1-دو سال پیش صاحب این قلم در مطلبی که با عنوان «اولین رئیس جمهور چهار ساله ایران» در یکی از نشریات کشور منتشر شد به صراحت از "روحانی" به عنوان اولین رئیس جمهور ایران که تنها یک دوره عهده‌دار این منصب خواهد بود یاد کرد و دلائلی را برای اثبات این مدعا بیان داشت.
امروز این گزاره به شکلی بسیار جدی‌تر و بدیهی‌تر مطرح است که حسن روحانی بخت و اقبالی برای کسب رأی از جامعه ایران امروز و برد در انتخابات ریاست جمهوری آینده ندارد! و آنهایی که بداهت این گزاره را باور ندارند لازم است لحظاتی از حصار جلسات سیاسی جناحی بی‌حاصل و بی‌انتهای خود خارج شده و به واقعیات عریان و آشکار جامعه نگاهی بیاندازند.
2-گذشته از سبد رأی اصلاح طلبان حرفه‌ای و آنهایی که در طول چهار سال گذشته از سفره چرب تدبیر و امید بهره‌مند شده‌اند ، دیگر کسی رغبتی به ریاست جمهوری مجدد روحانی ندارد. آیا مردم خوزستان به روحانی رأی خواهند داد؟ آن هم در حالی که روحانی پس از ابراز شرمساری بابت لغو سخنرانی علی مطهری در مشهد، حاضر نشد از بی‌کفایتی دولتش در بحران قطع آب و برق خوزستان شرمسار شده و عذرخواهی کند!
آیا هزاران هزار کارگری که در طول چهار سال گذشته طعم تلخ بیکاری را چشیده‌اند و اکنون باید شکم خانواده را با تخم مرغ دانه‌ای چهارصد تومان و گوشت کیلویی 35 هزار تومان و میوه‌های کیلویی 3-4 هزار تومان سیر کنند تمایل به ریاست جمهوری مجدد روحانی دارند؟ آیا فعالان بخش مسکن به روحانی رأی خواهند داد؟ و یا صنعتگرانی که چهار سال شاهد نامهربانی دولت روحانی نسبت به صنایع داخلی بوده‌اند؟ آیا مردم گیلان و مازندران حاضرند به روحانی رأی بدهند؟ آن هم پس از اثبات تدبیر دولت روحانی در طول چهار سال گذشته در تأمین آب و برق مردم این دو استان در هنگام زمستان؟ آیا باغداران شمال پس از ورشکستگی و زیان امسال حاضرند به دولتی رأی بدهند که در همین چند ماه اخیر واردات هزاران تن آب پرتقال به کشور را صادر کرده است؟ آیا کشاورزان سیب زمینی کار به دولتی رأی خواهند داد که در شرایط فساد و نابودی هزاران تن سیب زمینی تولید داخل جز تماشا و سکوت تدبیری نداشت؟ آیا قرار است کارشناسان اخراجی صنعت هسته‌ای و پژوهشگران از کار بیکار شده صنایع فضایی به روحانی رأی خواهند داد؟ آیا روحانی توقع دارد که خانواده های قربانیان حوادثی مانند آتش سوزی های زنجیره ای در پالایشگاه ها و پتروشیمی ها، حادثه قطار تبریز-مشهد، حادثه سقوط بهمن در جاده شمال، حادثه سقوط هواپیما در اتوبان کرج و..به روحانی به دلیل کفایت و تدبیر در پیشگیری از چنین حوادثی و ادب و متانت در فردای رخداد چنین حوادثی رای بدهند؟ (آیا دولت روحانی مانند قربانیان قطار تبریز- مشهد " بیمه" است؟)
آیا کشاورزانی که ماه‌ها پس از تحویل گندمشان به دولت، موفق به دریافت پولشان نشده‌اند تمایلی به روحانی و دولتش دارند؟ آیا وعده‌های اقتصادی روحانی به جامعه محقق شده تا مردمی که در سال 92 به دلیل همین وعده‌ها به ایشان رأی دادند حاضر باشند دوباره نام ایشان را در برگه‌های رأی بنویسند؟ایا اعضای فعلی کابینه روحانی حاضرند دوباره به ایشان رای بدهند؟
3- با تمام این تفاصیل اگر در انتخابات آینده نام روحانی به عنوان پیروز انتخابات از صندوق‌ها بیرون بیاید نباید تعجب کرد! چرا که "روحانی" یک بخت کاملاً خاص برای پیروزی دارد و آن بخت به عملکرد ایشان و دولت تدبیر و امید باز نمی‌گردد! ( که کارنامه ایشان و دولتشان حتی برای محافل اصلاح طلب نیز قابل دفاع نیست!)
"تعدد نامزدهای منتقد روحانی" تنها فرصت روحانی برای برد در انتخابات آتی است و ایشان و برنامه ریزان انتخاباتی ایشان آن قدر که به این فرصت دل بسته‌اند به "سیب و گلابی" برجام دل نبسته‌اند و به خوبی می‌دانند که جامعه علیرغم عدم تمایل به روحانی، ممکن است در فضایی که چند نامزد منتقد یا مخالف دولت فعلی در صحنه انتخابات حاضر شوند و به رقابت با هم بپردازند، روحانی را بر این جماعت منتقد اما متشتت ترجیح دهد! به بیان دیگر اگر منتقدین وضع موجود بتوانند بر سر گزینه‌ای هر چند معمولی به تفاهم برسند فاتحه دولت تدبیر و امید خوانده خواهد شد و الا عدم تفاهم نامزدهای منتقد روحانی، فضا را به نفع دولت فعلی و تداوم آن تغییر خواهد داد و روحانی موفق خواهد شد با استفاده از فاصله و تفرق میان منتقدین و مخالفینش، خود را به عنوان گزینه‌ای معرفی کند که جامعه چاره‌ای جز پذیرش او ندارد.
4- این که چرا منتقدین روحانی (علیرغم اشتراکات فراوان) تا کنون به تفاهمی جدی نرسیده‌اند به مسائلی بازمی‌گردد که ریشه در اموری خاص و تأسف برانگیز دارد! وجود اطرافیان متوهم و حتی قدرت طلب، سادگی و زود باوری و عدم توانایی در تشخیص حقایق جامعه از جمله دلائلی است که برخی نامزدهای احتمالی انتخابات آتی به آن گرفتارند و مادامی که این مشکلات خاص وجود دارد روحانی نیز به برد در انتخابات سال آینده امیدوار خواهد بود و اصلاً بعید نیست که حامیان روحانی برای تداوم این تشتت و تفرقه سرمایه‌گذاری کرده و از راه دور و با واسطه به تشدید شکاف‌های موجود میان منتقدین روحانی بپردازند.
5- وفاداران به انقلاب و نظام و آنان که دل به خط انقلاب اسلامی سپرده‌اند به خوبی می‌دانند که در چهار سال گذشته و به دست دولت تدبیر و امید چه جفایی در حق آرمان‌های انقلاب اسلامی و تفکر حضرت امام رخ داد و کدام خطوط قرمز نظام و انقلاب از جانب دولت زیر پا نهاده شد! ریختن قبح مذاکره با آمریکا، ترویج تفکر تسلیم در برابر جهان استکبار با عنوان عقلانیت و دیپلماسی، تبدیل شیطان بزرگ به دولت طرف مذاکره، سرکوبی روحیه استقلال خواهی و اقتدار ایران اسلامی، ترویج تفکر راحت طلبی و رفاه زدگی و مصرف‌گرایی، تحقیر تولید ملی و تبدیل واردات کالا از اروپا و آمریکا به کشور به آرزوی بزرگ نسل جوان و جامعه، خفه کردن حامیان انقلاب اسلامی و مدافعان اندیشه اسلام ناب با ایجاد اختناق رسانه‌ای، زیر سوال بردن ارزشهای دینی (مثلاً قاتل و اسید پاش خواندن آمران به معروف از تریبون‌های رسمی)، مخالفت علنی و عمدی با رهنمودهای رهبری نظام و قانون اساسی( مانند آن چه در قضیه مذاکرات هسته‌ای و برجام رخ داد)، زیر فشار گذاشتن مدافعان نظام و انقلاب (مثلا در قضایای موشکی و دفاعی)، حمایت علنی از چپاول‌گران بیت المال(مانند آن چه در ماجرای صندوق رفاه فرهنگیان رخ داد)، تبدیل غارت گران بیت المال به ذخایر نظام و انقلاب ( در قضایایی مانند حقوق‌های وحشتناک مدیران دولتی) همه و همه گوشه‌ای است از آنچه در چهار سال گذشته بر سر انقلاب و نظام و ارزشهای آن رفته و بماند دق مرگ شدن و خون دل خوردن پژوهشگران و محققانی که آرزویی جز دیدن ایران هسته‌ای و صاحب فن‌آوری فضایی نداشتند و اگر نبود سیاست‌های دولت یازدهم بعید نبود که این روزها در حال آمادگی برای ارسال اولین فضانورد ایرانی به فضا می‌بودیم و ...
6- بدون تردید، برد روحانی در انتخابات آتی به معنای تداوم همه این خسارتها و عقب نشینی‌هاست. اگر روحانی بتواند چهار سال دیگر بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند آنگاه بعید نیست که در سال 1401 شمسی ایران در حد کشورهای توسری خورده و تحقیر شده تاریخ تنزل کند و آرزویش برقراری رابطه با جیبوتی، سومالی و بحرین باشد و به جهت مصلحت مجبور باشد که به اوامر حاکمان ریاض بله قربان بگوید و دیدار لحظه‌ای با وزیر خارجه فلان کشور اروپایی برای رئیس دولتش افتخاری فراموش ناشدنی تلقی شود و تولید در ایران منسوخ و مطرود شده و تنها راه ارز آوری رایج در ایران آن روز ،تکرار تجربه تایلند در زمینه جذب توریست گردد!
7- بدون تعارف اگر روحانی برنده انتخابات سال 96 باشد، مقصر اصلی عزیزان و برادرانی‌اند که علیرغم علم به عملکرد روحانی و دولتش در چهار سال گذشته و تداوم این فجایع در چهار سال آینده، حاضر به وحدت در قضیه انتخابات ریاست جمهوری نشده و با تبعیت از سیاست "مرغ یک پا دارد" شریک اصلی روحانی در اقدامات چهار سال آینده شده اند. نکته مهم این است که حصول وحدت فقط با پا گذاشتن روی " من" و ترجیح آینده نظام و انقلاب بر برنامه های " من" و حامیان " من" ممکن خواهد بود و هر کدام از فرزندان نظام و انقلاب که موفق به جلب رای مردم شود( حتی اگر فردی متوسط هم باشد) عملکردی بهتر از روحانی و دولتش خواهد داشت!