سرویس سیاست مشرق - انقلابي گري به عنوان يكي از وجوه اصلي نظام جمهوري اسلامي همواره مورد نكوهش و انتقاد دشمنان اين نظام به ويژه مستكبرين بوده است. خروج ايران از كنترل قدرت هاي جهاني موجب شده تا اين كشور به عنوان يك الگوي الهام بخش ملت هاي مختلف قرار گرفته و فشارهاي رسانه اي و عملياتي مستكبرين را به همراه داشته باشد. يكي از استراتژي اصلي قدرت هاي جهاني اين ياس و نا اميدي در ميان مردم به ويژه شخصيت هاي انقلابي كشورمان بوده تا از كرده خويش پشيمان شده و ديگران را از مشي انقلابي ماندن دور سازند. پشيمان شده ها به تعبير رهبري همان هايي هستند كه در كارنامه خويش سابقه انقلابي گري و استكبارستيزي را داشته اند ولي در حال حاضر نه تنها ديگر بر اعتقادات قبلي خويش استوار نبوده بلكه برخلاف آن عمل مي نمايند.

پشيمان شده هاي انقلابي را مي توان همان افرادي دانست كه با مشي ليبرالي خود به بهانه توسعه، عدالت را ذبح نموده و حتي توسعه سياسي را بهانه اي براي تحميل سياست زدگي به جامعه مي دانند. وقتي انقلابي گري به مرور زمان در نگاه اين افراد به امري غيرعقلاني و حتي مترادف با بي منطقي قرار گرفته شود، بي ترديد ديگر هيچ جايگاهي براي تفكرات انقلابي در زمانه فعلي قائل نيستند. اين تفكرات دقيقا برخلاف ديدگاه هاي مقام معظم رهبري بوده كه بارها خود را انقلابي ناميده اند، نه ديپلمات.

در سالروز پيروزي يوم الله 22 بهمن ماه، محمد باقر قاليباف در سخنراني خود در شهر اصفهان، گريز ديگري به پشيمان شده ها زده و به انتقاد از نحوه مديريت آنها پرداخت. قاليباف در بخشي از سخنان خود مي گويد:" در مقاطع مختلف افرادی که شاید سابقه انقلابی گری هم داشتند را دیده ایم که در مسیر به هر دلیلی از گذشته خودشان پشیمان شده اند. اگر کسی ساده اندیشی کرده و در مقابل دشمنان وادادگی داد که دشمن دلسوز ما شده است، این یک سراب بیشتر نیست. اگر در عقلانیت و تدبیر به دشمنان امید داشته باشیم، به سمت آنها دست دراز کنیم و احساس کنیم آنها می توانند مشکلی از ما حل کنند این یک سراب بیشتر نیست."

پشيمان شده ها همان از نفس افتاده هايي هستند كه آمريكا را قطب عالم امكان دانسته و نظم نوين جهاني كه آمريكا آن را طرح ريزي كرده بر هر برنامه و استراتژي دروني ترجيح مي دهند. كساني كه با چشم بستن بر دشمني هاي مكرر آمريكا، سياست هاي داخلي كشور را به مذاكره با آمريكا وابسته دانسته و هرگونه تغيير و تحول اقتصادي را منوط به اين رابطه مي دانند. اینها در پی عملیاتی کردن قرایتی ازانقلاب و امام هستند که منافع حزبی و گروهی و خانوادگی آنان را برآورده سازد و انقلابی بی خطر و بی ضرر برای منافع آمریکا در منطقه و جهان باشد.

پشيمان شده هاي انقلابي كه از انقلابي ماندن گذر كرده اند، تنبلي و محافظه كاري را در دستور كار خود قرار داده و همواره در انتظار يك معجزه خارجي براي بهبود وضع داخلي كشور مي باشند. چنين برنامه و تاكتيكي نه نتها تا به امروز اثرگذار نبوده بلكه خارج از عقلانيت و منطق سياسي، اجتماعي مي باشد.

عقلانيت بدون كار و تلاش جهادي، حاصلي به جز انفعال و ركود سياسي نخواهد داشت. وقتي سياست هاي الاكلنگي عقلانيت را معطوف به رابطه با غرب و نظام امپرياليستي مي داند، بي شك حاصلش هماني است كه كشورمان را درگير خود نموده است. ركود اقتصاد، ورشكستگي كارخانه ها و حتي عدم توفيق در سياست خارجي، همه و همه به دليل عدم اعتقاد به كار و فعاليت جهادي در داخل كشور بوده است. وقتي مسئولين كشورمان از مشي انقلابي خود پشيمان شده باشند طبيعتا اعتقادي نيز به كار و تلاش جهادي نداشته و سبك و سياق ليبرالي در هياهوي نظام بروكراتيك اداري را به هر امر ديگري ترجيح داده و نتيجه اش هميني مي شود كه كشورمان را گرفتار خود كرده است. باتوجه به بيانات مقام معظم رهبري كه توسط برخي ديگر از مسئولين نيز تكرار شده، براي پيشرفت كشور نيازمند يك رفرم فكري و اقدام جهادي هستيم.