به گزارش مشرق، به نقل از روزنامه الدستور اردن، شایسته بود تاکنون نبرد حلب، مادر نبردها نامیده می شد. این نامگذاری به این دلیل نیست که بیشتر درگیری ها در این استان روی داده است و بیشتر نیروها در این نقطه از سوریه گردهم آمده اند. بلکه برای اینکه حلب دومین شهر بزرگ و نخستین پایتخت اقتصادی سوریه است.

اما نبرد اصلی به معنی تمام عیار نظامی هنوز رخ نداده است. ادلب نخستین و مهمترین رقیب استان الرقه برای این نامگذاری است. خطوط کمک رسانی به گروهای مسلح اصلی نبرد در مرز مشترک ترکیه که  منطقه استراتژیکی  و بسیار مهمی است، ادلب است. گروهای احرار الشام و الجیش الحر از نظر شمار نیرو در این نبرد مشکلی ندارد.

اما مهم این است که  هزاران  نظامی تروریست و بیگانه، سرگرم آخرین نبرد در ادلب هستند. پشتیبانان منطقه ای این تروریست ها که در آسان سازی ورود آنان به سوریه نقش برجسته ای داشتند اکنون حاضر نیستند دوباره به پیشواز آنان بروند و بار دیگر آنان را مهمان خود کنند.

حتی این کشورها حاضر نیستند برای بازگشت تروریست‌ها به کشورشان به آنان کمک کنند یا اینکه آنان را به کشور دیگری بفرستند؛ زیرا کشورهای زادگاه این تروریست‌ها نمی‌خواهد آنان زنده به شهرها یا روستاهای خود بازگردند.

کار تروریست‌ها به جایی رسیده است که دریا در برابرشان است  و دشمن از پشت سر آنان را دنبال می کند. آنان باید یکی از 2 گزینه مرگ یا نابود را برگزینند.