سرویس ورزش مشرق – تیم ملی والیبال کشورمان در آغاز لیگ جهانی 2017 در دو دیدار اول به تیم های ایتالیا و برزیل باخت تا هم جای خالی بازیکنان باسابقه ای مانند موسوی به چشم بیاید و هم مشخص شود فدراسیون والیبال بدون برگزاری بازی های تدارکاتی مناسب تا چه اندازه این تیم را بدون آمادگی راهی لیگ جهانی کرده است. اما برگزاری این دو دیدار سبب شد تا تیم ملی مان در بازی سوم لهستان یکی از آماده ترین تیم های این دوره را شکست دهد.
بر اساس این گزارش برای بررسی دقیق تر این سه دیدار و اتفاقات بیرونی و داخلی تیم به سراغ یکی از کارشناسان این رشته رفتیم تا ضمن بررسی دیدارهای برگزار شده درباره سه بازی پیش رو در تهران مقابل بلژیک، صربستان و آرژانتین هم صحبت کند.
جمشید حمیدی در گفت و گو با مشرق، درباره آخرین شرایط تیم ملی والیبال حرف زد.
متن کامل صحبتهای وی در ادامه می آید:
* هنوز کولاکوویچ را نمی شناسیم
کولاکوویچ دو قرارداد با ایران دارد. یکی قرارداد دوساله اول تا بازیهای آسیایی و جام قهرمانان قاره ها که در واقع مشخص می کند نگاه فدراسیون به بازیهای آسیایی جاکارتاست. بعد از آن یک قرارداد دوساله دیگر هم دارد که تا المپیک 2020 است. کولاکوویچ شخصیت پخته و موقری دارد. درست مانند آن چه که از ولاسکو در ذهن داشتیم. چون جامعه ایرانی به شخصه پر از استرس است و اگر یک مربی پر استرس و حرص و جوشی کنار زمین بایستد نیمی از آن تمرکز و انرژی بازیکنان ما به هم می خورد و صرف مسایل حاشیه ای می شوند. ولی هرچند که آقای ولاسکو همه مربیانی که به ایران آمده اند را تأیید می کند و می گوید این مربی هم مربی خوبی است ولی به نظر من قضاوت درباره عملکرد آقای کولاکوویچ یک مقدار زود است و فکر می کنم که سه بازی جمعه، شنبه و یکشنبه پیش رو نشان خواهد داد که این آقای مربی چه وزنی دارد و یا می تواند تیم ملی کشورمان را در کوره راه های صعب العبور رهنمون شود یا نه.
*باید به این مربی زمان داد
یکی از ویژگی های کولاکوویچ این بود که هرگز در کنار زمین با بازیکنان کار خاصی نکرد هرگز حاضر نشد و مانند کواچ با بازیکن درگیر شود. اما هر مربی یک پروسه 4 ساله نیاز دارد تا تیم را برای ایده آل ها و اهدافی که برایش در نظر گرفته اند هدایت کند. برای همین است که لیگ جهانی در سالهای بعد از المپیک برای همه کشورها آغاز می شود و اگر چه مربیان تیم ها خیلی تغییر نکردند اما بازیکنان تا حدود زیادی تغییر کرده اند و برای والیبال ما هم این شرایط وجود دارد و باید به کولاکوویچ زمان بدهیم. ما که نتوانستیم مربی خوبی مانند جورجی یا آناستازی و بعد از آن تا حدودی استویچوف را استخدام کنیم فکر می کنم کولاکوویچ گزینه خوبی می تواند باشد. کولاکوویچ در تعویض ها با تعلل عمل می کند و شاید دلیلش این باشد که شناخت کافی از بازیکنان ما ندارد.
*مقابل ایتالیا به شدت ضعیف بودیم
نگاهی به سه بازی انجام شده در مرحله اول نشان می دهد که ما در بازی با ایتالیا به شدت ضعیف بودیم. در دریافت و دفاع خوب نبودیم و در حالی که ایتالیا 4 بازیکن اصلی خودش را نداشت ولی ما باز هم نتوانستیم برابر تیمی که به نسبت ضعیف تر از روزهای عادی اش بوده ایستادگی کنیم و نشان می دهد که ما برخلاف ادعای برخی از همراهان همیشگی تیم ملی در عرصه های برون مرزی ما در بازی های برگزار شده خیلی خوب نبودیم. در این چند سال اخیر همواره بازیهای اول برای تیم ملی جنبه تدارکاتی پیدا می کند و جا دارد فدراسیون والیبال برای آینده بازیهای تدارکاتی اش چشم و گوشهایی از خودش بفرستد که این بازی ها را زیر نظر بگیرند و فقط به حرفهای اطرافیان همیشگی تیم گوش ندهند.
*به ضعیف ترین برزیل تاریخ باختیم
در بازی دوم ما بهتر شدیم ولی به برزیل باختیم. برزیلی که به شدت ضعیف تر از قبل و حتی ضعیف ترین برزیل تاریخ بود. تیمی که دسوزا را نداشت. ایساک را نداشت. ونتس و سرجیو سانتوس را نداشت و در این بازی باز هم ما اگرچه دریافت اول را خوب می گرفتیم ولی در دفاع زیر تور و توپ گیری ضعیف بودیم. در حالی که برزیل خودش از تیم هایی است که در دفاع روی تور ضعیف است. در این بازی یک بازیکن به نام کوییرا به تنهایی تیم ما را شکست داد. او 3 گیم بیشترین آبشارها را زد و هرطور دلش خواست ضربه زد و نشان داد که ما باز هم آن هارمونی لازم را نداشتیم.
*لهستان ما را دست کم گرفت و باخت
مقابل لهستان در بازی سوم رودرروی تیمی قرار گرفتیم که ما را دست کم گرفتند. این تیم با مربی بسیار باهوش به نام دی جورجی که به نظر من بهترین مربی حال حاضر دنیاست رودست خورد. او روی تیمی آنالیز کرده بود که سعید معروف، عادل غلامی و فرهاد قائمی باید در آن تیم بازی می کردند اما بیماری سعید معروف و احتمالا تصمیم آگاهانه مربیان تیم ملی برای استراحت دادن به عادل و فرهاد باعث شد که لهستان روبروی تیمی قرار گرفت که هم از نظر قد و قواره و دفاع روی تور نسبت به بازی های دو روز قبل بلندتر بودند و هم با حضور "فرهاد سال افزون" دفاع کناری ما قوی تر شد.
*میلیون ها ایرانی نمی گذارند جوانها بیرون بمانند
وقتی سعید معروف روی تور قرار می‌گیرد 3 ضربه روی دست او می زنند. چون قدش کوتاه تر است ولی با وجود فرهاد سال افزون این مشکل برطرف شد. اما مهمترین اتفاق ورود محمدجواد معنوی نژاد بود که ما قبل از آغاز لیگ جهانی گفته بودیم این جوان باید الان در ترکیب اصلی تیم ملی قرار بگیرد ولی در منتهای کم لطفی ایشان را از تیم ملی خط زدند و بازیکنانی را بردند که جنبه تشویقی برایشان باشد. به نظر من تیم ملی جای تشویق کردن نیست. اگر هم باشد باید نصیب جوانان شود. تیم ملی جای شایسته سالاری است و این پسر نشان داد که از سالارهای تیم ملی است و بعید به نظر می رسد دیگر از این پس کسی جرأت کند ایشان را از ترکیب بیرون بگذارد. دیگر میلیون ها ایرانی که والیبال را می فهمند اجازه نمی دهند که امثال معنوی نژاد بیرون بمانند. البته فرهاد سال افزون به آن شکل بازیکن جوانی نیست و این بازیکن از سالها پیش در تیم های مختلف بازی کرده و نکته مفیدش این است که پاس سالم می دهد و سرعت پاسش خوب است و یک ویژگی که از او در بازی با لهستان دیدم پاس های فاصله دار بود . بازیکنان ما از کنار دست های بلند لهستانی ها توپ ها را راحت تر وارد زمین شان کردند. البته دجورجی سعی کرد که بازیکنان اصلی اش را هم وارد زمین کند ولی دیگر دیر شده بود.
*می توانیم بلژیک را شکست بدهیم
بلژیک تیمی است که بسیار سیستماتیک بازی می کند. کم اشتباه هستند. قد بلند و با فوق ستاره هایی مانند "سام درو " که به تهران خواهد آمد. مربی خوبی به نام ویتالی هانی دارد که مربی تیم ملی آلمان بوده است و یک تئوریسین خوب و مربی بسیار مسلط است و ایشان هم زمانی گزینه مربیگری ایران بوده است. پیروزی بر بلژیک تا حدی در سایه حمایت های بی دریغ همیشگی تماشاگران و ایجاد تنوع و خلاقیت در تاکتیک تیم ملی مان امکان پذیر است. در بازی با بلژیک باید بیشتر از سعید معروف استفاده کنیم. سعید اگر سالم و سرحال باشد ما والیبال سرعتی و متنوعی خواهیم داشت و سرویس های تاکتیکی. برخی تیم ها مانند ما برابر سرویس های پرشی آسیب پذیر هستند و برخی تیم ها مانند همین لهستان یا بلژیک مقابل سرویس های تاکتیکی، پرشی و موجی ضعف دارند.
*بازی با صربستان سخت است
بازی بعدی برابر صربستان است. تیمی که قهرمان لیگ جهانی است و الان پرستاره ترین تیم اروپاست و بازیکنان خیلی خوبی دارد. الکساندر آتاناسوویچ، اماجا، اوریتو و خیلی از بازیکنان شان همگی در تیم های مختلف دنیا در لیگ ایتالیا و لهستان بازی می کنند و یک تیم خوب است اما این تیم پاسور خیلی بزرگ ندارد. برای مقابله با صربستان حتما باید دریافت خوبی داشته باشیم. شنبه آینده روز سخت قدرتی زن ها ی تیم ماست که هم باید دریافت کنند و هم در حملات شرکت داشته باشند و ما در بازی با صربستان به سرعتی زن های خوبی نیاز داریم. ای کاش سید محمد موسوی بود. ای کاش بازیکن جوانی مانند علی شفیعی را می آوردیم. ولی بازی با صربستان خیلی سخت خواهد بود.
*آرژانتین بدون 4 بازیکن اصلی اش می آید
می رسیم به بازی با آرژانتین و خولیو ولاسکو که 4 تن از بهترین بازیکنان خودش را ندارد. دچکو که از معروفترین پاسورهای دنیاست را ندارد. سباستین شولده که یکی از سرعتی زنان خوب دنیاست که در ایتالیا بازی می کند و کونته که دیدیم در المپیک یک تنه تیم ما را شکست داد و یک بازیکن بلند زن به نام لیما دارند که در غیاب اینها ماباید علی القاعده این تیم را بدون نفرات اصلی اش ببریم. ما اگر با ترکیب و سیستم بازی روبروی لهستان مقابل آرژانتین بازی کنیم موفق خواهیم بود چون تیم آرژانتین یک تیم سرعتی نیست و یک بازی قدرتی است و با بستن دفاع بلند انشااله می توانیم موفق باشیم.
*شکست در لیگ جهانی را فدای المیپک کنیم
آنچه که در نهایت برای والیبال ملی ما مهم است آینده است. لیگ جهانی اصلا مهم نیست ببریم یا ببازیم. امروز آمریکا سه باخت دارد .همه باخته اند ولی ما اگر بتوانیم انشااله به تدریج این جوانان را باور و روانه لیگ کنیم. ما قطعا با حضور سعید معروف و موسوی که فکر می کنم اگر این بازیکنان دچار مشکل نشوند تا المپیک 2020 هم می توانند به تیم ملی کمک کنند در آن دوره یک تیم خیلی مقتدرتر از المپیک 2016 را روانه بازیها خواهیم کرد.