به گزارش مشرق، داستان انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال ایران هر روز وارد فصل جدیدی میشود.
ابتدا مندس، آناستازی و استویچف سه مربی بودند که فدراسیون برای نشستن روی نیمکت تیم ملی آن ها را انتخاب کرد. مندس به خاطر باشگاهش نپذیرفت، آناستازی مثل همیشه فقط مذاکره کرد و به نوعی فدراسیون را سرکار گذاشت. این را از حرف های امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی میتوان فهمید. او اعلام کرد که از ابتدا هم می دانسته که آناستازی پیشنهاد ایران را قبول نمیکند چرا که او تمایل به کار ندارد اما این موضوع را اعلام نمی کند. حال اینکه چرا فدراسیون با وجود اینکه این موضوع را می داند اما اصرار دارد با این مربی ایتالیایی مذاکره کند مشخص نیست.
بعد از این دو مربی به نظر می‌آمد استویچف سرمربی گری تیم ملی ایران را می‌پذیرد اما در کمال تعجب و با ارائه یک دلیل او سرمربیگری ایران را نپذیرفت. طبق آنچه فدراسیون والیبال اعلام کرده، استویچف گفته است که نمی‌تواند حضور ایران در میان چهار تیم برتر المپیک 2020 توکیو را تضمین کند و به همین دلیل به ایران نمی‌آید.
متن منتشر شده فدراسیون درباره عدم توافق با استویچف بدین شرح بود:
استویچف مسئولیت صعود به جمع 4 تیم المپیک را نپذیرفت
استویچف اعلام کرد با توجه به شرایط موجود و اهداف ترسیم شده فدراسیون والیبال ایران برای قرار گرفتن بین چهار تیم مرحله پایانی المپیک ٢٠٢٠ نمی تواند مسئولیت سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران را بپذیرد، چرا که نمی تواند مطمئن باشد با تیم ملی والیبال ایران در المپیک ٢٠٢٠ به مرحله نهائی برسد.
اینکه فدراسیون از این مربی بلغارستانی تقاضا داشته که قول بدهد ایران به این موفقیت می‌رسد توقع عجیب و نامعقولی است. هیچ مربی در هیچ سطحی این ریسک را نمیکند که چنین قولی را بدهد. رزنده مربی برزیل که بهترین بازیکنان را در اختیار داشت قبل از المپیک ریو اعلام کرد که هیچ قولی برای قهرمانی این تیم در این بازی‌ها را نمی‌دهد. مربیان مطرح دنیا در هر رشته ای هیچ گاه قول نمی‌دهند که موفقیت چهارسال آینده تیمی را تضمین کنند.
شرایط تیم ملی والیبال ایران نیز به گونه‌ای است که هر مربی که بیاید قطعا باید تغییر نسل بدهد و با توجه به همین موضوع امکان پیش‌بینی نتایج تیم ملی وجود ندارد که بر این اساس از آینده تیم ملی اطلاع صحیح داشته باشد. با توجه به اینکه نسل طلایی والیبال ایران پا به سن گذاشته و شاید بسیاری از بازیکنان ایران در المپیک بعدی حضور نداشته باشند نمی توان به صورت قطعی گفت که تیم ملی به المپیک می‌رود چه برسد به سکو.
استویچف روزهاست که فیلم بازی‌های ایران را بررسی می‌کند و قطعا اطلاعاتی از تیم ملی ایران به دست آورده است. علاوه بر این موضوع به نظر می‌رسد استویچف برای نپذیرفتن سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران دلایل دیگری هم داشته است. هرچند با توجه به اینکه باید قول می‌داده به نظر می‌رسد کار عقلانی برای رد کردن این پیشنهاد ایران داشته است. یک فدراسیون حرفه ای هیچ گاه از مربی خود نمی خواهد بابت رسیدن به یک نتیجه قول بدهد مگراینکه دلیل دیگری برای درخواست خود داشته باشد.
قطعا مربیانی که پیش از این با ایران کار کردند مشاوره هایی به مربیان مدنظر فدراسیون ایران می‌دهند و هیچ کس بدون بررسی به ایران نمی‌آید.
در روزهای گذشته دبیر فدراسیون و سرپرست تیم ملی ایران نیز فکر می کردند که استویچف پیشنهاد ایران را می‌پذیرد و حتی رسانه های خارجی هم احتمال می‌دادند که این مربی بلغاری سرمربی ایران میشود. به همین دلیل کمی دور از ذهن است که به یک باره فهمیده باشد نمی‌تواند به ایران قول بدهد و به همین دلیل به نظر می رسد مسئله فراتر از یک قول برای کسب سکو باشد.
البته حدود دوروز پیش بود که خبری مبنی بر حضور استویچف در تیم باشگاهی ایتالیا منتشر شد. دبیر فدراسیون والیبال اعلام کرد که هیچ گاه از استویچف قول نخواسته و خود او به دنبال این است که در تیمی باشد که حتما جام بگیرد. درواقع حرفی خلاف آن چه که در ابتدا از سوی فدراسیون مطرح شد. اما آیا این مربی از کسب جام با این تیم مطمئن است؟ مگرنه اینکه فدراسیون همواره اعلام کرد که چشم اندازش حضور در میان 4 تیم برتر المپیک 2020 توکیو است و مربی باید انتخاب شود که بتواند ایران را به این هدف خود برساند؟ بنابراین نمی توان گفت که ایران از استویچف قولی نخواسته است.
موضوع دیگر این است که آیا استویچف با ایران جام نمی آورد؟ ایران در مسابقه های قهرمانی آسیا و حتی رقابت های بین المللی دیگر به مانند لیگ جهانی موفق به کسب سکو نمی شود؟ آیا فقط المپیک مورد نظر استویچف بوده؟ او همراه با تیم ملی بلغارستان سکوی المپیک گرفت؟ استویچف همراه با بلغارها سهمیه المپیک گرفت اما به دلیل اختلاف با فدراسیون این کشور از ادامه کار با این تیم ملی کناره گیری کرد.
همه این دلایل زمانی درست است که دلیل نیامدن استویچف تنها سکو باشد نه چیز دیگر.
نکته جالب توجه دیگر این است که رییس فدراسیون والیبال اعلام کرده هنوز به استویچف امیدوار است! و تا قبل از پلی آف لیگ برتر سرمربی را تعیین می کند.
اما بعد از اینکه همه دست رد به سینه نیمکت تیم ملی والیبال ایران زدند، "مائورو بروتو" از طریق مدیربرنامه هایش اعلام کرد تمایل به سرمربیگری ایران دارد. فدراسیون هم اعلام کرد که او همچنان گزینه ایران است. بعد از ناامیدی از حضور مربیان خوب در تیم ملی، فدراسیون منتظر مربیانی است که خودشان تمایل دارند که در ایران کار کنند.
رییس فدراسیون والیبال ایران اعلام کرد که لهستانی‌ها با 15 مربی مذاکره کرده اند و بعد دجورجی را انتخاب کرده اند. اما نکته ای که آقای داورزنی باید به آن توجه کند این است که تمامی این مربیان تمایل داشتند در لهستان کار کنند و فدراسیون این کشور قدر ت انتخاب زیادی داشت. این کشور همزمان با این مربیان مذاکره کرد و یکی را به عنوان سرمربی برگزید اما فدراسیون والیبال ایران مجبور است روی یک گزینه کار کند و منتظر باشد آیا او در خواستش را می‌پذیرد یا خیر؟
ابتدا مندس، آناستازی و استویچف سه مربی بودند که فدراسیون برای نشستن روی نیمکت تیم ملی آن ها را انتخاب کرد. مندس به خاطر باشگاهش نپذیرفت، آناستازی مثل همیشه فقط مذاکره کرد و به نوعی فدراسیون را سرکار گذاشت. این را از حرف های امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی میتوان فهمید. او اعلام کرد که از ابتدا هم می دانسته که آناستازی پیشنهاد ایران را قبول نمیکند چرا که او تمایل به کار ندارد اما این موضوع را اعلام نمی کند. حال اینکه چرا فدراسیون با وجود اینکه این موضوع را می داند اما اصرار دارد با این مربی ایتالیایی مذاکره کند مشخص نیست.
بعد از این دو مربی به نظر می‌آمد استویچف سرمربی گری تیم ملی ایران را می‌پذیرد اما در کمال تعجب و با ارائه یک دلیل او سرمربیگری ایران را نپذیرفت. طبق آنچه فدراسیون والیبال اعلام کرده، استویچف گفته است که نمی‌تواند حضور ایران در میان چهار تیم برتر المپیک 2020 توکیو را تضمین کند و به همین دلیل به ایران نمی‌آید.
متن منتشر شده فدراسیون درباره عدم توافق با استویچف بدین شرح بود:
استویچف مسئولیت صعود به جمع 4 تیم المپیک را نپذیرفت
استویچف اعلام کرد با توجه به شرایط موجود و اهداف ترسیم شده فدراسیون والیبال ایران برای قرار گرفتن بین چهار تیم مرحله پایانی المپیک ٢٠٢٠ نمی تواند مسئولیت سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران را بپذیرد، چرا که نمی تواند مطمئن باشد با تیم ملی والیبال ایران در المپیک ٢٠٢٠ به مرحله نهائی برسد.
اینکه فدراسیون از این مربی بلغارستانی تقاضا داشته که قول بدهد ایران به این موفقیت می‌رسد توقع عجیب و نامعقولی است. هیچ مربی در هیچ سطحی این ریسک را نمیکند که چنین قولی را بدهد. رزنده مربی برزیل که بهترین بازیکنان را در اختیار داشت قبل از المپیک ریو اعلام کرد که هیچ قولی برای قهرمانی این تیم در این بازی‌ها را نمی‌دهد. مربیان مطرح دنیا در هر رشته ای هیچ گاه قول نمی‌دهند که موفقیت چهارسال آینده تیمی را تضمین کنند.
شرایط تیم ملی والیبال ایران نیز به گونه‌ای است که هر مربی که بیاید قطعا باید تغییر نسل بدهد و با توجه به همین موضوع امکان پیش‌بینی نتایج تیم ملی وجود ندارد که بر این اساس از آینده تیم ملی اطلاع صحیح داشته باشد. با توجه به اینکه نسل طلایی والیبال ایران پا به سن گذاشته و شاید بسیاری از بازیکنان ایران در المپیک بعدی حضور نداشته باشند نمی توان به صورت قطعی گفت که تیم ملی به المپیک می‌رود چه برسد به سکو.
استویچف روزهاست که فیلم بازی‌های ایران را بررسی می‌کند و قطعا اطلاعاتی از تیم ملی ایران به دست آورده است. علاوه بر این موضوع به نظر می‌رسد استویچف برای نپذیرفتن سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران دلایل دیگری هم داشته است. هرچند با توجه به اینکه باید قول می‌داده به نظر می‌رسد کار عقلانی برای رد کردن این پیشنهاد ایران داشته است. یک فدراسیون حرفه ای هیچ گاه از مربی خود نمی خواهد بابت رسیدن به یک نتیجه قول بدهد مگراینکه دلیل دیگری برای درخواست خود داشته باشد.
قطعا مربیانی که پیش از این با ایران کار کردند مشاوره هایی به مربیان مدنظر فدراسیون ایران می‌دهند و هیچ کس بدون بررسی به ایران نمی‌آید.
در روزهای گذشته دبیر فدراسیون و سرپرست تیم ملی ایران نیز فکر می کردند که استویچف پیشنهاد ایران را می‌پذیرد و حتی رسانه های خارجی هم احتمال می‌دادند که این مربی بلغاری سرمربی ایران میشود. به همین دلیل کمی دور از ذهن است که به یک باره فهمیده باشد نمی‌تواند به ایران قول بدهد و به همین دلیل به نظر می رسد مسئله فراتر از یک قول برای کسب سکو باشد.
البته حدود دوروز پیش بود که خبری مبنی بر حضور استویچف در تیم باشگاهی ایتالیا منتشر شد. دبیر فدراسیون والیبال اعلام کرد که هیچ گاه از استویچف قول نخواسته و خود او به دنبال این است که در تیمی باشد که حتما جام بگیرد. درواقع حرفی خلاف آن چه که در ابتدا از سوی فدراسیون مطرح شد. اما آیا این مربی از کسب جام با این تیم مطمئن است؟ مگرنه اینکه فدراسیون همواره اعلام کرد که چشم اندازش حضور در میان 4 تیم برتر المپیک 2020 توکیو است و مربی باید انتخاب شود که بتواند ایران را به این هدف خود برساند؟ بنابراین نمی توان گفت که ایران از استویچف قولی نخواسته است.
موضوع دیگر این است که آیا استویچف با ایران جام نمی آورد؟ ایران در مسابقه های قهرمانی آسیا و حتی رقابت های بین المللی دیگر به مانند لیگ جهانی موفق به کسب سکو نمی شود؟ آیا فقط المپیک مورد نظر استویچف بوده؟ او همراه با تیم ملی بلغارستان سکوی المپیک گرفت؟ استویچف همراه با بلغارها سهمیه المپیک گرفت اما به دلیل اختلاف با فدراسیون این کشور از ادامه کار با این تیم ملی کناره گیری کرد.
همه این دلایل زمانی درست است که دلیل نیامدن استویچف تنها سکو باشد نه چیز دیگر.
نکته جالب توجه دیگر این است که رییس فدراسیون والیبال اعلام کرده هنوز به استویچف امیدوار است! و تا قبل از پلی آف لیگ برتر سرمربی را تعیین می کند.
اما بعد از اینکه همه دست رد به سینه نیمکت تیم ملی والیبال ایران زدند، "مائورو بروتو" از طریق مدیربرنامه هایش اعلام کرد تمایل به سرمربیگری ایران دارد. فدراسیون هم اعلام کرد که او همچنان گزینه ایران است. بعد از ناامیدی از حضور مربیان خوب در تیم ملی، فدراسیون منتظر مربیانی است که خودشان تمایل دارند که در ایران کار کنند.
رییس فدراسیون والیبال ایران اعلام کرد که لهستانی‌ها با 15 مربی مذاکره کرده اند و بعد دجورجی را انتخاب کرده اند. اما نکته ای که آقای داورزنی باید به آن توجه کند این است که تمامی این مربیان تمایل داشتند در لهستان کار کنند و فدراسیون این کشور قدر ت انتخاب زیادی داشت. این کشور همزمان با این مربیان مذاکره کرد و یکی را به عنوان سرمربی برگزید اما فدراسیون والیبال ایران مجبور است روی یک گزینه کار کند و منتظر باشد آیا او در خواستش را می‌پذیرد یا خیر؟
بیشتر مربیان خوب دنیا در حال حاضر تیم دارند و شرایط هم به گونه ای جلو رفته که نام های بزرگ از لیست ایران خارج شده اند و باید دید چه کسی نشستن روی نیمکت ایران را قبول می‌کند. آیا فدراسیون در نهایت به دنبال دم دست ترین گزینه خود یعنی سیچلو می‌رود و یا این بار با شروط عقلانی مربی در شان والیبال ایران را انتخاب می‌کند.