سرویس سیاست مشرق - آش همان آش است و کاسه همان کاسه! دستگاه های تبلیغی ما هنوز هم در کلیشه های خود متوقفند، نه خلاقیتی در کاراست، نه جذابیتی و بدون تعارف نه هدفی و گویا فقط رفع تکلیف است. این دردی برای دستگاه های تبلیغی نظام است که برنامه های روز قدس آنها برای ۱۰ سال آینده هم قابل پیش بینی است.. آقایانِ صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، خبرگزاری ها به خود بیایید. به خارج از مرزها نگاه کنید، در اینهمه سال متمادی که خواب بودید فعالان اروپایی و آمریکایی و آسیایی آزادی فلسطین، فرسنگها از شما و برنامه های شما برای روز قدس فاصله گرفته اند و شما چند روز مانده به روز قدس برنامه های تکراری و کسل کننده سال پیش تان را مجددا از کشو در می آورید، با کلیشه های ادوار گذشته، تهییجی مصنوعی برای شرکت در راهپیمایی و نهایتا حضور چند ده میلیونی ملت فهیم را به پای خویش می نویسید. فلسطین در قاموس شما فقط شده کلیشه های نخ نمای تان در روز قدس، یک مگس کش، یک عروسک آتش زدن و بیانیه و خداحافظ تا سال بعد... چه مبارزه اسرائیل پسندی !
مدیران دستگاه های تبلیغاتی ما با راهکارهای خلاقانه و جذاب و بدیع بیگانه شده اند. گویا خارج از مرزها بیش از شما بزرگواران پیام جهانی حضرت امام(ره) را دریافت کرده اند. در نروژ غیرمسلمان، تئاتر خیابانی ۵ دقیقه در غزه، با گلوله و آتش افروزی شبیه سازی شده و دهها بازیگر برای همذات پنداری با مردم فلسطین برگزار میشود. در امریکای غیرمسلمان، ماکت عظیم الجثه کوکاکولا که به اندازه میدان آزادی تهران است، فرو ریخته میشود تا امریکایی لمس کند که راه مبارزه با اسرائیل، فرو ریختن کوکاکولاست و در ایران آتش زدن ابلیسک نهایت خلاقیت تبلیغاتی!!!
رسانه های مسلط و همدست غربی از اتفاق های نیفتاده ، قهرمان سازی می کنند و ما بی آنکه از قهرمانان مان بیاموزیم در ورطه ادعا و تکبر دست و پا میزنیم، یا قوه شناخت قهرمانانمان را از کف داده ایم یا سانسورشان می کنیم. برویم اشتیاق سوزان ریچل کوری در مبارزه با صهیونیسم را در روز قدس تزریق کنیم، دختر آمریکایی که با بولدزرهای اسرائیل خرد شد؛ یا تام هارندال انگلیسی که روی کودک فلسطینی در معرض شلیک جان خویش را خیمه زد و جان داد که کودک فلسطینی جان نبازد؛ یا دکتر هرالد فیشر آلمانی، یا ویتوریو آریگونی ایتالیایی، جیمز میلر ولزی، رافائله چیریلای لومباردی و ده ها قهرمان آزادی فلسطین همچون آنها که در اتاق هایمان ساسورشان کردیم.. این درد ماست، درد من، درد شما ، درد میهن، درد رهبر.
آقایانی که شان مبارزه را در سطح سمینارهای خوش نهار و میزگردهای موز و گلابی تنزل داده اند.. اگر مبارزه هاشان با کت و شلوار و پشت میزها جواب داده بود که الان باید شاهد بازخوردهای بزرگ آن می بودیم. شما پیش از آنکه با دشمن صهیونیستی بجنگید باید فکری به حال مبارزه با دیو رخوت و کسالت و بی انگیزگی خویش کنید.
رهبر انقلاب حق دارند که فرمان آتش به اختیار به جوانان صادر کنند که دستگاه های تبلیغی تعطیل اند، خوابند، در باغ نیستند یا مشغول کارهای دیگری هستند.. " أین آتش به اختیار؟!"
مستند کم نظیر " شکوفه های زیتون " در روایت جانفشانی فعالان و شهدای اروپایی و امریکایی و غیرمسلمان آزادی فلسطین، یکی از همین تولیدات آتش به اختیار است.. علیکم بالتبلیغ