به گزارش مشرق به نقل از «اسپوتنیک»، «ولادیمیر لیپیاهین»، رئیس مرکز تحلیلی اتحادیه اقتصادی اوراسیا در مطلبی نقشه‌های احتمالی داعش و حامیان این سازمان افراطی را مورد بررسی قرار داده است.
در این مطلب آمده است: هدف اصلی غرب به عنوان حامی تروریسم بین‌المللی ایجاد بی‌ثباتی در منطقه برای مبارزه بی‌پایان آسیای مرکزی و ایران با افراط‌گرایان است.
برخی رسانه‌های روسیه به تازگی از پیروزهای داعش در شمال افغانستان از جمله در نزدیکی مرزهای ترکمنستان خبر دادند و «مریا زخراوا» سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه انتقال شبه‌نظامیان و مهمات آنان با استفاده از بالگردهای نامشخص را در این منطقه تائید کرد.
قبل از این هم رسانه‌های جهانی هر روز پیروزهای داعش در سراسر افغانستان را اعلام می‌کردند اما امروز به چنین تحولات باید توجه بیشتری کرد.
در مرحله اول این اخبار به نزدیک شدن تروریست‌ها به مرزهای ترکمنستان اشاره می‌کنند.
در مرحله دوم فعال شدن داعش همراه با سردی روابط «واشنگتن» و دولت افغانستان رخ داد.
به تازگی «حامد کرزی» رئیس جمهور سابق افغانستان در همایشی بین‌المللی در «پکن» گفت: آمریکا طی 16 سال با حضور نظامیان خود نه تنها تروریسم را نابود نکرد بلکه به گسترش بیشتر آن کمک کرد.
در مرحله سوم بر خلاف اظهارات «باراک اوباما» درباره لزوم خروج ارتش آمریکا از افغانستان واشنگتن تحت پوشش فعال شدن طالبان و ورود آنان از طرف پاکستان، افزایش تعداد سربازان خود در مناطق شرقی این کشور را اعلام کرد که ممکن است این واکنش غرب به پیوستن پاکستان به سازمان همکاری شانگهای می‌باشد.
به دنبال فعال شدن تروریست‌های خاورمیانه از جمله افراط‌گرایان کشورهای عربی در آسیای مرکزی و افزایش احتمال ورود مستقیم شبه‌نظامیان به منطقه، «والری سیمیرنیکاف» معاون دبیر کل سازمان پیمان جمعی از برگزاری مانورهای نظامی به دلیل تشدید وضعیت امنیتی در افغانستان در سال جاری خبر داد.
به احتمال زیاد در افغانستان جنگ بزرگی مانند جنگ سوریه بین دولت، شبه‌نظامیان و طالبان به وجود می‌آید که فعالیت و نقش سربازان آمریکایی در این جنگ مشخص نیست ضمن اینکه اشغال زمین‌های سوری توسط واشنگتن و تلاش برای ایجاد دولت‌های کوچک همچنان به پیچیدگی منطقه می‌افزاید.
یکی از اهداف اصلی غرب به عنوان حامیان تروریسم ایجاد بی‌ثباتی در منطقه و کشیدن کشورهای آسیای مرکزی و ایران به جنگ با افراط‌گرایان است.
در نتیجه چنین عملیاتی نه تنها دسترسی پکن به دریای مدیترانه و قفقاز قطع می‌شود بلکه آمریکا، روسیه و چین را در برابر آسیای مرکزی آسیب پذیر می‌کند.