در واقع این تصمیم درستی وسط یک جنگ سرد بود. برانکو می داند که تراکتورسازی به احتمال زیاد شانه به شانه پرسپولیس جلو خواهد آمد و حتی می تواند – بخوانید ممکن است – جام را از سرخ های پایتخت بگیرد اما پرسش اینجاست که حرف برانکو چقدر در رو دارد؟
پرسش این است که آیا تصمیم های این مربی آرام را می توان تصمیم هایی محکم و بدون تردید در نظر گرفت؟ آمار این را نمی گوید.
طارمی
برانکو در مورد طارمی گفت او از این تیم رفته و جایی در پرسپولیس نخواهد داشت.
رضائیان
سرمربی پرسپولیس محکم ایستاده بود و می گفت رضائیان را نمی خواهد و با جانشین او تمرین کرده و اردو رفته و هماهنگ است.
اوکراینی ها
خیلی ها می گویند این دو بازیکن اوکراینی که دردسرهای زیادی درست کرده اند مد نظر برانکو نبوده اند.
مسلمان
سال گذشته محسن مسلمان تا دم درب باشگاه استقلال هم رفت چون برانکو او را نمی خواست.
نکته
برانکو مخالف جدایی طارمی و رضائیان هم بود اما این دو از پرسپولیس جدا شدند و باشگاه نتوانست آنها را نگه دارد تا اینکه پروسه بازگشت رقم خورد. در واقع برانکو و تصمیم هایش چندان جدی گرفته نمی شوند و در بسیاری موارد وتو می شوند. او حالا هم هر دو پارا در یک کفش کرده و نورالهی و عالیشاه را می خواهد اما باید دید خود این بازیکنان چه می خواهند و باشگاه برای نگه داشتن آنها تا کجا جلو می رود؟