به گزارش مشرق، درخشش شطرنج باز نوجوان گلستانی ایران که حالا عنوان شماره یک شطرنج ایران را یدک می‌کشد به اندازه‌ای بوده که دیگر در هر تورنمنتی از او انتظار مدال می‌رود. پرهام مقصودلو که در یک سال گذشته با جهشی فوق‌العاده جوان ترین استاد بزرگ تاریخ شطرنج ایران لقب گرفت، مدال مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان را خیلی ساده و به دلیل یک اتفاق کاملا پیش پا افتاده از دست داد.
مقصودلو که با کسب پنج امتیاز از شش بازی اول مدعی اصلی کسب مدال در رده سنی 16 سال بود، پیش از آغاز دور هفتم دچار حادثه‌ای عجیب شد؛ ماجرا از این قرار است که پرهام ساعاتی پس از نیمه شب در اردوی تیم ملی احساس گرسنگی می‌کند و تصمیم می‌گیرد گرسنگی خود را با تن ماهی رفع کند. تن ماهی با دست باز کردن همان و بریدن شدید انگشت شست همان.
مقصودلو ساعت 2 بامداد همان شب راهی بیمارستان می‌شود تا آسیب دیدگی شدید انگشت خود را درمان کند. پزشکان با توجه به شدت جراحت درمان گچ را برای جلوگیری از قطع انگشت تجویز می کنند اما نهایتا کار با بخیه‌های زیاد فیصله پیدا می کند.
این شطرنج‌باز با این آسیب شدید شرایط جسمی و روحی کاملا نامناسبی پیدا کرد و در 5 دور آینده با دست باندپیچی شده و به شدت دردمند پشت میز شطرنج نشست و تنها موفق به کسب 2 امتیاز از پنج بازی شد. وی در حالی در دو بازی آخر خود متحمل باخت شد که مدت ها بود طعم شکست را نچشیده بود و حتی در جام ستارگان و المپیاد جهانی که سطح بسیار بالایی داشت هرگز شکست نخورده بود.
مقصودلو در نهایت با عنوان دهمی کار خود را به پایان برد. این عنوان در حالی برای پرهام به دست آمد که او در لیست اولیه بخت شماره یک قهرمانی در این رده سنی بود.
مدال مسابقات نوجوانان جهان مسلما چیزی نیست که مقصودلو نتواند آن را به دست بیاورد، اما چیزی که می تواند برای مسئولان و خودش درس عبرت باشد این است که یک ورزشکار حرفه‌ای علاوه بر مسائل فنی و تاکتیکی باید به مسائل جانبی خود از جمله خواب، استراحت و ... نیز توجه کند.
مشخص نیست چرا یک بازیکن باید شب مسابقه تا پاسی از نیمه شب بیدار بماند و ساعت 2 صبح به فکر تغذیه آن هم با تن ماهی باشد! سرپرست، مربی یا هر کسی که به عنوان بزرگتر به همراه تیم اعزام شده چرا نباید نظارت کافی روی بازیکنان داشته باشد تا ساعت خواب و خوراک آنها منظم و بدون مشکل باشد؟
در سطوح بالای ورزش توجه به همین جزئیات است که تفاوت ها را رقم می زند. تفاوت هایی در حد و اندازه در نوک تیز تن ماهی!
مقصودلو که با کسب پنج امتیاز از شش بازی اول مدعی اصلی کسب مدال در رده سنی 16 سال بود، پیش از آغاز دور هفتم دچار حادثه‌ای عجیب شد؛ ماجرا از این قرار است که پرهام ساعاتی پس از نیمه شب در اردوی تیم ملی احساس گرسنگی می‌کند و تصمیم می‌گیرد گرسنگی خود را با تن ماهی رفع کند. تن ماهی با دست باز کردن همان و بریدن شدید انگشت شست همان.
مقصودلو ساعت 2 بامداد همان شب راهی بیمارستان می‌شود تا آسیب دیدگی شدید انگشت خود را درمان کند. پزشکان با توجه به شدت جراحت درمان گچ را برای جلوگیری از قطع انگشت تجویز می کنند اما نهایتا کار با بخیه‌های زیاد فیصله پیدا می کند.
این شطرنج‌باز با این آسیب شدید شرایط جسمی و روحی کاملا نامناسبی پیدا کرد و در 5 دور آینده با دست باندپیچی شده و به شدت دردمند پشت میز شطرنج نشست و تنها موفق به کسب 2 امتیاز از پنج بازی شد. وی در حالی در دو بازی آخر خود متحمل باخت شد که مدت ها بود طعم شکست را نچشیده بود و حتی در جام ستارگان و المپیاد جهانی که سطح بسیار بالایی داشت هرگز شکست نخورده بود.
مقصودلو در نهایت با عنوان دهمی کار خود را به پایان برد. این عنوان در حالی برای پرهام به دست آمد که او در لیست اولیه بخت شماره یک قهرمانی در این رده سنی بود.
مدال مسابقات نوجوانان جهان مسلما چیزی نیست که مقصودلو نتواند آن را به دست بیاورد، اما چیزی که می تواند برای مسئولان و خودش درس عبرت باشد این است که یک ورزشکار حرفه‌ای علاوه بر مسائل فنی و تاکتیکی باید به مسائل جانبی خود از جمله خواب، استراحت و ... نیز توجه کند.
مشخص نیست چرا یک بازیکن باید شب مسابقه تا پاسی از نیمه شب بیدار بماند و ساعت 2 صبح به فکر تغذیه آن هم با تن ماهی باشد! سرپرست، مربی یا هر کسی که به عنوان بزرگتر به همراه تیم اعزام شده چرا نباید نظارت کافی روی بازیکنان داشته باشد تا ساعت خواب و خوراک آنها منظم و بدون مشکل باشد؟
در سطوح بالای ورزش توجه به همین جزئیات است که تفاوت ها را رقم می زند. تفاوت هایی در حد و اندازه در نوک تیز تن ماهی!