گاهی اوقات خیلی زود دیر می شود و این بار درباره ماجرای رامین رضاییان این استعاره کاملا به جاست و اگر به نمونه های مشابه آن سری بزنیم بهتر متوجه این موضوع خواهیم شد.

سرویس ورزش مشرق – بی گمان رامین رضاییان اولین بازیکن با خصوصیات اخلاقی اینچنینی نیست که به پست پروفسور برانکو خورده است. برانکو که حالا بیست و ششمین سال دوران مربیگری اش را سپری می کند درس رفتار ورزشی را خوانده و به گفته خودش می تواند از راه رفتن بازیکن متوجه شود که چه حس و حالی دارد. وقتی پروفسور رامین را به کاغذی که پاره شده تشبیه می کند یعنی رضائیان اگر از لحاظ فنی در حد رونالدو هم باشد از چشم برانکو افتاده است! ( اینجا)

*قطبی تن به ذلت نداد، برانکو هم نمی دهد

به‌نظر می‌رسد پسرک سمسکنده‌ای پرسپولیس قدم در مسیر دیگر پسر ساروی باشگاه پرسپولیس گذاشته است. شیث رضایی از حمید آباد. آن روزها خبری از سی‌نود و همراه اول روی پیراهن باشگاه نبود، تبلیغ روی پیراهن شیث رضایی، شهروند بود و تیمی که با افشین قطبی در صدر جدول، آقایی می‌کرد.

مرروی بر خاطرات گذشته به یادمان می اندازد که پرسپولیس از پاس با سه گل شکست خورد؛ شکستی عجیب و باورنکردنی برای تیمِ قطبی که فصلی رویایی را پشت‌سر گذاشته بود. اختلاف سرمربی با مربیان ایرانی روی نیمکت نظیر استیلی و مرزبان به اوج خود رسیده بود و حالا بازیکنان هم دخیل شده بودند. 

قطبی بعد از بازی گفت:« صداقت مهمترین فاکتور برای یک بازیکن است. اگر او بخواهد خود را بفروشد انسان نیست. البته فکر می‌کنم ما چنین بازیکنانی در پرسپولیس نداشته باشیم ولی اگر قطعا متوجه این موضوع شویم حتما او را اخراج خواهیم کرد».

 

چندی نگذشت که شیث رضایی از تیم کنار گذاشته شد. احتمالا بعد از پرواز تهران- شیراز که از غفلت مهمانداران هواپیما استفاده می‌کند و با قرار گرفتن در پشت میکروفون، به مسافرانی که در بین آنها زن و کودک هم بودند اعلام کرد: "هواپیما در حال سقوط کردن است"! داستان شیث برای پرسپولیس و قطبی همان روزها تمام شد. دلیل، فنی نبود اما تبدیل به فنی‌ترین تصمیم قطبی شد. تیم یک‌دست‌تر و کاپیتانش اخراج شد. حساب کار دست همه آمد و همان تیم قهرمان فصل شد. دیگر خبری از لپ‌تاپ شکسته سرمربی در رختکن هم نبود. قطبی تن به ذلت نداد و برانکو هم راه او را در پیش دارد.

*رامین جای یک نفر در لیست را اشغال کرد

بعضی بر این باورند برای برخی کارها خیلی زود دیر می شود. ابتدای فصل برانکو این روزها را می دید که می گفت نیازی به رامین ندارد. پیش بینی می کرد اگر بدون رامین با رقیب آسیایی اش (الوحده) بازی کند می تواند بازی باخته را با برد عوض کند. می تواند بازی با پدیده را بدون رامین برنده شود. دیداری که رامین تا دقیقه 81 در زمین بود ولی پرسپولیس یک – یک را به دو – یک تبدیل نکرد. مسابقه ای دراماتیک که وحید امیری در "تیم بدون رامین" توانست در دقیقه 2+90 گل برتری را بزند. راستی رامین جای یک بازیکن را هم به اجبار (باشگاه) در لیست برانکو تنگ کرد!
*نمی توان زبان بازیکن را بُرید

امیر حاج رضایی زاویه دید جالبی درباره رامین رضاییان دارد. او معتقد است رضاییان قدر خودش را نمی داند. حاج رضایی در این باره به مشرق گفت: « مصداق جهانی اش "ماریو بالوتلی" است. چند باشگاه عوض کرده ولی درست نمی شود. الان هم در تیم "نیس" به زبان فرانسوی به داور فحاشی کرده است. مدیر برنامه اش گفته تنها کاری که ما می توانیم بکنیم این است که زبانش را بِبُرّیم(!) ولی این انجام شدنی نیست. ببینید بازیکنی که "سوپر ماریو" لقب گرفت حالا چه سرنوشتی پیدا کرده است! از تیم های بزرگ به تیم های پایین رسیده و این علی رغم توانایی های بالایش است». ( اینجا)
*برانکو با کسی دشمنی ندارد

حاج رضایی و برانکو قطعا از بودن ستاره ای توانا در پرسپولیس که تیم ملی را هم بیمه کند استقبال می کنند و دشمنی با کسی ندارند ولی به نظر می رسد خود رامین است که با خودش بد می کند. علی کریمی نقل قولی از یک فیلسوف می کرد و می گفت:« پیر شدن (بخوانید بالا رفتن سن) مانند بالا رفتن از کوه است. هر چقدر بالاتر می روید سرعت تان کمتر می شود ولی در عوض افق دیدتان افزایش می یابد». شکی درش نیست که رضاییان هم سال بعد تفکر این مساله را با خود نخواهد داشت.
*تفاوت عمده رامین با شیث رضایی
با این همه فعلا رامین رضاییان در همان مسیر غلط گام برمی‌دارد. شاید پرسرعت‌تر. شاید باشتاب‌تر. آن‌زمان خبری از صفحات اینستاگرام و تلگرام نبود که ماجراهای کوچک را تبدیل به بحران ملی کند. اما حالا هست. حتی اگر پشتوانه‌ای مثل کی‌روش در تیم‌ملی داشته باشید، نمی‌توانید بزرگ‌تر از تیم رفتار کنید. این حتی قانون کی‌روش هم هست.
هرچند رامین تفاوت‌های اساسی با شیث دارد. روی نیمکت هیچ حاشیه‌ای برای پرسپولیس و برانکو ایجاد نکرد اما شیث انواع بی‌احترامی‌ها را نسبت به قطبی داشت. پیش از آغاز مسابقه با ملوان بود که قطبی به شیث گفت در این بازی روی نیمکت باید بنشیند ولی وقتی برخورد نه چندان محترمانه‌اش را دید، او را به روی سکوهای ورزشگاه تختی انزلی تبعید کرد.
رضاییان آرام‌تر به‌نظر می‌رسد؛ هرچند ما همه حقیقت را هم نمی‌دانیم. اما نکته این‌جاست؛ هر دو در یک نقطه با هم مشترک هستند. برانکو مثل قطبی، موضع دارد. همه حرکت‌ها، رفتارها، حاشیه‌ها، صحبت‌ها و جنجال‌ها را از زاویه تاریکش می‌بیند. پایان اعتماد. پایان ندیدن‌ها. پایان نشنیدن‌ها. پایانِ حوصله .

*رضاییان به فکر تیم بعدی باشد
برانکو دیگر رامین را نمی خواهد و اگر با این تیم قهرمان شود یا حتی اگر نشود او تا پایان فصل 97 – 96 با پرسپولیس قرارداد دارد و به قول برانکو جزو اموال باشگاه است. اما به نظر می رسد رامین از حالا به فکر انتخاب تیم فصل بعدش باشد. رامین نمونه ای کوچکتر نه حتی در حد آسیا بلکه در اندازه ایران اما شبیه به همان بالوتلی است که گفتیم. رامین با مسیری که در پیش گرفته بعید نیست مدتی بعد در لیگ دسته یک توپ بزند! شیث هم از پرسپولیس به ماشین سازی و بعد مس کرمان در لیگ دسته یک رفت و در نهایت با راه آهن لیگ برتری به فوتبالش پایان داد! رضایی حالا خواننده است. باید دید آینده شغلی رامین رضاییان با این دست فرمان چیست!