سرویس ورزش مشرق – بدهی های برجامانده از رؤسای قبلی فدراسیون هندبال و سست شدن جایگاه کرسی هندبال کشورمان در کنفدراسیون آسیا و جهان همه و همه باعث نگرانی هایی میان جامعه هندبال و پیشکسوتان این رشته مفرح شده است. ورزشی که طی 15 سال اخیر توانست نام کشورمان را در این رشته بلند کند حالا در سراشیبی سقوط با سرعت به سمت پایین در حال حرکت است!

حسن گل مینا در گفت و گو با مشرق، درباره برخی مشکلات این روزهای فدراسیون هندبال و راهکارهایی که می توان با استفاده از آن از این وضعیت خارج شد صحبت کرد.

متن کامل صحبت های وی که از داوران اسبق بین المللی، ناظر فنی فدراسیون و از پیشکسوتان هندبال ایران است در ادامه می آید:

*اوضاع هندبال وخیم است

در حال حاضر هندبال کشور شرایط نامطلوبی دارد که جامعه هندبال را با مشکل مواجه کرده است. بدترین اتفاق این است که ما در حال از دست دادن جایگاه های خودمان در مجامع بین المللی هستیم. یا از دست داده ایم و یا در حال از دست دادن شان هستیم. اوضاع وخیم است. هم اینکه شرایط مطلوبی در هندبال داخل کشورمان مشاهده نمی شود. اتفاقی که در شأن و جایگاه هندبال ایران نیست و طبیعی است که بایستی به گونه ای این مسایل هندبال کشور برطرف شود.

* تجربه ام می گوید وضعیت خوب نیست

البته با آمدن آقای رحیمی ما پیش بینی می کردیم که مشکلات برطرف می شود و ایشان را از مدیران کارکشته و خبره ورزش کشور می دانستیم. اینکه رحیمی 16 سال سکاندار هندبال کشور بودند و در زمان تصدی ایشان اتفاقات خوبی در هندبال کشور افتاد و ما جایگاه های خوبی را در آسیا بدست آوردیم ما را دلگرم می کند. دورانی که صاحب جا و مکان و اعتبار در آسیا و دنیا شدیم. دست کم این است که دارای یک سالن، فدراسیون و وضعیت آبرومندانه ای هستیم. اگر الان درباره وضعیت فعلی ابراز نگرانی می کنم حاصل تجربیات بیش از 50 سال حضورم در هندبال کشور است. یادمان نرفته که فدراسیون هندبال ما زیر پله های امجدیه بود. جایی کوچک با دو تا اتاق که وضعیت نامناسبی داشت. نه سالنی و نه امکاناتی. اما با آمدن رحیمی شرایط کم کم بهتر شد و جایگاهی هم در آسیا بدست آوردیم و لیگی به شکل نصفه و نیمه برگزار می شد که نه خیلی پویا بود نه فعال و فقط انجام می شد.

*چند رییس فدراسیون چه میراثی برای هندبال گذاشتند؟

در این مدت دارای فراز و فرودهای زیادی بودیم و به هر صورت آمدیم تا زمانی که ایشان رفت و پس از آن اتفاقات عجیبی رخ داد و عدم ثبات در مدیریت و جایگاهی که دوستان قرار گرفته اند مشکلاتی را به بار آورد. فدراسیون آقای کوزه گری و بعد آقای نصیری و سپس فدراسیون سرپرستی آقای اکبری و بعد آمدن حاج آقا مهدوی که ما تصور می کردیم چون ایشان از خانواده هندبال است و از مدیران برجسته ورزش کشور محسوب می شود اتفاقات خوبی در هندبال کشور می افتد!! ولی دیدیم که همه آن افکار در حد تصورات و رویاهای ما بود. نه تنها اتفاق خاصی رخ نداد بلکه ما امروز وارث بسیاری از نابسامانی های این چند فدراسیون گذشته هستیم.

*چرا رؤسا پس از رفتن حساب پس نمی دهند؟

بدهکاری های این فدراسیون بایستی مشخص شود. اینکه دوستان در دوران ریاست شان چه می کردند؟ متأسفانه در مملکت ما ارزیابی و ارزش یابی پس از رفتن مدیران ما وجود دارد. اینکه ببینیم شمایی که مدتی در فدراسیون بودید حالا که می روید چه ارث و میراثی از خودتان برجای گذاشتید؟ مثلا باید پاسخگو باشند آنچه از فدراسیون آقای مهدوی برجای ماند چیست؟ که این همه بدهی از کجا آمده است؟ هر مدیری باید جوابگوی عملکرد خودش باشد و حساب بدهد.

*فدراسیون ما فاقد اصول مدیریتی است

مدیریت 5 حلقه متصل به هم دارد. یکی هدفگذاری، یکی برنامه ریزی، یکی اجرا، یکی نظارت و یکی ارزشیابی است. این 5 حلقه مدیریت است که در دانشگاه ها تدریس می شوند و جزو بدیهیّات مدیریتی است. متأسفانه ما در فدراسیون مان هیچ گاه این حلقه ها را نداشتیم. نه جدا و نه متصل به هم!! هرگز نداشتیم و حاصلش می شود اتفاقاتی که الان شاهدش هستیم.

*دود سهم خواهی ها به چشم هندبال می رود

از آن سو بحث این است که امروز آقای رحیمی باید به نحوی میراث برجای مانده در فدراسیون را مدیریت کند. متأسفانه یکسری زمزمه های ناموزونی هم در حال مطرح شدن است و در نهایت قطعا دود این مسایل در چشم جامعه هندبال خواهد رفت. نمی توان گفت دوستانی که در این زمینه در حال بحث کردن هستند محق نیستند. به اعتقاد من هر کسی که در جامعه هندبال حضور دارد حق دارد که مدعی باشد و حق دارد که سئوال بپرسد و حق دارد که مسایل هندبال کشور را پی گیری کند ولی نوع عملکرد و نوع حق خواهی ها  و سهم خواهی ها مهم و متفاوت به نظر می رسد. امروز پیشکسوتان ما ارزشمند هستند حالا در هر رشته ورزشی. در هندبال هم به جای خود افرادی را داریم که ارزشمند هستند و باید این افراد به شکل و شیوه خاصی به کار گرفته شوند و نظرات شان را مورد استفاده قرار دهند. باید همسو و هم جهت باشند. اینکه با جهت دار کردن خواسته های شان آنها را مطرح کنند صحیح نیست و منطقی به نظر نمی رسد. این رویه باید اصلاح شود.

*مهره چینی های تازه موافق و مخالف داشته است

در فدراسیون پست های مختلفی وجود دارد که برای استفاده از مهره های کارآمد در آنها مهره چینی هایی صورت گرفته است. طبیعی است که یک عده دیگری هم با این مهره چینی مهره ها موافق و یا مخالف باشند ولی باید به شکل منطقی درباره شان بحث شود. من به رحیمی گفتم شما جایگاه پیشکسوتان را باید الزاما پر رنگ کنید. به این موضوع تأکید کردم که از تجربیات این افراد می توانید قطعا بهره های خوبی ببرید. پیشنهاد کردم اتاق فکری را با پیشکسوتان هر استان تشکیل بدهید. این افراد ماهی یا هر دو ماه یکبار در قالب اتاق فکر راهکار های شان را ارائه داده ومسایل هندبال را بحث و بررسی کنند و پیشنهادات سازنده خودشان را مطرح کنند.

*اعراب پول خرج می کنند ما حسادت می ورزیم!

امروز به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس دلارهای نفتی شان را هزینه می کنند که کرسی های آسیایی و جهانی را بدست بیاورند چون از این کرسی ها در آوردگاه های بین المللی استفاده می کنند ولی متأسفانه ما جایگاهی که در کنفدراسیون آسیا و جهان داشتیم را هم خودمان با دست خودمان نابود کردیم. این منطقی نیست و به اعتقاد من نه دلسوزی برای هندبال است نه اینکه منفعتی برای هندبال ما دارد. تنها حسادت است. این حسادتها نه تنها منفعت نمی رساند بلکه ضربه به پیکر هندبال مملکت ما می زند. "داود توکلی" شاید به زعم خیلی از دوستان هندبالی مخالفانی داشته باشد اما جایگاهی که در کنفدراسیون آسیا و فدراسیون جهانی دارد قطعا به نفع هندبال مملکت است. زمانی بود که اصلا داوران ما اجازه حضور در آسیا را نداشتند. برخی دوستان یادشان رفته که تا همین 10، 15 سال پیش چه شرایطی داشتیم؟

*کرسی های جهانی را از دست بدهیم کارمان تمام است

امروز هندبال ما و داورانش در صحنه های آسیایی و جهانی حضوری فعال دارند و یکی پس از دیگری کوبل های مختلف را طی می کنند. آقایان موسویان و کلاهدوزان از داوران مطرح هندبال فدراسیون جهانی هستند. این افتخار جامعه داوری و هندبال ایران است. باید دانست که پشت این حضورهای موفق نیروی محرکه ای وجود داشته؟ کسی بوده که این افراد را به جلو هدایت و حمایت می کرده است. این فرد چه کسی بوده است که این اتفاقات به واسطه آن رخ داده است؟ قول می دهم اگر "توکلی" کرسی هایش را از دست بدهد جز این کوبلی که موسویان و کلاهدوزان دارند پس از آن دیگر اتفاقی برای داوری هندبال ما رخ نخواهد داد. یعنی اجازه نمی دهند که از ایران کسی آنجا برود و قد علم کند. اینها حاصل و نتیجه اش به ضرر هندبال کشور از است و بحثم در این است که در قالب یک تعامل و گفت و گوی تخصصی و کارشناسی می شود هندبال ایران را به حرکت درآورد و انشااله در آینده به جایگاه هایی که حق مان است برسیم و این با توجه به پتانسیل های بسیار ارزشمندی که در ایران داریم دور از دسترس نیست.