به گزارش مشرق، شاعر و نویسنده برجسته افغانستانی طی یادداشت اختصاصی به بیان خاطرات خود از دیدار با «آیتالله علی اکبر هاشمی رفسنجانی» رئیسجمهور اسبق ایران و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام پرداخت.
در این یادداشت آمده است: زمستان 1370 تنها موقعیتی بود که دیدار شاعران افغانستان با ریاست جمهوری اسلامی ایران میسر شد که قبل و بعد از آن، دیگر این اتفاق نیفتاده است.
در این دیدار «فضلالله قدسی» و من به نمایندگی از شاعران مهاجر افغانستان شعر خواندیم.
من در این دیدار، مثنوی بازگشت را خواندم و دوستانی که در چهره آقای رفسنجانی دقت کرده بودند، گفتند که آثار تأثر نسبت به این شعر در این مرد آهنین محسوس بوده است.
در پایان دیدار، ایشان هم سخنانی درباره مهاجران بیان کرد. صحبتهای آقای رفسنجانی دلگرم کننده بود، وی مهاجرین را میهمان و پاره تن جامعه ایران دانست و سختکوشی آنان را تحسین کرد.
از این نوع حرفها، در آن سالها از سوی مقامات جمهوری اسلامی در مورد مردم ما کمتر شنیده میشد.
اکنون که قریب به 25 سال از آن زمان گذشته است، به راحتی میشود حس کرد که نگاهی که در سخنان آقای رفسنجانی به صورت جرقهوار مطرح شد، در بخش مهمی از جامعه ایران عمومیت یافته است.
اکنون دیدگاهها خیلی بهتر شده هرچند سرعت این تغییر بسیار نبوده است. 25 سال، عمر مفید یک نسل است.
در این یادداشت آمده است: زمستان 1370 تنها موقعیتی بود که دیدار شاعران افغانستان با ریاست جمهوری اسلامی ایران میسر شد که قبل و بعد از آن، دیگر این اتفاق نیفتاده است.
ایام برگزاری اولین مجمع شعر افغانستان در ایران بود و در حاشیه این مجمع، با پیگیری آقای ابراهیمی نماینده مقام معظم رهبری ایران در امور افغانستان، جمع شاعران شرکتکننده در آن مجمع، با حجتالاسلام هاشمی رفسنجانی ریاست جمهوری وقت ایران دیدار کردند.
در این دیدار «فضلالله قدسی» و من به نمایندگی از شاعران مهاجر افغانستان شعر خواندیم.
من در این دیدار، مثنوی بازگشت را خواندم و دوستانی که در چهره آقای رفسنجانی دقت کرده بودند، گفتند که آثار تأثر نسبت به این شعر در این مرد آهنین محسوس بوده است.
در پایان دیدار، ایشان هم سخنانی درباره مهاجران بیان کرد. صحبتهای آقای رفسنجانی دلگرم کننده بود، وی مهاجرین را میهمان و پاره تن جامعه ایران دانست و سختکوشی آنان را تحسین کرد.
از این نوع حرفها، در آن سالها از سوی مقامات جمهوری اسلامی در مورد مردم ما کمتر شنیده میشد.
سالهای سختی بود. هنوز جوّ سنگین مهاجر هراسی و مهاجر ستیزی در بعضی از متولیان امور وجود داشت و ما برخوردهای نسنجیده و جفاکارانه بسیاری میدیدیم که در بعضی از شعرهای ما در آن سالها هویداست.
اکنون که قریب به 25 سال از آن زمان گذشته است، به راحتی میشود حس کرد که نگاهی که در سخنان آقای رفسنجانی به صورت جرقهوار مطرح شد، در بخش مهمی از جامعه ایران عمومیت یافته است.
اکنون دیدگاهها خیلی بهتر شده هرچند سرعت این تغییر بسیار نبوده است. 25 سال، عمر مفید یک نسل است.