به گزارش مشرق، روزنامه قانون با بیان اینکه «به رئیس‌جمهورگرای اشتباه دادند» نوشت: هفته گذشته و در جریان سفر رئیس‌جمهور به اهواز، مراحل اجرایی طرحی به نام آماک مورد بازدید حسن روحانی قرار گرفت که بنا به ادعای رئیس سازمان محیط‌زیست، می‌تواند هوای اهواز را بهبود بخشد.
این در حالی است که نگاهی به گزارش‌های منتشر شده در طول سال‌های گذشته نشان می‌دهد، این طرح با هدف ایجاد ارزش افزوده از میادین نفتی در دستور کار شرکت ملی نفت قرار گرفته و سرمایه‌گذاران و بخش خصوصی نیز از این طرح اقتصادی نهایت استقبال را کرده‌اند در واقع این طرح بیش از آنکه درمانی برای درد آلودگی خوزستان باشد، به نفع بخش خصوصی و اقتصاد کشور است.
بدون شک بسیاری از ما مشعل‌های غول‌پیکر نفتی که بر بالای آنها گاز می‌سوزد را مشاهده کرده‌ایم. این مشعل‌ها که «فلر» نام دارد، افزایش گازهای گلخانه‌ای را موجب شده و در صورت مهار، علاوه بر تاثیرات مثبت زیست‌محیطی می‌تواند بازتولید شده و در برخی صنایع نظیر تولید برق و غیره مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل، وزارت نفت جهت پیروی از سیاست «No Flaring» (نسوزاندن گازهای همراه) پروژه‌های مختلفی را در دستور کار قرارداد که یکی از این طرح‌ها، «آماک» است. واژه آماک مجموعه‌ای از حروف اول میدان‌های نفتی است که گازهای همراه نفت تولیدی آنها در قالب یک طرح به مرحله اجرا درمی‌آید. حرف «آ» نشانه آب تیمور، حرف «م» نشانه منصوری و مارون، حرف «ا» نشانه اهواز و حرف «ک» نشانه کوپال است.
اما آنچه موجب نگارش این گزارش شد، بازدید از مراحل اجرایی طرح جمع‌آوری گازهای همراه نفت (آماک) بود. معصومه ابتکار، رئیس سازمان محیط‌زیست با اینکه اذعان داشت، این پروژه 2 هفته دیگر به بهره‌برداری می‌رسد، در عین حال مدعی شد: طرح آماک می‌تواند هوای اهواز را بهبود بخشد! این طرح گرچه هنوز به بهره‌برداری نرسیده است، اما چنان تبلیغی درباره آن به عمل آمد که گویا با اجرای آن تمام مشکلات هوای اهواز حل خواهد شد.
آدرس غلط ندهید!
دراین‌باره باید گفت که چندین عامل متعدد می‌تواند به افزایش و کاهش گازهای گلخانه‌ای منتهی شود. بنابراین با اجرای یک پروژه - هر چند تاثیرگذار - نمی‌توان بر کاهش گازهای گلخانه‌ای امید بست.
نکته مهم دیگر این است که از اساس، تاثیر اقدامات مثبت جهت کاهش گازهای گلخانه‌ای بر بهبود گرمایش زمین و اوضاع زیست‌محیطی، در طولانی‌مدت نمایان می‌شود و نمی‌توان به تاثیر طرحی مانند آماک در وضعیت این روزهای خوزستان دل بست.
مهم‌تر از همه اینکه، اصلی‌ترین عامل بحران خوزستان ریزگردهاست. استان خوزستان از سال 80 درگیر معضل ریزگردهاست و کارشناسان اعلام کرده‌اند 35 درصد گرد و غبار این استان ناشی از کانون‌های داخلی است علاوه بر منشا داخلی، ریزگردها منشا خارجی نیز دارند و تا این مسئله به طور کارشناسی حل نشود، نمی‌توان با طرح‌هایی دیگر به حل بحران آلودگی هوای خوزستان دل بست.
با این اوصاف باید پرسید چگونه دولتمردان به خود اجازه داده‌اند طرح آماک را به عنوان اقدامی برای نجات خوزستان از بحران آلودگی معرفی و برای مردم ایثارگر آن دیار، امید واهی ایجاد کنند. آیا آنها به این مهم نیندیشیده‌اند که این واقعیت‌ها، از چشم اهالی رسانه و افکار عمومی پنهان نخواهد ماند؟!