گروه جهاد و مقاومت مشرق - ۱۱ اسفند ماه، مصادف است با سال گشت شهادت یکی از رزمنده گان بی ادعای سال های دفاع مقدس، که در میان انقلابیون اصفهانی، به عنوان یک «قناصه چی کم نظیر» شناخته می شود.

در ابتدا گروه جهاد و مقاومت لازم می بیند، به صورت اختصاصی، توضیحاتی را در اختیار کاربرانش قرار دهد:

کلمه ی «قناص» در زبان عربی، به معنای شکارچی به کار می رود اما نزدیک به نیم قرن است که این واژه در کشورهای عربی، بیشتر به نظامیان و شبهه نظامیانی اطلاق می شود که با اسلحه ی سبک انفرادی و دورزن، در کمین نفرات دشمن می نشینند. به دلیل ارتباط بخشی از مبارزان پیش کسوت انقلابی در ایران با رزمنده گان عرب زبان در سال های مبارزه با رژیم طاغوت و ماه های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این عبارت با اضافات فارسی، وارد ادبیات نظامی ایران شد و در سال های «دفاع مقدس»، عنوان «قناصه چی» در میادین نبرد، رایج گردید. در این واژه سازی، «اسلحه ی انفرادی» با نام «قناصه» و کاربرش به اسم «قناصه چی» شناخته می شود.

در ابتدا، «قناصه چی» ها با اسلحه ی «G4» (ژ-۳) دوربین دار و حتی «M1» کار می کردند اما با ورود تسلیحات انفرادی روسی به میادین جنگ ایران و عراق، ابتدا تفنگ «СКС» (اس.کا.اس) موسوم به «سیمینوف» و سپس تفنگ «SVD» معروف به «دراگانف» جایگزین آن ها شد. البته در تمام طول «دفاع مقدس»، رزمندگان معمولا هر دو اسلحه ی «سیمینوف» و «دراگانف» را به یک نام می شناختند: «سیمینوف» و در برخی یگان ها به جای «قناصه چی» از ترکیب «سیمینوف چی» استفاده می شد.

در یگان های نظامی ایرانی، طی سال های دفاع مقدس، جایگاه نظامی تعریف شده و تخصصی به نام «قناصه چی» نداشتیم اما تک تیراندازان قهار و زبردست، به صورت محدود در برخی یگان ها وجود داشتند که غالبا با علایق شخصی خود به تک تیراندازی و نمایش توانمندی هایشان در عملیات، به عنوان «قناصه چی» شناخته می شدند. یکی از این افراد، پاسداری با اصالت «کهکیلویه و بویر احمد» به نام «عبدالرسول زرین» است. وی که از ۱۵ سالگی در «اصفهان» ساکن شده بود، در «لشکر ۱۴ امام حسین(صلوات الله علیه)» عضویت داشت. 

«عبدالرسول زرین» متولد سال ۱۳۲۰ شمسی بود و هنگامی که به جمع پاسداران اصفهانی ملحق شد، لباس فروشی ساده بود که با حضور در جبهه ی غرب، با اسلحه «دراگانف» آشنا شد و در مدت کوتاهی در به کارگیری آن مهارت بالایی به دست آورد و عملا به عنوان استاد «قناصه چی» در میان رزم آوران اصفهانی شناخته شد. گفته می شود که وی طی حدود ۴ سال حضورش در مناطق مختلف عملیاتی، صدها شلیک موفق داشته و شخصا موفق به شکار صدها تن از متجاوزین بعثی شده است.

«عبدالرسول زرین» به تاریخ ۱۱ اسفند ۱۳۶۲ شمسی، در «عملیات خیبر» و منطقه ی عملیاتی «جزایر مجنون» پنجه بر ایوان عرش گرفت و میهمان سفره ی مولایش، «ابا عبدالله الحسین(صلوات الله علیه)» شد.

آن چه مشاهده می کنید، تصویری است از مزار پاک شهید «عبدالرسول زرین» در «گلزار شهدای اصفهان». هم زمان با سال گشت شهادت آن پاسدار پاک باخته، با این زیارت مجازی، «فاتحه»ای نثار روح بلندپروازش می کنیم. امید که در روز حشر، شفاعتش روزی مان شود، ان شاءالله

روحمان با یادش شاد

هدیه به روح بلندپروازش صلوات