به گزارش مشرق، کارلوس کی‌روش که در سه سال نخست زمامداری 5 سال و نیمه‌اش در تیم ملی فوتبال ایران، اعتقاد تکراری و کسالت‌باری را به ترکیب ثابت دلخواهش و تعدادی بازیکن خاص نشان می‌داد و به قولی همیشه «همان» تیم را به میدان می‌فرستاد، در دو سال اخیر با تغییر رویکردی جالب و عجیب به نیروهایی بسیار بیشتر از گذشته روی آورده و دست به انتخاب نفرات مورد نظر خود از میان طیفی بسیار وسیع‌تر می‌زند. محصول این رویکرد تغییر چند باره آرایش تیم ملی در دو سال اخیر است و به این ترتیب اگر رقبا در گذشته همیشه می‌دانستند با کدام نفرات در اردوی ما روبه‌رو می‌شوند، امروز هیچکس (و واقعا هیچکس) در ترکیب تیم ملی ثابت نیست. آخرین دژهای تسخیرناپذیر تیم ملی که منتظری، حسینی و البته تیموریان بوده‌اند، در سال جاری چند بار از ترکیب ثابت دور نگه داشته شده و روی نیمکت نشسته‌اند و دژاگه هم که در سال‌های 2013 تا 2015 مهره‌ای بی‌گفت‌وگو در تیم کی‌روش بود، حالا در هر موقعیت معقول و لازمی از ترکیب خارج می‌ماند و با اینکه علاقه مفرط سرمربی پرتغالی تیم ملی به مسعود شجاعی مهاجم کنونی پانیونیوس یونان، وی را از روند تغییرات گسترده فوق تا حد زیادی دور نگه داشته و او هنوز ثابت‌ترین یا نزدیک به ثابت‌ترین فرد در اردوی ملی است اما لابد کی‌روش دارد به خودش القا و تفهیم می‌کند که امکان کنار گذاشتن شجاعی هم هست!
فروپاشی «ستون‌ها»
بازنشسته شدن نکونام و ممنوعیت استفاده از مهرداد پولادی «فراری از خدمت» اما محبوب کی‌روش نیز کمک کرد تا دیگر ستون‌های همیشگی در ذهن این مربی سرسخت فرو ریزند. حالا انواع بهانه‌ها و آدم‌ها و انتخاب‌ها فراروی کی‌روش قرار دارند تا به این نتیجه برسد که حفظ ترکیب سابق دلخواهش امری عقلایی نبوده و باید تیمی نو بسازد. بالا رفتن محسوس سن متوسط چنان تیمی و رو آمدن جوان‌ترهایی که بیش از باور هر کارشناسی درخشیده‌اند، رویکرد کی‌روش به ترکیب‌های جدید و اعتماد او به جوان‌ترها را به امری لازم و مفید تبدیل کرده است و به واقع موج جوانگرایی کی‌روش در دو سال اخیر با شناختی که از او و رویکردهای سابق او داشتیم، اسباب شگفتی ناظران شده است. او از این طریق حریفان را نیز دایما غافلگیر و در فضای حاصله آنها را تسلیم می‌کند و جدیدترین نمونه آن کاری بود که در مسابقه اواخر هفته پیش مقابل ازبک‌ها انجام داد. در حالی که ازبکستان مطمئن بود سرمربی 62 ساله ایران تیموریان و آزمون را از دقیقه اول به میدان می‌فرستد و در این راستا کلی روی راه‌های مهار «سردار» کار و تمرین کرده بودند، وی این دو را روی نیمکت نشاند و فقط در بخش‌های پایانی مسابقه به میدان فرستاد. او از این طریق ازبک‌ها را گیج و به شکلی خلع سلاح کرد و با جانشینان آنها بابی تازه را در این مسابقه گشود و در نهایت هم بازی را یک بر صفر برد و با سه امتیاز بسیار مهم از تاشکند بازگشت.
خوش فرم و آینده‌دار
حاصل جوانگرایی‌های کی‌روش حضور جوانانی بالنده مثل میلاد محمدی، عزت‌اللهی، رضاییان، پورقاز، رفیعی، پورعلی‌گنجی، طارمی، ترابی و البته جهانبخش در بازی‌های تیم ملی است و درست است که امیری در مرز 30 سالگی قرار دارد اما یکی از همان تازه‌واردان دو سال اخیر تیم ملی است. وریا غفوری 30 ساله نیز همین وضعیت را دارد و امید ابراهیمی 28 ساله هم از «جوانان باتجربه» و تازه‌وارد تیم ملی طی سال‌های 1394 و 95 به شمار می‌آید و به آنها بیفزایید آقایی از تراکتورسازی و انصاری واقعا جوان از پرسپولیس را. بله تیم ملی فعلی ما هم توانا و هم عمدتا جوان و آینده‌دار است و به لطف شجاع‌تر شدن سرمربی‌اش در قیاس با گذشته به هیچ کس بیهوده جای ثابتی نمی‌دهد و تمامی نفراتش به همان اندازه به ترکیب ثابت نزدیکند که از آن دور نشان می‌دهند. این یک تیم قوی است که حتی با ترکیب انتخابی‌اش می‌تواند رقبا را متعجب کند و هر مسابقه‌ای را با برتری روحی ناشی از این مساله شروع کند. این یک تیم ملی خوش‌فرم و متنوع و دارای قدرت پرواز فراوان است.
فروپاشی «ستون‌ها»
بازنشسته شدن نکونام و ممنوعیت استفاده از مهرداد پولادی «فراری از خدمت» اما محبوب کی‌روش نیز کمک کرد تا دیگر ستون‌های همیشگی در ذهن این مربی سرسخت فرو ریزند. حالا انواع بهانه‌ها و آدم‌ها و انتخاب‌ها فراروی کی‌روش قرار دارند تا به این نتیجه برسد که حفظ ترکیب سابق دلخواهش امری عقلایی نبوده و باید تیمی نو بسازد. بالا رفتن محسوس سن متوسط چنان تیمی و رو آمدن جوان‌ترهایی که بیش از باور هر کارشناسی درخشیده‌اند، رویکرد کی‌روش به ترکیب‌های جدید و اعتماد او به جوان‌ترها را به امری لازم و مفید تبدیل کرده است و به واقع موج جوانگرایی کی‌روش در دو سال اخیر با شناختی که از او و رویکردهای سابق او داشتیم، اسباب شگفتی ناظران شده است. او از این طریق حریفان را نیز دایما غافلگیر و در فضای حاصله آنها را تسلیم می‌کند و جدیدترین نمونه آن کاری بود که در مسابقه اواخر هفته پیش مقابل ازبک‌ها انجام داد. در حالی که ازبکستان مطمئن بود سرمربی 62 ساله ایران تیموریان و آزمون را از دقیقه اول به میدان می‌فرستد و در این راستا کلی روی راه‌های مهار «سردار» کار و تمرین کرده بودند، وی این دو را روی نیمکت نشاند و فقط در بخش‌های پایانی مسابقه به میدان فرستاد. او از این طریق ازبک‌ها را گیج و به شکلی خلع سلاح کرد و با جانشینان آنها بابی تازه را در این مسابقه گشود و در نهایت هم بازی را یک بر صفر برد و با سه امتیاز بسیار مهم از تاشکند بازگشت.
خوش فرم و آینده‌دار
حاصل جوانگرایی‌های کی‌روش حضور جوانانی بالنده مثل میلاد محمدی، عزت‌اللهی، رضاییان، پورقاز، رفیعی، پورعلی‌گنجی، طارمی، ترابی و البته جهانبخش در بازی‌های تیم ملی است و درست است که امیری در مرز 30 سالگی قرار دارد اما یکی از همان تازه‌واردان دو سال اخیر تیم ملی است. وریا غفوری 30 ساله نیز همین وضعیت را دارد و امید ابراهیمی 28 ساله هم از «جوانان باتجربه» و تازه‌وارد تیم ملی طی سال‌های 1394 و 95 به شمار می‌آید و به آنها بیفزایید آقایی از تراکتورسازی و انصاری واقعا جوان از پرسپولیس را. بله تیم ملی فعلی ما هم توانا و هم عمدتا جوان و آینده‌دار است و به لطف شجاع‌تر شدن سرمربی‌اش در قیاس با گذشته به هیچ کس بیهوده جای ثابتی نمی‌دهد و تمامی نفراتش به همان اندازه به ترکیب ثابت نزدیکند که از آن دور نشان می‌دهند. این یک تیم قوی است که حتی با ترکیب انتخابی‌اش می‌تواند رقبا را متعجب کند و هر مسابقه‌ای را با برتری روحی ناشی از این مساله شروع کند. این یک تیم ملی خوش‌فرم و متنوع و دارای قدرت پرواز فراوان است.