به گزارش مشرق، اتفاقی که نباید برای ورزش ایران رخ می‌داد، اتفاق افتاد و کاروان کشورمان در آستانه اعزام به بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی به یک خبر ناامیدکننده مواجه شد.
مسئولان برگزاری این بازی‌ها رسماً رقابت‌های کشتی پهلوانی را حذف کردند تا شانس کسب مدال برای ایران در این رشته از بین برود، اما در این میان آنچه اهمیت دارد، بی‌توجهی و اختلافات داخلی است که منجر به این اتفاق شد.
* هشدار اول اول مهرعلیزاده به سلطانی‌فر
روز اول آذر ماه 95 محسن مهرعلیزاده رئیس «فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی» نامه‌ای را به مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش و جوانان ارسال کرد و در آن نکاتی را متذکر شد. وی با اشاره به پیشینه فرهنگی کشتی پهلوانی، از تلاش فدراسیون جهانی کشتی در سال‌های گذشته برای زیر سلطه بردن این ورزش پرده برداشت. این مسائل در حالی مطرح شد که فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی ایجاد و علیرضا حیدری نیز به عنوان رئیس آن انتخاب شد.
مهرعلیزاده در نامه خود با اشاره به اینکه تاسیس فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی، گامی انحرافی و طراحی شده از سوی بیگانگان است که سعی در جلوگیری از توسعه و شکوفایی فرهنگ اصیل ایرانی را دارند، در واقع به یک موازی کاری در خصوص کشتی پهلوانی اشاره کرد و از آینده‌ای خبر داد که قطعاً به نفع آینده این رشته نبود. طبق قوانین وضع شده، ریاست فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی مادام‌العمر در اختیار ایرانیان خواهد بود، اما این شرایط برای فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی وجود ندارد و ممکن است در انتخابات بعدی آن، فردی از یک کشور دیگر همچون روسیه رئیس آن شود.
مهرعلیزاده در این نامه اعلام کرده بود که ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی در سال 2010 به نام ایران در یونسکو ثبت شده است و تشکیل فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی کار اشتباهی است که در آینده به این ورزش ملی آسیب خواهد زد.
* نامه دوم، هشدار دوم و باز هم هیچ
مهرعلیزاده پس از آنکه واکنش سریع و خوبی از سوی وزیر ورزش دریافت نکرد، روز 7 فروردین 96 نامه دیگری به سلطانی‌فر نوشت و یکبار دیگر شرایط حساس این موضوع را متذکر شد تا شاید این بار و در آستانه بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی، اقدام عاجل‌تری صورت بگیرد، اما باز هم خبری نشد. انگار که وزارت ورزش همچنان در حال و هوای عید نوروزی بود و قرار هم نبود که کاری صورت بگیرد.
* نامه سوم این بار با امضای افشارزاده و اعلام حذف رسمی
کار نوشتن نامه از سوی فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی به نامه سوم کشیده شد و این بار بهرام افشارزاده، مشاور عالی در امور اجرایی این فدراسیون دست به قلم شد و در آن رسماً به حذف رقابت‌های کشتی پهلوانی از بازی‌های کشورهای اسلامی اشاره کرد.
وی در این نامه به نامه‌های قبلی اشاره کرده و از مراودات جمهوری آذربایجان با اتحادیه جهانی کشتی پس از حذف این رشته سخن گفته است.
* سفر خادم به باکو و بهانه‌ای که به دست میزبان افتاد
رسول خادم در اواخر سال 95 سفری به باکو داشت و در آنجا با مسئولان بازی‌های کشورهای اسلامی صحبت‌هایی را درخصوص کشتی پهلوانی داشت. این سفر بهانه لازم را به دست میزبان داد تا این رشته مدال‌آور برای کشورمان را رسماً کنار بگذارد.
آذربایجانی‌ها اعلام کردند که فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی و همچنین فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی قادر به هماهنگی با یکدیگر نیستند و به همین دلیل کشتی پهلوانی را حذف می‌کند.
* رد پای اتحادیه جهانی کشتی
بدون شک یکی از نهادهایی که بیشترین سود را از این وضعیت می‌برد، اتحادیه جهانی کشتی است. این فدراسیون علاقه‌مند است که کشتی پهلوانی را زیر نظر خودش داشته باشد و برای رسیدن به این هدف نیز از هیچ تلاشی فروگذار نیست. مذاکره نناد لالوویچ رئیس این اتحادیه با آذربایجانی‌ها نقش مهمی در حذف کشتی پهلوانی داشته است و حالا این لابی می‌تواند به کشتی آذربایجان در رویدادهای آینده کمک زیادی کند. در واقع مسئولان آذربایجان یک امتیاز به اتحادیه جهانی دادند و در مقابل نیز یک امتیاز از آن در آینده خواهد گرفت؛ اقدامی که بدون شک بهانه اصلی آن با سفر بی‌مورد خادم به آذربایجان صورت گرفت و بهانه لازم را به دست آنها داد.
* کشتی پهلوانی به سرنوشت چوگان دچار می‌شود؟
در سال‌های اخیر یکی از مواردی که بارها به آن اشاره شده، تلاش برای حفظ ورزش‌هایی است که اصالت کاملاً ایرانی دارند. این تلاش برای ورزش زورخانه‌ای مثمر ثمر بود این ورزش به نام ایران ثبت شد، اما در خصوص چوگان به دلیل دیر عمل کردن مسئولان، مالکیت آن از دست رفت و در اختیار آذربایجانی‌ها قرار گرفت.
حالا هم این تلاش صورت می‌گیرد تا کشتی پهلوانی از ایران جدا شود و باید منتظر واکنش مسئولان کشورمان باشیم. همانطور که اشاره شد، تقریباً سه سال دیگر انتخابات ریاست فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی انجام می‌گیرد و بعید نیست که این ریاست از دست ایران خارج شود. این همان نکته‌ای است که سایر کشورها با برنامه خاصی برای رسیدن به آن در تلاش هستند، اما در داخل کشور اختلافات مانع تحقق اهداف می‌شود و بدون شک دود آن نیز به چشم ورزش ایران می‌رود.