سرویس فرهنگ و هنر مشرق - اتفاقات ناگوار اخیر برای چند کودک بی‌گناه، باعث جریحه‌دار شدن احساسات عمومی شد؛ اتفاقات ناگواری که شاید عملکرد خوب رسانه‌ها در آموزش کودکان و والدین‌شان نقش موثری در عدم وقوع آنها یا جلوگیری از تکرار چنین اتفاقاتی در آینده داشته باشد. روزنامه «جوان» در گفت‌وگو با روانشناسان کودک این موضوع را بررسی کرده است و متأسفانه همه این کارشناسان بر عدم کارایی تلویزیون و شبکه‌های به‌اصطلاح تخصصی کودک در آموزش‌های مربوط به خود مراقبتی، تأکید داشتند.
وی با یادآوری حوادث اخیر می‌گوید: ما نیازمند شبکه‌ای هستیم که نه تنها کودکان، بلکه والدین آنها را آموزش دهد که چطور از کودک‌شان مراقبت کنند و آنقدر جذاب و زیرپوستی این موضوع را ارائه دهد که تأثیرش را در بیننده بگذارد، چیزی که اکنون شاهد آن نیستیم.
در حد «حنا در مزرعه» هم مفید نیستند!
حسین‌زاده می‌افزاید: البته نباید بی‌انصافی کنیم که برخی از برنامه‌ها مانند خاله‌ها و عموهای تلویزیونی توانسته در برخی از موارد تأثیر خوبی داشته باشد، ولی مهم تداوم و پیوستگی آن است که در آن برنامه‌ها دیده نمی‌شود.
این روانشناس پیشنهاد می‌دهد: باید برنامه‌های شبکه‌های نهال و پویا با موضوع خودمراقبتی و آموزش‌های جنسی و تربیتی به کودکان، در دیگر شبکه‌های تلویزیونی تبلیغ شوند تا خانواده‌هایی که کمتر تلویزیون می‌بینند هم آگاه شوند که چنین برنامه‌ای قرار است از تلویزیون پخش شود.
این روانشناس می‌افزاید: تلویزیون باید نگاه سرسری به برنامه کودک را کنار بگذارد، ما برنامه کودک را باید به چشم سرمایه‌گذاری برای آینده جامعه نگاه کنیم. اگر برنامه‌ای برای کودک ساخته می‌شود باید آن را با حضور خانواده‌ها و کودکان دید، قطعاً حضور کودک در برنامه تلویزیونی تأثیر آموزشی را به همراه خواهد داشت که تا همیشه در ذهن وی باقی خواهد ماند. این سخنان بخشی از نظرات انتقادی درباره برنامه‌های شبکه‌های «پویا» و «نهال» بود و ممکن است دیگر کارشناسان این حوزه به ابعاد دیگری از این شبکه‌ها اشاره کنند که نقدهای تازه‌ای را به عملکرد شبکه کودک به همراه داشته باشد.