سرویس سیاست مشرق - حسن روحانی دو روز پیش، در نشست خبری با اصحاب رسانه درباره دروغ نگفتن به مردم گفت: اشکالی ندارد که جناح‌ها، احزاب و گروه‌ها حرف‌هایشان را بزنند اما باید دقت کرد که آمار و ارقامی که داده می‌شود، دقیق باشد سخن درست به مردم بگوییم و به مردم دروغ گفته نشود.

بالاترین خیانت به یک ملت آن است که یک کسی به مردم آمار و حرف دروغ بگوید، مخصوصاً دروغی که باعث یأس و ناامیدی مردم شود و به‌واسطه آن دروغ‌ها مردم بگویند بعد از ۳۹ سال نتیجه این همه خون و فراز و نشیب و فداکاری چه شد؟

اما روحانی در همین نشست، در آنت زنده رسانه ملی، بعد از چهار سال، وعده خود ۱۰۰ روزه خود را انکار کرد و به‌دروغ اعلام کرد که چنین وعده‌ای به مردم نداده است.

خبرنگار روزنامه همشهری پرسید: شما در سال ۹۲ از رفع مشکلات اقتصادی به مدت صد روز سخن گفتید اما ۳۰ اسفند سال گذشته بعد از ۴ سال گفتید ۱۰ دولت بعدی هم نخواهند توانست مشکلات را حل کنند، آقای روحانی چه اتفاقی افتاده که نظر شما تغییر کرد و حل مشکلات از صد روز به ۴۰ سال تبدیل شد که روحانی در پاسخ گفت: سؤال خوبی کردید بنده از شما ممنونم چون دروغ بزرگی در برخی روزنامه‌ها و سایت‌ها پخش می‌شود و شما این را اشاره کردید و خیلی مهم است، بنده چه زمانی گفتم صد روزه حل می‌کنم؟ آن جمله‌ای که بنده گفتم این است که بنده اگر موفق شوم در انتخابات، پایان صد روز اول کارهایی که در این صد روز انجام دادم اعلام می‌کنم و عین صحبت‌های بنده را بیاورید و ببینید، بعد از این عده‌ای مخرب آمدند و گفتند ایشان گفته صد روزه مشکلات را حل می‌کنم، آن کسی که یک شبه حل می‌کرد ما نیستیم کس دیگری است.

روحانی همچنین افزود: نکته شما بسیار مهم بود چون بنده ۴ سال منتظر این سؤال بودم که کسی این را از من بپرسد و من جواب این دروغ را بدهم. بنده دقیقاً می‌دانم چه گفته‌ام، بنده گفته‌ام دولتی هستم که در برنامه صد روزه‌ام اعلام می‌کنم که در پایان صد روز چه کاری انجام داده‌ام. من که نگفتم در صد روز حل می‌کنم مگر اینکه آدمی عقل نداشته باشد این حرف را بزند مگر می‌شود مشکلات را در صد روز حل کرد.

اظهارات و خلاف‌گویی‌های روحانی آن‌قدر آش را شور کرد که وب‌سایت ریاست جمهوری یا همان پرزیدنت، این قسمت از اظهارات رئیس‌جمهور را حذف کرد تا از آبروریزی بیشتر جلوگیری کند؛ در وب‌سایت پرزیدنت، به طور کل سؤال خبرنگار روزنامه همشهری حذف‌شده است.

حال سؤال این است، چرا انسان عاقل باید به‌گونه‌ای شعار و وعده بدهد که چهار سال بعد اگر از وی بپرسند که چرا چنین وعده‌ای داده‌اید، به‌دروغ بگوید که من چنین و چنان نگفتم؛ قیمت بازی با افکار عمومی، چه هزینه‌ای دارد؟