ماجرا از این قرار است که اکبر رنجبرزاده عضو هیات رئیس مجلس شورای اسلامی اعلام کرد که 150 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی این بیانیه را امضا کرده‌اند اما بررسی‌های صورت گرفته نشان داد که برخی امضاهای این بیانیه بر خلاف ادعای طراحان تکراری و مخدوش است.

به عنوان مثال حسن لطفی نماینده رزن 3 بار، محمد باقر سعادت 2 بار، بهروز بنیادی 2 بار، رضا علیزاده 2 بار و احمد بیگدلی 2 بار این بیانیه را امضا کرده اند.[1] این در حالی است که در آئین‌نامۀ داخلی مجلس قاعده‌ای برای قرائت بیانیه در صحن علنی وجود دارد.

ماده ۱۱۸ آئین‌نامۀ داخلی مجلس مقرر می‌دارد: «نمایندگان می‌توانند درباره مسائل مهم مملکتی یا بین‌المللی یا مناسبت‌های خاص بیانیه صادر نموده و به رئیس جلسه تحویل نمایند.»

در ادامۀ این ماده تصریح شده است: «چنانچه بیانیه صادره به امضای حداقل بیش از نصف مجموع نمایندگان برسد، متن آن بدون ذکر اسامی نمایندگان در پایان جلسه علنی مجلس قرائت و طی نامۀ رسمی به مراجع ذی‌ربط ارسال خواهد شد و اسامی نمایندگان امضاکننده بیانیه در مشروح مذاکرات چاپ می‌شود.»

بر این اساس یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز نسبت به این موضوع انتقاد کرده است. «سیدمحمدجواد ابطحی» نمایندۀ مردم خمینی‌شهر در مجالس هشتم و دهم وجود این شائبه‌ها را تأیید کرد و گفت: «این نامه مشکوک است، چرا که این احتمال می‌رود امضاهای جعلی گرفته باشند، از آنها این کارها بر می‌آید.»[2]

این نمایندۀ مجلس دهم افزود: «این احتمال هم می‌رود که چند نفر، چند امضا کرده‌اند تا بتوانند طبق قانون نامه را بخوانند؛ در واقع خواسته‌اند با این کار، تعداد امضاهای نامه به حد نصاب برسد تا امکان قرائت در مجلس پیدا شود.»

متاسفانه در چند روز اخیر جریانی در کشور در حال اولویت دادن به امور صرفا سیاسی و دامن زدن به یک دوقطبی کاذب فرهنگی سیاسی است که دقیقا منافع یک جریان را تامین می‌کند. از این حیث لغو یک سخنرانی در رسانه‌های اصلاح‌طلب با پروپاگاندای خبری پررنگ شده، درحالی که این سئوال در افکارعمومی آمده است که این سخنرانی چه ویژگی داشته که تا این حد ارزش خبری پیدا کرده و نسبت به خیلی از مسائل دیگر خصوصا موارد اقتصادی جامعه اولویت‌دار شده است.

تلاش اصلاح‌طلبان و امضای مخدوش برخی از نمایندگان برای نشاندن این موضوع در جایگاه مهم تا حدی که به عنوان یک بیانیه در مجلس قرائت شود نشان داد که اولا این جریان چقدر برای رسیدن به مطامع صرف سیاسی خود در مجلس فعال است و از سوی دیگر نشان داد که برخلاف اهمیت کاذبی که این جریان سیاسی به موضوع بخشیده است این مسئله در اولویت مجلس نیست و برای همین حتی در مجلس شورای اسلامی با بی‌اخلاقی موارد قانونی نقض می‌شود.