به گزارش مشرق، خسرو قمری چهار ماه قبل برای دومین دوره پیاپی به عنوان رئیس دوچرخه‌سواری انتخاب شد. این رای اعتماد از سوی اعضای مجمع در واقع تکلیف او را بیش از گذشته سنگین کرد و حالا قمری باید به دنبال افتخارات بیشتر در طول تقریباً 3.5 سال آینده باشد.
نکته مهم اینکه دوچرخه‌سواری ایران رویدادهایی همچون بازی‌های داخل سالن آسیا، بازی‌های آسیایی 2018 اندونزی، المپیک 2020 توکیو و همچنین رقابت‌های قهرمانی آسیا و جهان را مقابل خود می‌بیند و قمری برای آنکه نشان بدهد در طول این چند سال حضور در فدراسیون توانسته مسیر خوبی را برای این رشته ترسیم کند، باید نتایج مطلوبی نیز بگیرد.
برنامه‌های فدراسیون در سال 96 و همچنین تا المپیک 2020 بهانه‌ای شد تا قمری گفت‌وگویی در این باره داشته باشد که متن آن در زیر آمده است:
* امیدوارم برای دوچرخه‌سواری ایران مفید باشم
سال 96 را به جامعه ورزش و همچنین اهالی رسانه تبریک می‌گویم. امسال، سال مهمی برای کشور است و قرار است اتفاقی رخ بدهد که امیدوارم هم چشم دشمنان را کور کند و هم افتخاری برای مردم در سطح بین‌المللی باشد. در ماه‌های منتهی به سال 95 اعضای مجمع دوباره به من اعتماد کردند و امیدوارم برای دوچرخه‌سواری ایران مفید باشم.
* تلاش کردم فضا را مدیریت کنم
من در یک مقطع زمانی سه ماه در سال 95 از فدراسیون جدا شدم و پس از بازگشت هم سعی کردم فضا را مدیریت کنم. رکابزنان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کردند و 5 مدال در بخش داخل پیست و 2 مدال در بخش جاده به‌دست آمد که خوب بود. همچنین در بخش پیشکسوتان نیز 8 مدال کسب شد که این مسئله می‌تواند در مسیر پیشرفت مثمر ثمر باشد.
* حالا می‌توانیم در دوچرخه‌سواری آسیا اثربخش باشیم
من باید به انتخابات کنفدراسیون آسیا نیز اشاره کنم که توانستم یکی از اعضای هیئت رئیسه شوم و این بسیار ارزشمند است، چون می‌توانیم در بخش‌های مختلف دوچرخه‌سواری آسیا اثربخش باشیم. این انتخاب می‌تواند در انتخاب رئیس فدراسیون جهانی هم تاثیرگذار باشد. ما در گذشته قادر به این تاثیرگذاری نبودیم، اما حالا این شرایط به وجود آمده است.
* ناچار به پوست‌اندازی هستیم
ما در بخش جاده شاهد این هستیم که یک پوست اندازی صورت می‌گیرد. در مسابقات قهرمانی آسیا 85 درصد نفرات کسانی بودند که در چند سال اخیر وارد شده‌اند. شاید در یک مقطعی این احساس شود که یک افت رخ بدهد که این طبیعی است و ما ناچاریم این جابه‌جایی را انجام بدهیم. شاید در بعضی از مواقع خواسته مسئولان و مردم اجابت نشود، اما باید خودمان را آماده کنیم که یک نسل جدید بتوانند جای اسطوره‌های کشور را بگیرند. از چند سال قبل این تغییرات آغاز شده و نفراتی که در جوانان مدال آوردند را حمایت کردیم. وارد شدن از جوانان و امید به رده سنی بزرگسالان کار سختی است، اما حمایت کردیم. برخی از نفرات توانستند که در این جابه‌جایی موفق باشند و جای بزرگان کشور را بگیرند، اما مستلزم این است که دوچرخه‌سوار کسب تجربه کند. این موضوع هم با حضور در رقابت‌های مختلف صورت می‌گیرد.
* زیرساخت، نیاز اصلی دوچرخه‌سواری
در دوچرخه‌سواری زیرساخت‌هایی همچون پیست نیاز است که برخی ساخته شده و برخی در حال احداث است. پیست سرپوشیده ساری می‌تواند کمک حال ما باشد. کشورهای دیگر از این امکان بهره می‌برند و می‌توانند با استفاده از پیست‌های سرپوشیده 12 ماه سال را تمرین کنند، اما در ایران فقط 6 ماه در پیست هستیم و در 6 ماه دوم از مشکلاتی همچون ریزگردها رنج می‌بریم.
* برای تمرین در جاده مشکل داریم؛ مردم کمک کنند
باید برای همه رشته‌ها تمرین در جاده را داشته باشیم. نیاز به ارتقای سطح فرهنگ جامعه داریم تا برخی مشکلات برای آنها در جاده‌ها رخ ندهد. گاهی اوقات محبت‌های زیادی می‌شود اما گاهی اوقات بداخلاقی‌هایی نیز صورت می‌گیرد. نیاز است که فضا در دوچرخه‌سواری به عنوان یک رشته پرمدال به شکلی مهیا شود که رکابزنان در امنیت کامل تمرین کنند.
* باید سرمایه‌گذاری کنیم تا فاصله‌ها کم شود
برای پیشرفت هر رشته در دوچرخه‌سواری باید امکانات لازم فراهم شود. در بی‌ام‌ایکس ایجاد مسیر مشکل نیست. در کوهستان هم باید طراحی مسیر خوبی صورت گرفته و با کمی امکانات آماده شود. همچنین در بخش جاده هم فقط نیاز به یک فضای آرام و ایمن وجود دارد که رکابزن بتواند 240 کیلومتر را پا بزند. البته باید رکابزنان به سطوح «پرو» و «پرو کنتیننتال» برسند. برای رسیدن به این سطح نیاز به چنین باشگاه‌هایی است. این باشگاه‌ها سالانه 120 تا 150 میلیارد تومان هزینه می‌کنندو این هزینه‌ها باعث می‌شود که در مسابقات مختلف شرکت کنند. باشگاه‌های کنتیننتال که ایرانی‌ها از این دسته هستند، می‌توانند در 30 درصد رقابت‌های مختلف شرکت کنند اما دو سطح دیگر می‌تواند در 80 درصد حضور داشته باشند. اگر بخواهیم رکابزنان را به این سطوح بالاتر برسانیم، نیاز است که این جابه‌جایی صورت بگیرد. اینگونه باشگاه‌ها را معمولا شرکت‌های ساخت دوچرخه راه‌اندازی می‌کنند، که ما در کشورمان این شرکت‌ها را نداریم.
* با نگاه نیمه‌حرفه‌ای باید به جنگ حرفه‌ای‌ها برویم
در قزاقستان یک باشگاه زیر نظر ریاست جمهوری راه‌اندازی شده و توانسته‌اند از ظرفیت‌های منابع دولتی استفاده کنند و با استخدام ورزشکاران سطح بالا از این مزیت استفاده کنند. همین ایجاد فضای این‌چنینی نیز باعث شده که ورزشکاری همچون وینوکوروف قهرمان المپیک 2012 لندن شود. پس ما نیاز به اینگونه باشگاه‌ها داریم و باید سرمایه‌گذاری شود و بخش خصوصی بیاید. البته باید اشاره کنم که کشور ما با توجه به شرایط اقتصادی که وجود دارد، نمی‌تواند 150 میلیارد برای یک باشگاه هزینه کند. کشورهای اروپایی همچون فرانسه و آلمان بیش از 10 باشگاه پرو کنتیننتال و پرو وجود دارد و ما باید با یک باشگاه کنتیننتال به جنگ آنها برویم. نگاه ایران به دوچرخه‌سواری، نیمه حرفه‌ای است و باید در این شرایط به جنگ حرفه‌ای‌ها برویم. هزینه آنها با کشور ما «یک» به «میلیون» است که فاصله زیاد است. هر چقدر این فاصله را کم کنیم، به آنها نیز نزدیک‌تر می‌شویم.
* فقط سه پیست احداث شده است
کشورهای مطرح زیرساخت‌ها و امکانات خوبی در بخش پیست دارند، اما در ایران در احداث پیست‌ها و زیر ساخت‌ها نیاز است که بهره‌برداری بیشتری صورت بگیرد. ما 13 پیست داریم که سه پیست افتتاح شده و 10 پیست هنوز مانده است. از این 10 پیست، 3، 4 مورد سرپوشیده است و اگر این تعداد برای فدراسیون مهیا شود، قطعا به کشورهای مطرح نزدیک‌تر شویم.
* تلاش برای جذب بخش خصوصی
دوچرخه‌سواری ما در یکی دو دهه گذشته پیشرفت‌های خوبی داشته است که عمدتاً نیز وابسته به منابع دولتی بوده است. ما در یکی دو سال گذشته استارت جذب منابع بخش خصوصی را زدیم. شرکت فستوس به کمک ما آمد کمک کرد و در سال اول 300، 400 میلیون تومان داد. این شرکت سال گذشته کمک‌های بیشتری در جذب مربی و خرید وسایل کرد و توانست به باشگاه‌های مختلفی در رده های مختلف ورود کند. همچنین در بحث اعزام به المپیک هم 7 دستگاه دوچرخه و بالغ بر 600 میلیون به فدراسیون کمک کرد.
من برای دوره جدید تلاشخود را بر روی جذب اسپانسر گذاشته‌ام و در روزهای گذشته جلساتی با بخش‌های مختلف برگزار کردم. نگاه ما در انتخاب اعضای هیئت رئیسه نیز نگاهی برای جذب منابع بوده است. ما یک پیشنهاد 2.5 میلیاردی به آنها دادیم و گفتیم به ازای بودجه 2.5 میلیاردی که دریافت می‌کنیم، باید همین مقدار از حضور هیئت رئیسه و اسپانسری تامین کنیم. در همین راستا یکی از اعضا قول کمک 250 تا 300 میلیونی داد.
* رسانه ملی به کمک‌مان بیاید
چیزی که من نیاز و توقع دارم، این است که اگر می‌خواهم اسپانسر داشته باشم، رسانه ملی باید بیشتر به موضوع دوچرخه سواری بپردازد. اگر 100 تا 150 ساعت در سیما به دوچرخه‌سواری پرداخته شود، می‌توانم مسائل مالی را با حذف اسپانسر حل کنم. قرار من بر آن است که تقویم 96 را آماده کنم و ارتباطی با صدا و سیما بگیریم تا نشستی برای کمک به جذب اسپانسر داشته باشیم. اگر این برنامه‌های تلویزیونی اتفاق بیفتد، بخش اسپانسر ما هم رونق می‌گیرد.
* در شرایط تحریم اجازه ندادیم فعالیت‌های داخلی و بین‌المللی کم شود
اتفاقاتی که در طول چهار سال گذشته رخ داد، بی‌نظیر بود. توانستیم در بازی‌های آسیایی بهترین نتیجه بعد از انقلاب را کسب کرده و در ارزیابی فدراسیون جهانی توانستیم شرایط خوبی پیدا کنیم. در چهار سال گذشته در یک فضای رکورد اقتصادی و تحریم‌ها نزدیک به یک‌چهارم کمبود منابع داشتیم، در این شرایط همین که نگذاشتیم فعالیت‌های داخلی و بین‌المللی ما کم شود، موفقیت‌آمیز است.
* باید 30 تا 40 درصد پیشرفت کنیم و این شرایط واضح باشد
من قول دادم فعالیت‌های مختلف 30 تا 40 درصد به نسبت دوره گذشته سریعتر پیشرفت کند. در ابتدای سال با مدیران بخش‌های مختلف جلسه داشتم این موضوع را گوشزد کردم و گفتم که باید بهتر از قبل باشند. یک مقداری هم در حوزه مدیریت تیم‌های ملی تخصصی‌تر عمل خواهیم کرد. ما مبنا را بر این گذاشتیم که یک نفر نمی‌تواند هم بنویسد، هم مدیریت کند و هم اجرا کند. باید این وظایف تقسیم شود، یعنی یک نفر مدیر شود، یک نفر بنویسد و یک گروهی هم اجرا کند. باید در 4 سال آینده همه باید به سمت و سویی بروند که پیشرفت مشخص باشد و همه مردم و رسانه‌ها این شرایط را ببینند.
* 130 دستگاه دوچرخه در انبار آزادی است
در موضوع استعدادیابی قرارداد 300 دوچرخه بسته شد و 130 دستگاه را وارد انبار مجموعه ورزشی آزادی کردیم و منتظریم که اعتبارات سال 96 به دست‌مان برسد و باقیمانده دوچرخه‌ها را وارد کنیم. یکی از برنامه‌های ما در دوره جدید آن است که بتوانیم هر سال تعدادی دوچرخه را در اختیار هیئت‌های استانی قرار بدهیم و نیازهای اصلی آنها را برطرف کنیم.
* اهداف اصلی در سال دوره دوم ریاست
سیاست ما در این چهار سال حضور مقتدرانه در بازی‌های داخل سالن آسیا، آمادگی مطلوب برای حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا در سال 2018 و بازی‌های آسیایی اندونزی و افتتاح زیرساخت‌ها و داشتن نماینده المپیکی و عملکرد خوب در این رویداد در بخش‌های کوهستانی، پیست و جاده است. ما همچنین در تدارک هستیم تا بتوانیم از ظرفیت ارتباطات بین‌المللی استفاده و یک تیم پرو کنتیننتال در ایران راه اندازی کنیم. باشگاه پیشگامان سال گذشته وارد این عرصه شد و امیدواریم بتواند خودش را به پرو و پرو کنتیننتال ارتقا بدهد. ضمن اینکه یک باشگاه خارجی برای سرمایه گذاری در ایران اعلام آمادگی کرده که این کار ابتدا در کنتیننتال خواهد بود. در واقع این باشگاه می‌خواهد از امتیاز کشور ما استفاده و رقابت در قاره آسیا کند. البته ما هم امتیازهایی را از آن می‌گیریم و می‌خواهیم سهمی از اعضای آن تیم داشته باشیم.
* بودجه 2.5 میلیاردی فدراسیون دوچرخه‌سواری
تفاهم نامه ما با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک 2.5 میلیارد تومان بود که سال گذشته از وزارت ورزش 90 درصد و از کمیته ملی 75 تا 80 درصد گرفتیم. ما در سال 95 نسبت به 94 به اندازه 40 درصد افزایش منابع داشتیم. امسال نیز این رقم حدود 30 تا 40 درصد اضافه شده است. همچنین اگر مبالغی که در برنامه ششم پیش بینی شده، محقق شود، می‌تواند این عدد به مرز 60، 70 درصد نیز برسد.
* در مدیریت تیم‌های ملی تغییر سیستم ایجاد می‌کنیم
در خصوص مدیریت تیم‌های ملی باید بگویم که شرایط را عوض می‌کنیم و کاری به فرد نخواهیم داشت. من اشاره کردم که یک نفر نمی‌تواند همه کارها را انجام بدهد، چیزی که گاهی اوقات شاهد آن بودیم، اما در دوره جدید جدید شاهد آن نخواهیم بود. من در جلسات ابتدای سال با بخش های مختلف فدراسیون نیز گفتم که هرکسی در چاارچوب وظایف خودش عمل کند. مدیر تیم ملی باید یک سرمربی داشته باشد و آن سرمربی، از تعدادی مربی بهره ببرد و در انتخاب یک ورزشکار همه این افراد به همراه کمیته فنی باید نظر بدهند. اگر فقط یک نفر تصمیم بگیرد، همه آرا تبدیل به یک رای می‌شود که این شرایط از نگاه من یک سم است . این سم در چهار سال قبلی اثر منفی داشت، بنابراین سعی کردیم که شرایط را تغییر بدهیم. هر کسی هم نمی‌تواند خودش را وفق بدهد، باید جدا شود. چنین فردی نمی‌تواند به جای رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد و نظرش را با نظر رئیس عوض کند. سعی می‌کنیم به صورت گروهی کار کنیم تا مشکل کمتری رخ بدهد.
* باید شرایط برای حضور مربی خارجی فراهم باشد
دوست دارم بهترین مربی را به ایران بیاورم، همانطور که علاقه دارم امکانات، دوچرخه، اردوهای بیرونی در اختیارمان باشد و در مسابقات بزرگی شرکت کنیم. با این وجود داشتن مربی خارجی فقط مهم نیست، چرا که باید بتوانیم این مربی را پوشش بدهیم. اگر بهترین مربی را بیاوریم، اما امکانات مطلوب نباشد، عملاً نمی‌توانیم از توانایی‌های او استفاده کنیم. اگر اینها با هم باشند، جواب مثبت می‌‌دهد. بنابراین پس وضعیت با منابع موجود تطابق داشته باشد.
* تا یک هفته دیگر 2 سرمربی انتخاب می‌کنیم
تا پایان هفته آینده سرمربیان تیم‌های سرعت و استقامت و نیمه استقامت که ایرانی هستند، انتخاب خواهند شد. به این دو سرمربی می‌گوییم که مربیان مورد نیاز در رده‌های مختلف را انتخاب کنند و مدیر تیم‌های ملی نیز باید بر همه امور آنها نظارت داشته باشند. البته باید این موضوع در کمیته فنی به بحث و گفت‌وگو گذاشته شود.
* برای گذران روزگار به فدراسیون نیامده‌ام، نتایج بازی‌های آسیایی باید راضی‌ام کند
با توجه به اینکه در حال تغییر نسل در بخش جاده هستم، شاید یک آسیب کوچکی داشته باشیم، اما قول می‌دهم در پیست و کوهستان شرایط نسبت به گذشته بهتر باشد. باید امروز فدراسیون بهتر از دیروز باشد و اگر رخ ندهد، بدترین روزهای کاری‌ام خواهد بود. نتیجه بازی‌های آسیایی 2018 باید در ابعاد مختلف باید مرا راضی کند و احساس پیشرفت کنیم. من به فدراسیون آمده‌ام تا پیشرفت حاصل شود، نیامده‌ام که روزگار را سپری کنم. اگر اینگونه باشد، می‌توان درب فدراسیون را بست یا همینگونه سپری کرد.امیدواریم این نگاه در قسمت‌های دیگر هم داشته باشند.
* خوش‌شانس هستم که مصدومیت دانشور در زمان دیگری رخ نداد
در خصوص مصدومیت محمد دانشور باید اعتراف کنم که خوش شانس هستم، چون اگر این اتفاق در زمان تمرینات تخصصی رخ می‌داد، دچار مشکل می‌شدیم، اما در این مقطع زمانی او تمرینات هوازی دارد و می‌تواند کارش را انجام بدهد.