به گزارش مشرق، جلسه اخیر شورای امنیت سازمان ملل درباره سوریه را باید به میدان کشمکش سخت قدرت های جهانی توصیف کرد که روسیه با وتو پیش نویس طرح فرانسه دست برتر را از آن خود کرد.

پس از رد پیش نویس طرح روسیه در شورای امنیت، همه می‌دانستند پیش نویس 2 طرح‌ اخیر در شورای امنیت رای نخواهد آورد، پس چرا این جلسه برگزار شد؟

گویی محور غربی – عربی می‌خواست این جلسه برگزار شود تا در کنفرانسی مطبوعاتی رسما تقسیم جهان در قبال سوریه را با رد طرح ارائه شده در شورای امنیت اعلام کند.

صف‌بندی بین‌المللی در قبال بحران سوریه با تقسیم کشورها به دو بخش موافق و مخالف با طرح فرانسه و روسیه آشکار گردید و رویداد غافلگیرکننده رای مصر به طرح روسیه بود که خشم عربستان و قطر و تبادل اتهامات بین مسکو و پاریس و واشنگتن و اتهام یکدیگر به ایجاد مانع در روند آتش‌بس را به دنبال داشت.

اما رسانه‌های وابسته به شیوخ خلیج فارس از جمله الجزیره و العربیه و الحیات نیز از جمله طرف‌های خشمگین بودند که وتو طرح فرانسه توسط روسیه را موجب شکست آتش‌بس در حلب عنوان کرده بودند.

روزنامه سعودی «الیوم» نیز در تحلیلی بر این اقدام روس‌ها تنها راه حل بحران سوریه را روی آوردن مجدد به طرح تقسیم یا فدرالیته سوریه عنوان کرده بود که پیشتر با مخالفت نظام سوریه و متحدانش مواجه شده بود.

سوال این است که آیا خشم عربستان و قطر از موضع مصر سرآغاز بحران در روابط قاهره و شیوخ خلیج فارس است؟ آیا مصر با این موضع خواستار ابراز تمایل در نزدیکی به مسکو و دادن این پیام به روس‌ها بود که برای احیای قدرت گذشته به پشتیبانی مسکو چشم دارد؟ واکنش‌ جدید شیوخ عرب به مصر چیست؟

کشمکش روسیه و غرب به کجا می‌انجامد؟ آیا پس از آن جلسه شورای امنیت غرب حمایت لجستیکی و نظامی از معارضان و گروه‌های مسلح در سوریه افزایش خواهد داد؟ آیا رویارویی‌ها این بار در شکل و فرم فرانسوی آن با تهدید به ایجاد منطقه حائل و اشاره ضمنی به اجرای طرح ب همراه خواهد بود؟

واکنش روس‌ها که به همراه متحدان ایرانی و سوری خود پیروزی‌های میدانی بزرگی را خلق کردند، در برابر طرح‌‌های جدید غرب چه خواهد بود؟ آیا دامنه عملیات میدانی را برای آزادی مناطق جدید راهبردی گسترش خواهند داد؟