سرویس جهان مشرق- اوباما در سخنانی بالاخره موضع نهایی واشینگتن در مورد میزان دخالت مسکو در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری آمریکا را اعلام کرد.

رئیس‌جمهور آمریکا که آخرین روزهای اجاره‌نشینی در کاخ سفید را سپری می‌‌کند و بسیاری از دستاوردهای دوره خود را با ظهور ترامپ ازدست‌رفته می‌بیند، در سخنانی مدعی شد روسیه با نفوذ سایبری در رایانه‌های ستاد مرکزی حزب دموکرات آمریکا و انتشار مکاتبات مقامات این حزب بر نتایج انتخابات اثر گذاشته است.

او تلویحاً پذیرفت فعلاً مستندی برای دخالت مستقیم مسکو در فرآیند رأی‌گیری و اعلام نتایج در 8 نوامبر در اختیار ندارد، با این حال تأکید کرد واشینگتن در زمانی که خود تشخیص خواهد داد، اقدام مسکو را تلافی خواهد کرد. [1]

همزمان با اننشار گزارش سیا و اظهارات اوباما، مقامات اتحادیه اروپا که از ظهور ترامپ احساس خسران می‌کنند، نگرانی خود را پیرامون احتمال دخالت روسیه در آینده این اتحادیه بیان کرده‌اند، چه به صورت آنچه در انتخابات آمریکا رخ داد و چه به صورت حمایت مالی از احزاب و نامزدهای مد نظر مسکو.

این ادعاها در حالی بیان می‌شود که حتی در صورت درست‌بودنِ اتهامات اوباما به روسیه، مسکو صرفاً بخشی از پشت‌پرده تبانی مقامات حزب دموکرات برای کنارزدن سندرز را افشا کرده است. در واقع حتی تأیید این حمله سایبری، به معنای هراس مقامات آمریکایی از آگاه‌شدن مردم نسبت به پشت‌پرده تحولات سیاسی در این کشور است.

حالا اتحادیه اروپا پس از رأی اکثریت مردم بریتانیا به جدایی از این سازمان منطقه‌ای و افزایش آرای احزاب ملی‌گرا در ادوار انتخاباتی کشورهای قاره سبز از زمان سیل مهاجران خاورمیانه، نگران آینده خود است و مانند مارگزیده‌ای که از هر ریسمان سیاه‌وسفیدی می‌ترسد، فعلاً اتهام‌زنی به روسیه را آغاز کرده است.

گروهی از نمایندگان پارلمان اروپا در نامه‌ای به مسئول سیاست خارجی این اتحادیه فدریکا موگرینی با اشاره به یک کلاهبرداری مالیاتی 160 میلیون پوندی ابراز نگرانی‌ کرده‌اند این مبلغ برای اثرگذاری بر تصمیم اعضای اتحادیه از سوی روسیه هزینه شود. آنها نوشته‌اند «اخباری وجود دارد که نشان می‌دهد مسکو این پول را برای اثرگذاری بر سیاست اروپا، رسانه‌‌ها و جامعه مدنی به کار گرفته است.» [2]

آنها اضافه کرده‌اند این مبلغ صرفاً نوک یک کوه یخ است چرا که شواهد نشان از ارتباط این کلاهبرداری با یک پرونده دیگر به ارزش 1 میلیارد پوند دارد. پرونده 160 میلیونی که این نمایندگان از آن صحبت می‌کنند به پولی اشاره دارد که از کانال‌های ظاهراً نامعلوم به بانک‌های کشورهای اروپایی وارد شده است.

با انتشار این نامه، عملاً نمایندگان اتحادیه اروپا همکاران خود در این اتحادیه را که با سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر علیه روسیه همراه نمی‌شوند، به رشوه‌خواری متهم کرده‌اند.

دفتر موگرینی در حالی دریافت این نامه سرگشاده را تأیید کرد که اروپا در آستانه دو انتخابات کلیدی در دو عضو اصلیِ این اتحادیه، فرانسه و آلمان است. سیاست‌های اولاند و مرکل شباهت زیادی با سیاست‌های اوباما داشته و دارد، اما رویکرد احزاب رقیب در این دو کشور بی‌شباهت به شعارهای دانلد ترامپ، نامزد پیروز در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر ایالات متحده نیست. این مسأله موجب هراس دو حزب حاکم در پاریس و برلین از شکست در انتخابات 2017 شده است.

در بدترین حالت ممکن برای مرکل و اولاند، «جبهه ملی» در فرانسه و «جایگزینی برای آلمان» در آن کشور پیروز شده و سیاست جدایی از اتحادیه را مانند بریتانیا پیش می‌گیرند. این به معنای خروج سه عضو اصلی از اتحادیه اروپا و فروپاشی آن یا دست‌کم تبدیل آن به سازمانی بسیار کم‌تأثیر در معادلات جهانی خواهد بود.

«جبهه ملی» و «جایگزینی برای آلمان» توانستند در انتخابات اخیر خود آرای قابل ملاحظه‌ای کسب کنند و به پدیده سیاسی در دو کشور تبدیل شوند. در دور نخست انتخابات مجامع منطقه‌ای در آذر 1394 شمسی، حزب جبهه ملی به رهبری «مارین لوپن» توانست دست‌کم در 6 منطقه از 13 منطقه به پیروزی دست یابد و حزب سوسیالیست و جمهوری‌خواهان را پشت سر بگذارد. [3]حزب تازه‌تأسیس «جایگزینی برای آلمان» نیز که تنها سه سال از عمر آن می‌‌گذشت، در اسفند سال گذشته به پارلمانِ سه ایالت راه یافت. [4]

این دو حزب از هم‌اکنون به پول‌گرفتن از روسیه برای انتخابات بعدی متهم شده‌اند، در حالی که دلیل رأی‌آوردن آنها در انتخابات گذشته ورود مهاجران و انفجارهای منسوب به آنان در کنار بیکاری فزاینده و ناکارآمدی سیاست‌های اتحادیه در حل مشکلات اقتصادی بود.

حتی اخیراً رئیس سرویس اطلاعات خارجی آلمان، برونو کال در مصاحبه‌ای هشدار داد اخباری مبنی بر آغاز فعالیت‌ هکرها برای تضعیف مشروعیت انتخابات آینده در دست است. او گفت هکرهای روسی قصد دارند کاری کنند مردم آلمان نتوانند به نتایج انتخابات اعتماد کنند، در نتیجه هواداران احزاب شکست‌خورده به خیابان بریزند یا به هر صورتی موجب ناآرامی سیاسی در این کشور فراهم شود. [5]

باید منتظر نتایج این خط تبلیغاتی بود، اما تأکید جمهوری‌خواهان آمریکایی بر روابط پوتین و ترامپ، کارساز نیافتاد و بعید است سیاست‌های تبلیغاتی مشابه در اروپا نیز بتواند احزاب حاکم را سر پا نگه دارد. در این میان، اتحادیه اروپا باید خود را برای تحقق هر سناریویی در آینده آماده کند.

 

بهبود رویکرد واشینگتن نسبت به روسیه با ظهور ترامپ و احتمال رأی‌آوردن ملی‌گرایان در فرانسه و آلمان که منافع ملی را در تداوم تحریم روسیه نمی‌بینند، موگرینی را به تکاپو انداخته تا دستِ پیش‌ گرفته و از احتمال کاهش مخاصمات اتحادیه با مسکو سخن بگوید.

او در مصاحبه با وا‌ل‌استریت ژورنال گفت احتمال دارد با روی کار آمدن ترامپ برخی سیاست‌های او موجب نزدیکی بروکسل و مسکو شود: «مورد به مورد، موضوعات متعددی را می‌یابید که من از همراستایی سیاست اروپائیان و روس‌ها در آن شگفت‌زده نمی‌شوم، مانند توافق هسته‌ای با ایران، روند صلح در خاورمیانه و شاید نقش سازمان ملل.» فدریکا البته تأکید کرد این به معنای آماده‌بودن اتحادیه برای هرگونه وضعیت احتمالی است، نه دیکته‌شدن سیاست‌ها برای بروکسل از سوی واشینگتن. [6]

به نظر می‌رسد اتحادیه اروپا با تحریم‌کردن روسیه، آمدن ترامپ و همچنین جدایی انگلیس که اسب تروای آمریکا در اتحادیه محسوب می‌شد، بیش از پیش سیاست خارجی مستقلی در تحولات بین‌المللی اتخاذ خواهد کرد که این به نفع قاره سبز خواهد بود، اما همه اینها در صورتی است که بتواند از تنگه دشوارِ دو انتخاباتِ سال میلادی بعد عبور کند.