به گزارش مشرق، موضوع بقا و امنیت رژیم صهیونیستی همواره مهم‌ترین اولویت و نگرانی اصلی سران و مقامات این رژیم از ابتدای شکل‌گیری آن بوده است. به منظور حفظ بقا و امنیت روبه زوال این رژیم، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم در بهمن ماه سال گذشته در سفرهایی جداگانه به انگلیس و آمریکا، اولین ملاقات‌های خود را با ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به انجام رساند تا دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را با بزرگ‌ترین حامیان این رژیم در میان بگذارد.

البته برخلاف اختلاف ظاهری میان اوباما و نتانیاهو، دوران اوباما نیز دورانی بود که بیشترین حمایت‌ها از سوی دولت آمریکا از رژیم اسرائیل تحقق یافت. 12اسفند 1393 نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سخنرانی جنجالی خود در کنگره‌ی آمریکا، حمایت‌های آمریکا و به‌ویژه دولت اوباما از رژیم صهیونیستی را اینگونه بیان می‌دارد: «اسرائیل از حمایت مردم آمریکا و رؤسای جمهور آمریکا از هری ترومن گرفته تا باراک اوباما، سپاسگزار است. ما قدردان همه‌ی کارهایی هستیم که رئیس‌جمهور اوباما برای اسرائیل انجام داده است... در سال 2011، سفارت ما در قاهره محاصره شد و او (اوباما) کمک اساسی به ما در شرایط زمانی حساس داد. یا اینکه او از اسرائیل با دادن سامانه‌های بیشتر رهگیری (راکت‌ها) در عملیات تابستان سال گذشته که علیه تروریست‌های حماس وارد عمل شده بود، حمایت کرد. در هر یک از این مواقع، من با رئیس‌جمهور (اوباما) تماس گرفتم و او به درخواست من پاسخ داد. برخی از اقداماتی که رئیس‌جمهور (اوباما) برای اسرائیل انجام داده است شاید هرگز علنی نشود زیرا به برخی از حساس‌ترین و راهبردی ترین مسائل مربوط است که بین رئیس‌جمهور آمریکا و نخست‌وزیر اسرائیل مطرح است. اما من این کارها را می‌دانم و همواره قدردان رئیس‌جمهور اوباما خواهم بود برای این حمایت‌ها.»1

اما به‌رغم حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا و انگلیس از این رژیم، امنیت و بقای آن کماکان مسأله‌ی اصلی است و «انگلیس پسابرگزیت» و «آمریکای دوران ترامپ» نیز بعید است موفق به تضمین بقا این رژیم بشوند. مطالعات اخیر2 در رابطه با تحلیل رأی آمریکایی‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری 2016، گویای این واقعیت تلخ برای سران رژیم صهیونیستی است که دیگر اسرائیل اولویت رأی‌دهندگان یهودی در آمریکا نیست به نحوی‌که موضوع اسرائیل حتی در میان پنج اولویت نخست رأی‌دهندگان یهودی آمریکایی جایگاهی ندارد.

از سویی دیگر، تحولات منطقه نیز مؤید آن است که همه‌چیز برای فروپاشی این رژیم در حال مهیا شدن است. به‌عنوان مثال، آبان ماه 1395، در نزدیکی مرزهای رژیم صهیونیستی، میشل عون 81 ساله، یک مسیحی مارونی از سوی مجلس لبنان با رأی نزدیک به 80 درصد نمایندگان به‌عنوان رئیس‌جمهور لبنان برگزیده شد و ماه‌ها بن‌بست سیاسی در لبنان با پیروزی حزب‌الله پایان یافت. شخصی که در سال 2006 توافق رسمی اتحاد میان جنبش میهنی آزاد و حزب‌الله را به امضاء رساند و از آن زمان به‌طور دائمی از حزب‌الله حمایت کرده است. بندتا برتی، تحلیلگر مؤسسه‌ی مطالعات امنیت ملی اسراییل، انتخاب عون را یک پیروزی سیاسی برای حزب‌الله دانست و گفت: «حزب‌الله به‌وضوح و مستقیما از عون برای ریاست‌جمهوری حمایت کرده و این مسأله همواره میان حزب عون و حزب‌الله حل‌شده بوده است. حزب‌الله به توافق با عون پایبند بوده است. با این انتخابات حزب‌الله از نظر متحدان سیاسی خود و جایگاهش در لبنان مستحکم خواهد شد.»

همچنین تهدید چند ماه پیش سیدحسن نصرالله برای هدف قرار دادن نیروگاه اتمی رژیم صهیونیستی، واکنش و نگرانی تند صهیونیست‌ها را به دنبال داشته است. پرده‌برداری از این توان عملیاتی جدید توسط حزب‌الله لبنان، عملا یکی از مهم‌ترین حوزه‌های بازدارندگی رژیم صهیونیستی را با چالش و مخاطره‌ای جدی روبه‌رو ساخت. در همین‌باره، شبکه دو تلویزیون اسرائیل تهدید نصرالله مبنی بر حمله به نیروگاه دیمونا را تهدید جدید برشمرد و روزنامه معاریو نیز در این مورد به تصمیم حزب‌الله برای نفوذ در شهرک های شمالی اشاره کرد و نوشت: نصرالله در سخنرانی خود گفت، در جنگ آینده وضعیت تغییر خواهد کرد و مقاومت در خاک خود باقی نخواهد ماند.3 دست برتر محور مقاومت در ماه‌های اخیر که بارزترین آن، رسیدن نیروهای عراقی به مرزهای سوریه در مبارزه‌ی با گروه‌های تروریستی است نیز از نشانه‌های دیگر تحولات منطقه درجهت تهدید شدن امنیت اسرائیل است.

در کنار این موضوعات، سه بحران درونی این رژیم جعلی نیز تهدیدکننده‌ی امنیت و بقای آن است:
1- بحران ناشی از عدم مشروعیت: حمایت گسترده از جنبش بایکوت و عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل در سراسر جهان و تصویب 20 قطعنامه ضداسرائیلی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 2016 میلادی4 از جمله نشانه‌های این بحران عدم مشروعیت است.

2- بحران ناشی از موقعیت ژئوپولتیک: امنیت ملی اسرائیل تحت تأثیر منفی عامل جغرافیای سیاسی قرار گرفته است، فقدان عمق استراتژیک قابل قبول برای این رژیم به‌عنوان یک آسیب‌پذیری راهبردی مطرح است. کوچکی و انزوای جغرافیایی از دیگر مسائل بغرنج ژئوپلیتیکی اسرائیل است. از مؤلفه‌های دیگر ژئوپلیتیکی می‌توان به منابع تأمین انرژی و بحران منابع آبی اشاره کرد که سیاست‌های کسب منابع انرژی غیرنفتی مانند انرژی هسته‌ای، تسلط بر بلندی‌های جولان و تضمین آب دریاچه‌ی طبریه، نمود تلاش برای رفع مسائل ناشی از این کاستی‌هاست.

3- بحران جمعیتی: تمرکز جمعیتی در مثلث سرزمین با heartland triangle و ضعف کمی جمعیت نسبت به دشمنان منطقه‌ای از این گروه به شمار می‌روند.5 مشکل دیگر در این راستا شکاف زیاد جمعیتی اسرائیل با کشورهای معارض در منطقه است. در این راستا آذرماه 1392جان کری، وزیرخارجه‌ی وقت آمریکا در سخنانی در مجمع سابان مؤسسه‌ی بروکینگز، به تهدید بودن جمعیت فلسطینیان برای رژیم صهیونیستی تأکید داشت و آن را در کنار تهدید موشکی ایران، دومین تهدید سرزمین‌های اشغالی خواند.6

مجموعه‌ی این دلایل، نشانگر آن است که معادلات و هندسه‌ی نوین جهانی به سمتی در حال شکل‌گیری است که امنیت و بقای رژیم صهیونیستی کماکان مسأله اصلی و کابوس همیشگی سران این رژیم باقی خواهد ماند و در زمانی نه چندان دور فروپاشی این رژیم جعلی تحقق خواهد یافت. همانطور که هنری کسینجر، استراتژیست مطرح آمریکایی سال 2012 صریحا بیان داشت: ده سال دیگر اسرائیلی وجود نخواهد داشت.7
 
پی‌نوشت‌ها:
1. http://www.irannuc.ir/content/2524
2. http://www.jewishpress.com/news/breaking-news/new-study-israel-no-longer-a-priority-for-many-jewish-american-voters/2017/01/26/
3. https://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/11/12/1313400
4. https://www.unwatch.org/un-to-adopt-20-resolutions-against-israel-3-on-rest-of-the-world/
5. http://www.meforum.org/3711/jordan-valley-israel-security
6. http://www.mehrnews.com/news/2191061
7. http://www.israelhayom.com/site/newsletter_article.php?id=5907