به گزارش خبرنگار مشرق؛ مجله سیگنال در مقاله اي به قلم "كنت شنیدر" در مورد ويژگي هاي وب 3.0 نگراني هاي خود را ابراز كرده و مشكلات امنيتي آن را مورد بررسي قرارداد.
وب 2.0 به رسانه هاي مجازي اطلاق مي شود كه در آن كاربران عضو موثر و فعال بوده و اطلاعات خود را به اشتراك مي گذارند و اصطلاحا كاربرمحور هستند، اما در وب 3.0 به جز كاربران كه انسانها بودند، پاي رايانه ها و نرم افزارها نيز به ميان آمده ودر اشتراك گذاري اطلاعات دخل و تصرف صورت مي دهند و اصطلاحا معني محور هستند.
تاكنون وب 2.0 مشكلات امنيتي زيادي را حتي براي دولتهاي اروپايي در اعتراضات مردمي به وجود آورده و حتي در انگليس كاربر يك شبكه اجتماعي به ٤ سال زندان محكوم شد و حالا بايد به انتظار مسايل امنيتي وب 3.0 نشست.
شنيدر مي نويسد: جهان ممکن است در آستانه ظهور وب 3.0 قرار داشته باشد. برخی از ما هنوز سعی می کنیم تا نسبت به وب 2.0 از خود تعصب نشان دهیم. به ما گفته شده است که وب 2 درباره اشتراک گذاري اطلاعات است.شبکه های اجتماعی محیط کاملا جدیدی برای اشتراک گذاری اطلاعات خلق کرده اند.
شبکه جهانی اینترنت با احتیاط از وب 2 استقبال کرده است. درحالی که هر کسی ارزش افزایش اشتراک اطلاعات را مي داند.اما نگرانیهای جدی در مورد ارائه دسترسی بیشتر به اطلاعات و تبادل امن اطلاعات وجود دارد. موفقیتهایی در امن نمودن اطلاعات در بخشهایی نظیر دولت، صنعت، دانشگاه یا بخش خصوصی به دست آمده است.
بیشتر کاربرد اینترنت توسط افراد ناشناس صورت می گیرد و این امر اعتماد را مخدوش مي كند. بعضی از تکنولوژیها اجازه تایید هویت و مدیریت مشخصه ها را داده اما هیچ توافقنامه ای برای گسترش این خدمات در سطح منطقه ای، ملی یا بین المللی وجود ندارد. تا وقتی که خدمات امنیتی و ایمنی در میان شرکتها به میزان قابل اطمینانی مورد قبول واقع شود، بهره برداری از وب 2.0 در بین شرکتها در جامعه جهانی و بیشتر دولتها و صنایع از اولویت اول برخوردار خواهد بود.
در وب 2.0 بهره بردای ماشین با ماشین یا کامپیوتر با کامپیوتر بسیار محدود بود زیرا زبان و پروتکلهای وب 2.0 برای کاربری انسانها طراحی شده است. این امر تفاوت اصلی ميان وب 2.0 و وب 3.0 است.
وب 3.0 که بعضا آن را "وب معنی نگر" (semantic Web) می نامند، اولین بار توسط تیم برنر لی – مخترج اولین وب جهان گستر (World Wide Web) و مدیر کنسرسیوم وب جهان گستر (WWWC) مورد توصیف قرار گرفت. در سال 2006، برنر لی وب معنی نگر را بعنوان "گستره ای از اطلاعات که توسط ماشینها مستقیم یا غیرمستقیم می تواند مورد پردازش قرار گیرند"، توصیف نمود. ایده اصلی اینست که به کامپیوترها چارچوب و ابزارهای لازم برای به کارگیری منطق در جستجوها و به کارگیری داده ها - قریب به روشی که انسانها انجام می دهند - داده خواهد شد.
چند سالی است که مفهوم عاملین (کارگزاران) نرم افزاری که وب را جهت کشف و به کارگیری داده ها و اطلاعات جستجو کرده، دنبال می شود. وب معنی نگر این مفهوم را محقق خواهد نمود. بسیاری از ابزارهای مورد نیاز در وب 3.0 هم اکنون توسعه داده شده اند و در بخشهایی نیز در حال استفاده هستند.
برای تحقق وب معنی نگر راه بس طولانی در پیش است. برخی از منتقدان مدعی هستند که این امر حداقل در یک عرصه جهانی، شدنی نیست. فرض کنیم که موانع فنی و تکنیکی وب معنی نگر قابل حل هستند. انتقال از وب 1.0 تا وب 2.0 ده سال طول کشید. از آنجا که انتقال و تغییر به وب 3.0 بسیار بیشتر چالش برانگیز است، پس منطقا برای دستیابی به وب 3.0 زمان بیشتری نیاز داریم.
بیشتر مقاومتها نسبت به وب 2.0 در شبکه جهانی بیشتر حول امنیت بوده است. اگر اشتراک گذاری اطلاعات مابین مردم در آن حد دشوار بوده است، تصور کنید نگرانیها در دادن دسترسی به ماشینها و کارگزاران نرم افزاری چقدر می تواند باشد.
قوانین تجاری دست و پاگیری که در به کارگیری وب 2.0 معمول بوده است نسبت به شدت مدیریتی که در وب معنی نگر اعمال خواهد شد رنگ خواهد باخت. سرعت و حجم به صورت سرسام آوری رشد خواهد کرد. اینطور تصور می شود که در وب معنی نگر، ماشینها خودشان به تنهایی بدون دخالت انسان شروع به تولید اطلاعات جدید می کنند.
کارهای بسیاری باقیمانده تا وب 2.0 به پتانسیل نهایی خود دست یابد. من نگران این هستم که توسعه به کارگیری وب 3.0 در عرصه جهانی دشوار خواهد بود. همانطور که در وب 2.0 دیدیم، من معتقدم که خدمات وب 3.0، تا زمانی که اجماع کلی درباره امنیت و نحوه مدیریت در یک محیط چندگانه حاصل نشود در ابتدا بین سازمانی و محدود خواهد بود.
تاكنون وب 2.0 مشكلات امنيتي زيادي را حتي براي دولتهاي اروپايي در اعتراضات مردمي به وجود آورده و حتي در انگليس كاربر يك شبكه اجتماعي به ٤ سال زندان محكوم شد و حالا بايد به انتظار مسايل امنيتي وب 3.0 نشست.
شنيدر مي نويسد: جهان ممکن است در آستانه ظهور وب 3.0 قرار داشته باشد. برخی از ما هنوز سعی می کنیم تا نسبت به وب 2.0 از خود تعصب نشان دهیم. به ما گفته شده است که وب 2 درباره اشتراک گذاري اطلاعات است.شبکه های اجتماعی محیط کاملا جدیدی برای اشتراک گذاری اطلاعات خلق کرده اند.
شبکه جهانی اینترنت با احتیاط از وب 2 استقبال کرده است. درحالی که هر کسی ارزش افزایش اشتراک اطلاعات را مي داند.اما نگرانیهای جدی در مورد ارائه دسترسی بیشتر به اطلاعات و تبادل امن اطلاعات وجود دارد. موفقیتهایی در امن نمودن اطلاعات در بخشهایی نظیر دولت، صنعت، دانشگاه یا بخش خصوصی به دست آمده است.
بیشتر کاربرد اینترنت توسط افراد ناشناس صورت می گیرد و این امر اعتماد را مخدوش مي كند. بعضی از تکنولوژیها اجازه تایید هویت و مدیریت مشخصه ها را داده اما هیچ توافقنامه ای برای گسترش این خدمات در سطح منطقه ای، ملی یا بین المللی وجود ندارد. تا وقتی که خدمات امنیتی و ایمنی در میان شرکتها به میزان قابل اطمینانی مورد قبول واقع شود، بهره برداری از وب 2.0 در بین شرکتها در جامعه جهانی و بیشتر دولتها و صنایع از اولویت اول برخوردار خواهد بود.
در وب 2.0 بهره بردای ماشین با ماشین یا کامپیوتر با کامپیوتر بسیار محدود بود زیرا زبان و پروتکلهای وب 2.0 برای کاربری انسانها طراحی شده است. این امر تفاوت اصلی ميان وب 2.0 و وب 3.0 است.
وب 3.0 که بعضا آن را "وب معنی نگر" (semantic Web) می نامند، اولین بار توسط تیم برنر لی – مخترج اولین وب جهان گستر (World Wide Web) و مدیر کنسرسیوم وب جهان گستر (WWWC) مورد توصیف قرار گرفت. در سال 2006، برنر لی وب معنی نگر را بعنوان "گستره ای از اطلاعات که توسط ماشینها مستقیم یا غیرمستقیم می تواند مورد پردازش قرار گیرند"، توصیف نمود. ایده اصلی اینست که به کامپیوترها چارچوب و ابزارهای لازم برای به کارگیری منطق در جستجوها و به کارگیری داده ها - قریب به روشی که انسانها انجام می دهند - داده خواهد شد.
چند سالی است که مفهوم عاملین (کارگزاران) نرم افزاری که وب را جهت کشف و به کارگیری داده ها و اطلاعات جستجو کرده، دنبال می شود. وب معنی نگر این مفهوم را محقق خواهد نمود. بسیاری از ابزارهای مورد نیاز در وب 3.0 هم اکنون توسعه داده شده اند و در بخشهایی نیز در حال استفاده هستند.
برای تحقق وب معنی نگر راه بس طولانی در پیش است. برخی از منتقدان مدعی هستند که این امر حداقل در یک عرصه جهانی، شدنی نیست. فرض کنیم که موانع فنی و تکنیکی وب معنی نگر قابل حل هستند. انتقال از وب 1.0 تا وب 2.0 ده سال طول کشید. از آنجا که انتقال و تغییر به وب 3.0 بسیار بیشتر چالش برانگیز است، پس منطقا برای دستیابی به وب 3.0 زمان بیشتری نیاز داریم.
بیشتر مقاومتها نسبت به وب 2.0 در شبکه جهانی بیشتر حول امنیت بوده است. اگر اشتراک گذاری اطلاعات مابین مردم در آن حد دشوار بوده است، تصور کنید نگرانیها در دادن دسترسی به ماشینها و کارگزاران نرم افزاری چقدر می تواند باشد.
قوانین تجاری دست و پاگیری که در به کارگیری وب 2.0 معمول بوده است نسبت به شدت مدیریتی که در وب معنی نگر اعمال خواهد شد رنگ خواهد باخت. سرعت و حجم به صورت سرسام آوری رشد خواهد کرد. اینطور تصور می شود که در وب معنی نگر، ماشینها خودشان به تنهایی بدون دخالت انسان شروع به تولید اطلاعات جدید می کنند.
کارهای بسیاری باقیمانده تا وب 2.0 به پتانسیل نهایی خود دست یابد. من نگران این هستم که توسعه به کارگیری وب 3.0 در عرصه جهانی دشوار خواهد بود. همانطور که در وب 2.0 دیدیم، من معتقدم که خدمات وب 3.0، تا زمانی که اجماع کلی درباره امنیت و نحوه مدیریت در یک محیط چندگانه حاصل نشود در ابتدا بین سازمانی و محدود خواهد بود.