به گزارش مشرق، بررسی رفتار وزیر راه و شهرسازی طی چهار سال اخیر نشان می‌دهد که وی با یک شیب نه چندان ملایم از یک وزیر "شوخ‌طبع" به یک وزیر "کم طاقت و عصبانی" تبدیل شده است. آخوندی در ماه‌های ابتدایی حضورش در وزارت راه و شهرسازی در پاسخ به برخی پرسش‌های خبرنگاران از جمله "مادرم وصیت کرده ایستاده مصاحبه نکنم" استفاده می‌کرد و به نوعی با یک شوخی از مسئله عبور می‌کرد. البته شاید کم‌اطلاعی یا بی اطلاعی وزیر تازه وارد راه و شهرسازی از حوزه "راه" چاره‌ای جز شوخی کردن را برای وزیر باقی نگذاشته بود.
اما در ادامه رویه وزیر راه به کلی تغییر کرد؛ با وجود این‌که روز به روز بر اطلاعات حوزه راه و شهرسازی وزیر اضافه می‌شد، ولی وزیر همچنان از پاسخ به برخی سئوالات خبرنگاران خودداری می‌کرد. البته نه دیگر با بیان یک شوخی بلکه خیلی راحت با استفاده از جمله‌های دیگری مانند "الان جای پرسیدن این سئوال نیست" از مسئله عبور می‌کرد.
از سوی دیگر چند ماهی است که به دلایل نامشخص وزیر راه و شهرسازی در برخورد با مردم و رسانه‌ها رفتارهای عجیبی دارد. در روزهای پایانی سال گذشته آخوندی رفتار ناشایستی را در برابر یک شهروند خانم در فرودگاه مهرآباد داشت. رفتاری که طیف عظیمی از انتقادات را برای وزیر دوستدار حقوق شهروندی به دنبال داشت.
در جدیدترین برخورد نیز وزیر راه و شهرسازی چهارشنبه گذشته در حاشیه جلسه هیئت دولت، حاشیه‌ساز شد. وی در پاسخ به سوال خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان مبنی بر این‌که آیا ایرباس سوم وارد شده به ایران مرجوعی کشور کلمبیا است، گفته بود: «مرجوعی یعنی چی، این حرف‌های عجیبی است. خبرنگار باید یک جُو عقل داشته باشد.»
وزیر راه و شهرسازی در ادامه پاسخگویی به افکار عمومی میکروفون خبرنگار را گرفته و می‌گوید: «شما حرفه ای نیستید و از خبرنگاری سر در نمی‌آورید، بروید بابا.»
حدود 24 ساعت بعد و پس از واکنش‌های متعدد به رفتار توام با خشونت وزیر راه و شهرسازی، آخوندی طبق روال چند ماه اخیر باز هم دست به قلم شد و این بار در خصوص رفتار خود با یکی از خبرنگاران در حاشیه جلسه هیئت دولت توضیحاتی داد.
آخوندی مطلب خود را با "سلام بر خبرنگاران آزاده ایران" آغاز کرد و نوشت:« سال‌هاست که به روشنی دریافته‌ام که هیچ کشوری روی رستگاری و توسعه را نخواهد دید مگر به یارای گردش آزاد اطلاعات و وجود خبرنگارانی آزاده، مستقل و شجاع. به همین دلیل نیز سال‌هاست که چه در لباس یک شهروند ساده و چه در مقام وزیر بر آزادی مطبوعات، حقوق روزنامه‌نگاران و حقوق شهروندان در دسترسی آزاد به اطلاعات پای فشرده‌ام و تمام سعی خود را بکار بسته‌ام. همواره وظیفه خود دانسته‌ام که حاضر و پاسخگوی پرسش‌های شما باشم و از شنیدن انتقادها و کاستی‌ها استقبال کنم و صد البته جز راست نگویم. مثال بارز آن انجام وظیفه پاسخگویی در برابر مجلس محترم شواری اسلامی و نمایندگان محترم در جریان دو استیضاح از اینجانب بود. اما آنچه سینه من را تنگ می‌کند، و گاهی فریاد مرا به آسمان می‌برد، رویارویی با جریانی است که در برابر ملت ایستاده است.
جریانی که تخم ناامیدی می‌افشاند و در عین حالی که خود سهم اصلی را در ایجاد وضع نابسامان کنونی کشور دارد، در لباس یک مدعی تمام عیار ظاهر می‌شود. آنان که در جریان به یغما دادن ثروت ملت و آینده این نسل و نسل‌های بعدی یا مشارکت داشته‌اند و یا حامی بوده‌اند، اکنون هر تلاشی برای توسعه و ابادانی و بازگرداندن عزت ایرانیان را در هاله‌ای از شک و تردید و دودلی فرو می‌برند.
باور کنید که من بسیار صبورم لیکن با جریانی مواجهیم که جز لجاجت و عناد هیچ چیز ندارد. البته می‌پذیرم که باز باید صبورتر بود.»
وزیر راه و شهرسازی از همان روزی که سکان هدایت وزارتخانه عریض و طویل راه و شهرسازی را در دست گرفت، دسترسی آزاد مردم به اطلاعات را یکی از برنامه‌های خود اعلام کرد.
حدود شش ماه پس از ورود به وزارت راه (فروردین 93)، آخوندی میزبان تعدادی از خبرنگاران (از دو طیف منتقد و غیر منتقد) بود. وزیر راه و شهرسازی در این تنها حضور خود در جمع خبرنگاران آنهم نه به‌عنوان جلسه پرسش و پاسخ بلکه در قالب یک نشست "صمیمی" گفت: «تلاش کرده‌ام در بیان مطالب دقت لازم را داشته باشم و وعده بی‌موردی ندهم حتی اگر بابت این رویکرد از من انتقاد هم شود. بدون رسانه‌ها توسعه ملی امکان‌پذیر نیست و بنده از بد حادثه مسئولیت گرفته‌ام وگرنه همواره در مطبوعات مطلب می نوشتم. مطبوعات رکن چهارم توسعه هستند و این حرف گزافی نیست و توسعه ملی بدون رسانه‌ها امکان‌پذیر نیست.»
آخوندی هدف مهم خود در سال 93 را افزایش رفاه و حقوق شهروندی اعلام کرد، گفت: اولین حق شهروندان دسترسی آزاد به اطلاعات است که در بهار امسال این برنامه را به تدریج عملیاتی می‌کنیم.
اما آنچه در عمل طی روزهای و ماه‌های بعدی در حوزه اطلاع‌رسانی وزارت راه و شهرسازی از سوی عالی‌ترین مقام این وزارتخانه روی داد 180 درجه در خلاف ادعای آقای وزیر بود. عدم ارائه برنامه مدون و عملیاتی در حوزه‌های راه و شهرسازی باعث شد تا برخی رسانه‌های "آزاده، مستقل و شجاع" از فاصله به وجود آمده بین حرف تا عمل آقای وزیر انتقاد کنند.
آیا پرسش از وزیر راه و شهرسازی درباره محدودیت‌های تحمیل شده به ایران با خرید هواپیماهای آمریکایی و فرانسوی "افشاندن تخم ناامیدی" است. آیا پرسش درباره مرجوعی بودن هواپیمای تازه وارد هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران "لجاجت و عناد" است.
متاسفانه از سال 92 به این سو وزارت راه و شهرسازی به سمتی حرکت کرده که تنها با چند رسانه وابسته به جناحی خاص روابط بسیار حسنه‌ای دارد که نمونه‌های بارز آنرا می‌توان در گفت‌وگوی‌ها تفصیلی وزیر راه با این رسانه‌ها به فور مشاهده کرد.
چرا وزیر راه و شهرسازی هیچگاه پاسخ رسانه‌های منتقد در خصوص دغدغه مقامات عالی‌رتبه نظام و مردم را نداده است؟ چرا رسانه‌های منتقد به مراسم امضای قرارداد خرید هواپیما از کمپانی‌های ایرباس و بوئینگ دعوت نشدند، چرا وزیر راه در خصوص عدم حضور رسانه‌های منقد در مراسم ورود ایرباس 321 هما به صورت مستقیم اعمال نظر می‌کند و چراهای فراوان دیگر.
آنچه مشخص است بنا به دلایلی که شاید یکی از آنها انتقاد رسانه‌ها باشد، آخوندی دیگر آن وزیر شوخ‌طبع روزهای ابتدای وزارت نیست. به نظر می‌رسد عالی‌ترین مقام وزارت راه و شهرسازی تغییر پارادایم داده و در فاصله چند ماه پایانی عمر وزارتش نمی‌خواهد پاسخ شبهات به وجود آمده درباره اقدامات انجام شده حوزه راه و شهرسازی از جمله خرید هواپیما را بدهد.