به گزارش مشرق، روزنامه "فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ" در مطلبی این پرسش را مطرح کرد که با آمدن ترامپ به کاخ سفید چه چیزی از غرب باقی خواهد ماند؟
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب با اشاره به اعتراضات گسترده ای که بعد از مراسم تحلیف ترامپ در آمریکا رخ داد نوشت: بالا گرفتن این اعتراضات نشان دهنده شکافی عمیق در یک کشوری است که حاصل فرم جدیدی از تبعیض های فرهنگی –سیاسی است که آمریکای ترامپ را در برابر آمریکای مخالف ترامپ قرار می دهد.
"دونالد ترامپ"، رئیس جمهور جدید آمریکا هم محصول همین جدایی است که جریان ترامپ در تشکیل آن مقصر نبوده اما آن را تشدید کرده است.
نویسنده در ادامه این مطلب شدیدا در این باره ابراز تاسف کرد که ترامپ در سخنرانی خود به مناسبت آغاز ریاست جمهوری اش از صلح و آشتی در جامعه آمریکا حرفی نزد و این انتقاد را به وی وارد کرد که تنها علاقمند به حرف های پوچ و کلی گویی است.
در بخش دیگری از این مطلب بااشاره به مواضع و سخنرانی تحریک کننده ترامپ علیه ناتو و اروپا آمده است: اکثر متحدان و نه تنها همسایگان آمریکا باید ایده ها و بیانیه پوپولیستی که (از طرف ترامپ) به آن ها ارسال شده است را یکباره هضم کنند. این بار مانند سابق رهبر یک جهان آزاد یا رئیس جمهور و قدرت یک نظم جهانی نبود که سخن می گفت اینجا کسی سخن می گفت که نظم جهانی را بر هم می زند و خود را در راس جنبشی می بیند که به دنبال انتقام است و می خواهد در برابر قدرت های خارجی، جهان به هم وابسته و ..بایستد. در چنین شرایطی دنیای قدیمی نابود می شود.
نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح می کند که آیا در این وضعیت غرب هم نابود می شود؟ اگر ایالات متحده دیگر هیچ تمایلی نداشته باشد مسئولیت های بین المللی را بر عهده گرفته و اتحادهای ایجاد شده بر اساس ارزش های مشترک غربی را حفظ کند چه چیزی از غرب باقی می ماند؟ بله در این شرایط ما باید کارهای بیشتری برای امنیت اروپا انجام دهیم.
ما باید بدون اینکه به خود مغرور شویم مسئولیت بیشتری را در مسائل مختلف بر عهده گیریم حتی اگر بسیاری اروپاییان از این مسئله استقبال نکنند و دیگر اینکه اروپا نباید بیش از این دچار جدایی شود. این همه در حال حاضر ضروری است.
با این همه ما باید این را در خاطر داشته باشیم که اتحاد اروپایی دوران خوبی را تجربه کرد زمانی که آمریکا با خیرخواهی با آن همراه بود. در حال حاضر پیام کوتاه واشنگتن این است که اول آمریکا. آیا چنین شرایطی می تواند اروپا را قدرتمند کند؟
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب با اشاره به اعتراضات گسترده ای که بعد از مراسم تحلیف ترامپ در آمریکا رخ داد نوشت: بالا گرفتن این اعتراضات نشان دهنده شکافی عمیق در یک کشوری است که حاصل فرم جدیدی از تبعیض های فرهنگی –سیاسی است که آمریکای ترامپ را در برابر آمریکای مخالف ترامپ قرار می دهد.
"دونالد ترامپ"، رئیس جمهور جدید آمریکا هم محصول همین جدایی است که جریان ترامپ در تشکیل آن مقصر نبوده اما آن را تشدید کرده است.
نویسنده در ادامه این مطلب شدیدا در این باره ابراز تاسف کرد که ترامپ در سخنرانی خود به مناسبت آغاز ریاست جمهوری اش از صلح و آشتی در جامعه آمریکا حرفی نزد و این انتقاد را به وی وارد کرد که تنها علاقمند به حرف های پوچ و کلی گویی است.
در بخش دیگری از این مطلب بااشاره به مواضع و سخنرانی تحریک کننده ترامپ علیه ناتو و اروپا آمده است: اکثر متحدان و نه تنها همسایگان آمریکا باید ایده ها و بیانیه پوپولیستی که (از طرف ترامپ) به آن ها ارسال شده است را یکباره هضم کنند. این بار مانند سابق رهبر یک جهان آزاد یا رئیس جمهور و قدرت یک نظم جهانی نبود که سخن می گفت اینجا کسی سخن می گفت که نظم جهانی را بر هم می زند و خود را در راس جنبشی می بیند که به دنبال انتقام است و می خواهد در برابر قدرت های خارجی، جهان به هم وابسته و ..بایستد. در چنین شرایطی دنیای قدیمی نابود می شود.
نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح می کند که آیا در این وضعیت غرب هم نابود می شود؟ اگر ایالات متحده دیگر هیچ تمایلی نداشته باشد مسئولیت های بین المللی را بر عهده گرفته و اتحادهای ایجاد شده بر اساس ارزش های مشترک غربی را حفظ کند چه چیزی از غرب باقی می ماند؟ بله در این شرایط ما باید کارهای بیشتری برای امنیت اروپا انجام دهیم.
ما باید بدون اینکه به خود مغرور شویم مسئولیت بیشتری را در مسائل مختلف بر عهده گیریم حتی اگر بسیاری اروپاییان از این مسئله استقبال نکنند و دیگر اینکه اروپا نباید بیش از این دچار جدایی شود. این همه در حال حاضر ضروری است.
با این همه ما باید این را در خاطر داشته باشیم که اتحاد اروپایی دوران خوبی را تجربه کرد زمانی که آمریکا با خیرخواهی با آن همراه بود. در حال حاضر پیام کوتاه واشنگتن این است که اول آمریکا. آیا چنین شرایطی می تواند اروپا را قدرتمند کند؟