به گزارش مشرق، محمد سعید ادریس در روزنامه مصری الاهرام به بررسی استراتژی معامله‌های رژیم صهیونیستی پرداخته و می‌نویسد: در شرایطی که کشورهای عربی در مدیریت بحران‌ها و مناسبات خود با طرف‌های درگیر یا مرتبط با این بحران ها دچار تردید و تزلزل شده‌اند و عقب نشینی بی سابقه‌ای از سوی نظام های عربی در عمق زمینه‌های حیاتی این رژیم ها به وجود آمده است، اسرائیل سعی دارد مهندسی مجدد نظم منطقه خاورمیانه را براساس مبانی و قواعد جدیدی که بیشترین دستاوردها و منافع را برای این رژیم داشته باشد، ترسیم کند و نظام های عربی را در نظم منطقه ای مبتنی بر منافع خود ذوب کند.
براساس این گزارش، نظم منطقه‌ای که مورد نظر اسرائیل است، به گونه‌ای است که نظام‌های عربی، موجودیتی فعال در آن نداشته باشند و به بخشی از نظم منطقه‌ای گسترده‌تر تبدیل شده و هویت ملی نظام‌های عربی از بین برود. این طرح در چارچوب اجرای پروژه تجزیه کشورهای عربی براساس مبانی نژادی و فرقه‌ای و جذب جدید این کشورها به سمت نظام خاورمیانه ای است، به نحوی که رژیم صهیونیستی خود را به عنوان رهبر این نظم جدید معرفی کرده و مسائل محوری موجود در جهان عرب فراموش شده و مسایل دیگری در راستای ایجاد فضای دو قطبی جایگزین آن شود.
ادریس می گوید که رژیم صهیونیستی معامله‌های چهارگانه ای را براساس رسیدن به این مطالبات طراحی کرده که عبارتند از:
اول: اقدام آمریکا به رهبری ائتلافی بین‌المللی جهت بازسازی سوریه ، به شرطی که اسرائیل حتی یک دلار در این زمینه پرداخت نکند. در ازای این موضوع باید تمامیت اسرائیل بر تمامی بلندی های جولان تامین شود.
دوم: دومین معامله نیز به سوریه اختصاص پیدا کرده. این طرح پیش از این در روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال نیز آمده بود. براساس این طرح، رژیم صهیونیستی پیشنهاد کرد که مناسبات بین ایران و روسیه متوقف شود، به شرطی که به روسیه اجازه داده شود در آینده قدرت مسلط بر سوریه باشد.
سوم: معامله سوم در خصوص نوار غزه است و مبتنی بر طرحی است که آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی مبنی بر بازسازی غزه آماده کرده و مدعی شده که اسرائیل می‌تواند این منطقه را به سنگاپور خاورمیانه تبدیل کند ، به شرطی که جنبش حماس به صورت کلی از گزینه مقاومت دست بردارد. طرح لیبرمن همچنین شامل دعوت سریع به جدایی کامل ساکنان غزه از سایر اقشار ملت فلسطین در کرانه باختری و فلسطینی های داخل و خارج از سرزمین های اشغالی است.
چهارم: معامله چهارم که مهم ترین معامله صورت گرفته است، اینکه فلسطین در ازای ایجاد ائتلافی منطقه‌ای مبادله شود. به این معنا که کشورهای عربی دست از آرمان فلسطین و گزینه راه حل تشکیل دو دولت بردارند و اسرائیل را به عنوان یک دولت یهودی به رسمیت بشناسند و در ازای آن اسرائیل با این کشورها در مقابل خطر ایران اتحاد برقرار کند.
ملاحظه می شود که رژیم صهیونیستی تمام معامله ها و سازش‌های مذکور را براساس مبنای معامله های دو سر سود برای خود طراحی کرده و از طریق آنها می خواهد به تمامی اهداف منطقه‌ای خود برسد، این در حالی است که بنا به نوشته این روزنامه نگار عرب زبان، کشورهای عربی هیچ طرح و برنامه‌ای در این خصوص ندارند.