به گزارش مشرق، فیلم سینمایی «رستاخیز» هنگام اکران مورد اعتراض مراجع دینی واقع شد و همین امر به توقف فیلم انجامید و بعد از صحبت‌‌های مکرر، احمدرضا درویش به عنوان کارگردان فیلم راضی نشد تا صحنه‌هایی را که مورد اشکال مراجع است اصلاح کند.
حال این فیلم مورد حمایت بنیاد سینمایی فارابی قرار گرفته و از آن به عنوان اثری ارزشمند یاد شده است.
اما بعد از توضیحات بنیاد سینمایی فارابی مبنی بر تأمین اعتبارات در ازای ۴۵ درصد مالکیت و کلیه حقوق فیلم، سؤالاتی در ذهن هر مخاطبان آگاه شکل می‌گیرد.
۱ـ چرا بعد از ارائه حکم بدوی دیوان عدالت اداری مبنی بر این مهم که شخص حقیقی اجازه شکایت از ارگان دولتی را کسب کرد، هیچ شکایتی از سوی سازندگان اثر صورت نگرفت؟
۲ـ چرا هیأتی که به عنوان کارشناس سینمایی، فرهنگی و اقتصادی تشکیل شد، ناشناس مانده و اسامی افراد آن اعلام نشده است و چگونه این هیأت تصمیم به این مهم گرفت که در ازای ۴۵% مشارکت (مالکیت و کلیه حقوق)، فیلم در دستور کار فارابی قرار گیرد. چه محاسباتی صورت گرفته است؟ چرا این هیأت برای دیگر فیلم‌های بخش خصوصی که در محاق توقیف هستند، هیچ گاه تشکیل نشد؟
۳ـ برخی از سازندگان آثار حاضر به اصلاح فیلم‌هایشان هستند و بارها فیلم را اصلاح کردند اما چرا وزارت ارشاد هیچ هیأتی برای رسیدگی به امور این فیلم‌ها تشکیل نداده یا حداقل درباره مشارکت و ارائه خسارت به فیلم اعلامی صورت نگرفته است؟
۴ـ فیلمی که می‌تواند با اصلاحات به چرخه نمایش بازگردد و در ایران همانند خارج از کشور به نمایش درآید، چرا اصلاح نمی‌شود تا این فیلم با مضمون مذهبی به درستی اکران و دیده شود و زحمات کارگردان و عوامل سازنده اثر به بار نشیند؟ ارائه خسارت مالی برای سازندگان اثر هنری هیچ‌گاه نمی‌تواند ارزش معنوی سازندگان اثر را جبران کند.
۵ـ آیا بهتر نیست بنیاد سینمایی فارابی در این جهت گام بردارد که سازندگان را برای نمایش فیلم در ایران راضی کند و شرایط را برای اکران فیلمی که ۱۰ سال برای آن زحمت کشیده شده است، فراهم آورد تا اینکه بودجه هنگفتی را به فیلم تخصیص دهد، آن هم در شرایطی که به بسیاری از فیلم‌ها بدهی دارد. این عملکرد نشان از آن است که «رستاخیز» قرار است در صندوقچه باقی بماند و هیچ‌گاه رنگ پرده نبیند؟