۱- در روزهايي که خبر اول مملکت گراني سکه و دلار است و هرکسي به کار خودش مشغول، در عصر رواج دنياگرايي تا خر خره و در روزهاي سرکشيدن ولعناک دنياي آميخته با آب‌بيني بزهاي قدرت و ثروت، در گوشه‌اي از شمال‌غرب اين مملکت، در کردستان و دقيق‌تر بگويم ارتفاعات سردشت، قامت رشيد برگزيده‌ترين فرزندان سبزپوش پاسدار اسلام به خاک افتاد اما گردي يا غباري هم برنخاست!
۲- در همين ايام دوباره يگانهاي سپاه عطر و بوي شهادت گرفته‌اند! دوباره اعلاميه‌هاي شهدا بر در و ديوار شهرهاي مملکت نصب شده و دوباره مردم قزوين، اصفهان، جهرم و... شاهد تشييع غريبانه شهداي نبرد قهرمانانه بچه‌هاي سپاه با گرازهاي دست‌آموز رژيم صهيونيستي بودند!
۳- پژاک اين گروهک برآمده از توافق آمريکا و رژيم صهيونيستي و پرورش يافته در لجنزار اقليم خودمختار کردستان عراق چند سالي است که با سوءاستفاده از غفلت، بي‌توجهي و شايد ناتواني بخشهايي از متوليان امر، به شخم زدن امنيت در منطقه شمال‌غرب مشغول شده و آنچنان مجال جولان يافته بود که خوکچه‌هاي آزمايشگاهي تل‌آويو، چند ارتفاع منطقه سردشت را به پايگاه‌هاي خود تبديل کرده و با غارت مردم منطقه به گرازهايي وحشي اما دست‌آموز صاحبان صهيونيست خود تبديل شده بودند و سرمست از اين پروار شدن به کمين و شبيخون و حملات گاه و بي‌گاه به مرزبانان جمهوري اسلامي مي‌پرداختند و در شبکه‌هاي تار عنکبوتي و ماهواره‌اي‌شان عربده‌هاي پيروزي و تجزيه‌طلبي سر مي‌دادند!
۲- در همين ايام دوباره يگانهاي سپاه عطر و بوي شهادت گرفته‌اند! دوباره اعلاميه‌هاي شهدا بر در و ديوار شهرهاي مملکت نصب شده و دوباره مردم قزوين، اصفهان، جهرم و... شاهد تشييع غريبانه شهداي نبرد قهرمانانه بچه‌هاي سپاه با گرازهاي دست‌آموز رژيم صهيونيستي بودند!
۳- پژاک اين گروهک برآمده از توافق آمريکا و رژيم صهيونيستي و پرورش يافته در لجنزار اقليم خودمختار کردستان عراق چند سالي است که با سوءاستفاده از غفلت، بي‌توجهي و شايد ناتواني بخشهايي از متوليان امر، به شخم زدن امنيت در منطقه شمال‌غرب مشغول شده و آنچنان مجال جولان يافته بود که خوکچه‌هاي آزمايشگاهي تل‌آويو، چند ارتفاع منطقه سردشت را به پايگاه‌هاي خود تبديل کرده و با غارت مردم منطقه به گرازهايي وحشي اما دست‌آموز صاحبان صهيونيست خود تبديل شده بودند و سرمست از اين پروار شدن به کمين و شبيخون و حملات گاه و بي‌گاه به مرزبانان جمهوري اسلامي مي‌پرداختند و در شبکه‌هاي تار عنکبوتي و ماهواره‌اي‌شان عربده‌هاي پيروزي و تجزيه‌طلبي سر مي‌دادند!
۴- بالاخره پس از مدتي تعلل، سپاه ماموريت يافت تا اين عامل ناامني رابراي هميشه حذف و شرّ آن را دفع کند.
۵- با ورود سپاه، پژاک ضربات خردکننده‌اي متحمل شد و در آستانه فرار کامل به درون خاک اقليم خودمختار کردستان عراق قرار گرفت! اما اين نبرد شهدايي را نيز به همراه داشت!
۶- وقتي تصاوير حضور نوعروس يکي از شهداي سپاه که با همان لباس عروسي و با دسته گل در تشييع شوهر تازه دامادش حاضر شده بود در برخي رسانه‌ها منتشر شد بهت و حيرت همگان بر‌انگيخته شد. در اين روزهاي غفلت و بي‌خبري چنين رفتارهايي يا‌د‌آور سالهاي جنگ بود؛ سالهايي که چنين رفتارهايي بيشتر «رايج» بود تا «عجيب!» و اين رفتار در چنين روزگاري بسيار قهرمانانه‌تر از نظائر آن در سالهاي دفاع مقدس است! چرا که جامعه ما مدتهاست که چنين نگاهي به زندگي و مرگ را فراموش کرده است!
۷- ما از شهادت نمي‌ترسيم و شهادت فرزندان سبزپوش سپاه بيش از آنکه نماد ضعف باشد، سند حقانيت سپاه و انقلابي است که سپاه ماموريت پاسداري از آن را بر عهده گرفته است! شهادت و خون شهيد غيرت و ديانت را به جامعه باز‌مي‌گرداند و غفلت‌ها را مي‌زدايد! آنان که فکر مي‌کنند نبايد اخبار شهادت‌هاي اخير را منعکس کرد چندان جامعه اسلامي ايران را نمي‌شناسند! تشييع شهيد و تکريم شهيد و انعکاس شهادت با رفيع‌ترين اصوات تنها دل دشمنان را خالي خواهد کرد!
۸- ما ملتي هستيم که هميشه با خون شهيد جان گرفته‌ايم، با تشييع شهيد قوت قلب پيدا کرده‌ايم، با گريه بر شهيد چشمان و دلهاي بيمار و زنگار گرفته را شفا و شستشو داده‌ايم و غبار غفلت را از ذهن و فکرمان پاک کرده‌ايم!
۹- شهداي سپاه در نبرد با پژاک «غريباني متقدرند!» آنها در نزد پروردگارشان روزي مي‌خورند و مهمان امام و شهدايند! اين ماييم که محتاج بزرگداشت آنها و زنده نگاه داشتن ياد و تفکر آنهاييم! امروز جامعه ما و جوانان ما بيش از هر زمان ديگر نيازمند استشمام عطر شهادت‌اند! براي جواناني که سالهاي جنگ را نديده‌اند تشييع شهداي نبرد با پژاک و آشنايي با آنان مي‌تواند بهترين فرصت براي درک سالهاي جنگ و برقراري ارتباط با تفکر انقلاب اسلامي باشد! با کوته‌بيني و مصلحت‌انديشي‌هاي رايج اين فرصت را از جوانانمان سلب نکنيم!
۱۰- چرا حضور نوعروس شهيد با لباس سفيد عروسي در تشييع شوهر شهيدش نبايستي خبر اول رسانه‌هاي ما باشد؟ در کجاي دنيا چنين رويداد مهمي رخ مي‌دهد؟ آيا رويدادي مهمتر از اين سراغ داريم؟ آيا چنين صحنه‌اي که مصداق مباهات خداوند به خلق انسان است نبايد چشمان مردم ايران و حتي جهان را بنوازد؟
آيا مسکوت گذاشتن چنين عظمتي نشان از آن ندارد که هنوز با الفباي تبيليغات ديني بيگانه‌ايم؟!