت و نه صورت وضعیت های میلیونی ما را تسویه کنند.