به گزارش مشرق،‌ فرهاد درودگر  زندگی داوود میقانی یکی از آزادگان سرافراز هشت سال دفاع مقدس را روایت می‌کند که چگونه با فراگیری ورزش جودو در دوران اسارت به بالاترین افتخارات در این ورزش دست می‌یابد.

داوود میقانی با شروع جنگ تحمیلی به جبهه می‌شتابد و در کنار بزرگانی چون حاج احمد متوسلیان و محمد بروجردی به دفاع از میهن می‌پردازد. میقانی در سال 1361 و در بیست و یک سالگی اسیر می‌شود، او که در اردوگاه بعثی دوران اسارت را می‌گذراند بر این باور است که شاید روزی مجبور باشد برای آزادی رودررو با دشمن بعثی مبارزه کند. از همین رو به سرعت و مخفیانه شروع به فراگیری رشته جودو می‌کند و همزمان اسرای دیگر را نیز آموزش می‌دهد. میقانی اما  بعد از اسارت، جودو را در کسوت مربی‌گری تا بالاترین رده آن ادامه می‌دهد و...

فرهاد درودگر کارگردان مستند "میان این روزها ایستاده‌ام" که شنبه 20 آذر ماه ساعت 16 در پردیس چارسو نمایش دارد، درباره‌ی اینکه چرا سینمای دفاع مقدس را انتخاب کرده است؟ گفت: سینمای دفاع مقدس سینمای بیانگر حقیقت است و حقیقت هرگز بدون مخاطب نمی‌ماند. سینمای دفاع مقدس یکی از گونه‌های سینمایی است که همیشه حرف تازه و ناگفته‌های زیاد برای بیان دارد و ابعاد وسیعی در ذاتش نهفته است.

او درباره‌ی انتخاب داوود میقانی برای سوژه‌ی مستندش توضیح داد: او از جمله آزادگانی است که اسوه امید و پشتکار است. درطول این مدت بارها به سراغش می‌رفتم و با او گفت‌وگو می‌کردم تا بدانم چه نقطه عطفی در زندگی‌اش وجود دارد و درنهایت متوجه شدم نقطه عطف زندگی‌اش پشتکار و ناامید نشدن‌هایش است. او معتقد است اگر افقی داشته باشی، محال است که به آن افق نرسی. چون زمانی خودش می‌گفت که محال است زنده بمانم. همه فکرم این بود که یک روز عراقی‌ها ما را خواهند کشت.

این مستندساز در پاسخ به اینکه آیا سینمای دفاع مقدس توانسته است تمام حقایق جنگ را بیان کند؟ گفت:هرگز. چون هنوز ناگفته‌های زیادی موجود هست که باید به آنها پرداخت. من به عنوان فیلم ساز سعی کردم سوژه های کمتر گفته شده را پیدا کنم و با نگاهی متفاوت آن را روایت کنم.

درودگر همچنین درباره‌ی اینکه فیلم پایان مشخصی ندارد، گفت: بله دقیقاً. یعنی با پایان فیلم به نظر می‌رسد که فیلم ادامه دارد. زیرا زندگی حاج داوود میقانی ادامه دارد یعنی هنوز برای تکمیل فیلم تلاش می‌کنیم.

او یادآور شد: در نخستین پلان فیلم تلاش کردیم فردی را که از روستایی به جنگ رفته وحال به همان روستا بازگشته، نشان دهیم. حاج داوود خودش می‌گوید:«مثل من آدم‌های زیادی وجود دارد و تنها ویژگی این است که در سختی این ورزش را آموخته است.» بنابراین ما در ساخت فیلم این مسأله را در نظر گرفتیم بنابراین روایت در روایت، ویژگی این فیلم است. درحالی که پلان پایانی فیلم است که او را با لباس اسارت نشسته و تصور می‌کند دوربین خاموش است و در آنجا از سختی‌های شکنجه می‌گوید. زیرا ما در فرآیند فیلم مدام از اسارت می‌گوییم اما صحنه‌ای از اسارت نداریم. این نما را کاملاً ناخودآگاه برداشت کردیم و تیتراژ روی حرف‌های ناگفته‌اش از اسارت نوشته می‌شود اما او هنوز سخن می‌گوید، به همین دلیل هم روایت‌ها بی‌پایان می‌ماند.

درودگر درباره‌ی اینکه در فیلم قبلی‌اش «جام در آفساید» هم همین دیدگاه را داشته است، ادامه داد: دقیقاً. شما نگاه کنید سوژه "جام در آفساید" متعلق به 30سال قبل است، ولی نه تنها فراموش شده بود بلکه کسی نیز به آن نپرداخته بود. «جام در آفساید» نشان دهنده بخشی از تلاش‌های مظلومانه ورزشکاران ما در میادین بین المللی است.

او درباره‌ی دلیل علاقه‌اش به سینمای مستند هم گفت: مستند سازی شغل من نیست،شوق من است.

عوامل تولید مستند «میان این روزها ایستاده‌ام» عباتند از: کارگردان: فرهاد درودگر، مشاور کارگردان: ابواافضل جلیلی، تهیه کننده: علی محمد ذالفقاری، نویسنده: باقر سروش، مدیر تصویربرداری: بهروز بادروج، تدوینگر: رویا پاشاکی، صدابردار: امیر صالحی، صداگذار: نوید سالاری، تصحیح نور و رنگ: یحیی علیی، دستیار و برنامه ریز: نجمه گودرزی و مشاور امور رسانه‌ای: احمد افروز