به گزارش مشرق، سرمایه‌ای خرج می‌شود، فیلمی به مرحله تولید و ساخت می‌رسد و در مهم‌ترین مرحله یعنی در رابطه با مخاطب به اکرانی نصفه و نیمه می‌رسد، این خلاصه‌ای در فیلمنامه سینمای ایران است که همچنان ادامه دارد و پایان‌بندی هم ندارد.
سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده سینما در همین رابطه می‌گوید: بسیاری از فیلم‌ها با سانس‌های دو بعد از ظهر و کمی سالن مواجه شده است هر دو این شرایط باعث شده من دو سالی در فیلمسازی سکوت کنم، و به دنبال فضا و شرایطی باشم که بتوانم حداقل فیلم‌های خودم را آنجا نمایش دهم.
تعداد تقریبی ساخت فیلم در سینمای ایران صد فیلم در یک سال است، و این در حالی است که سینمای ما همواره برای فیلم‌هایی بیشتر در ژانر‌های اجتماعی و دفاع مقدس دچار نقص در روند اکران بوده و این فیلم‌ها قربانی معضل نبود سانس خوب و کمبود سالن می‌شوند.
منیر قیدی کارگردان سینما در مورد این معضل می‌گوید: دوازده سالن ارائه می‌شود در مقابل سانس‌های بسیار فیلم‌های دیگر، با کلی سختی فیلمی مثل ویلایی‌ها خلق می‌شود و بعد با این شکل اکران می‌شود، این همان شرایطی است که شما را به عنوان یک فیلمساز بی‌انگیزه می‌کند که دیگر وقت و انرژی خود را که صرف رفتن به سمت فضا‌های تازه نبرد.
در این میان سینماداران هم شرایط خودشان را دارند و به دنبال بازار و گیشه بهتر هستند و این معضلی است که در بلندمدت می‌تواند فیلم‌های اجتماعی و دیگر ژانرها را با خطر بزرگی چون ورشکستگی مواجه کند.
هاتف علیمردانی کارگردان سینما در مورد این مسئله اظهار داشت: در همه جای دنیا سینماداران نقش مهمی دارند و آنها هستند که فیلم‌هایشان را انتخاب می‌کنند، اما حلقه فراموش شده در سینمای ما که می‌تواند به این معضل کمک کند، حمایت در تبلیغات فیلم‌هاست، اگر ما برای فیلم‌های اجتماعی و در کل فیلم‌هایی که در مقابل فیلم‌های کمدی قرار می‌گیرند حمایت‌های ویژه در زمینه تبلیغات تلویزیونی و شهری داشته باشیم وزنه این فیلم‌ها در مقابل فیلم‌های گیشه‌ای سنگین‌تر می‌شود و سینمادار هم با استقبال بیشتر مجبور به گرفتن فیلم‌هایی به جز فیلم‌های کمدی می‌شود.
ساداتیان برای برطرف کردن این معضل و ضعف در زیرساخت‌های سینما افزود: وقتی سینما در جامعه و سیستم اقتصادی ما شناخته شود و بنگاه‌های مالی آن را به رسمیت بشناسند، سینما هم به سمت صنعتی شدن حرکت می‌کند، و این همان جای خالی است که در سینمای ما وجود دارد.
در کشورهای پیشرفته به ازای هر ده هزار نفر یک سالن سینما وجود دارد و این در حالی است که در سینمای ایران این آمار به عدد هر 303 هزار نفر، یک سالن می‌رسد و با سرعتی کند که در سال‌های اخیر این آمار کمتر شده است .