گروه جهاد و مقاومت مشرق - نام سرلشکر ابراهیم خانی در دوران دفاع مقدس برای ارتش بعث، اعضای گروهک کوموله و دموکرات آشنا و دلهره‌آور بود. هنگامی که نامی از این تکاور ارتشی به میان می‌آمد، ترس همه وجودشان را در برمی‌گرفت. خانی به لحاظ ویژگی‌های نظامی و هوش بالا در تحلیل مسائل، از نیروهای تراز اول ارتش به شمار می‌رفت و گره‌گشای جبهه‌های غرب بود.
ابراهیم خانی از همان روزهای اول انقلاب به گروه‌های انقلابیون پیوست و پس از پایان دبیرستان، در آزمون‌های ارتش و سپاه پاسداران شرکت کرد و در هر دو آزمون پذیرفته شد، اما به علت تقدمِ اعلام نتایج آزمون وارد دانشگاه افسری ارتش جمهوری اسلامی ایران شد. البته به قول خودش چون هدفش خدمت به مردم بود، تفاوتی بین نهادهای ارتش یا سپاه قائل نبود. هوش سرشار و استعداد جسمی نمایانش باعث شد تمام مراحل دشوار لشکر ۲۳ نوهد ارتش (نیروی ویژه هوابرد) را با موفقیت از سر بگذراند و در دانشکده افسری شیراز پذیرفته شود.
ابراهیم در سال‌های جنگ عازم جبهه‌های جنگ در شمالغرب کشور شد. نخست به عنوان فرمانده در پادگان میانه به آموزش گروه ضربت پرداخت و چندی بعد، همزمان با آموزش در پادگان‌های پیرانشهر و سردشت، جزو اعضای مؤثر و از فرماندهان بارز گردان ضربت لشکر ۲۳ ارتش شد. به گونه‌‌ای که عناصر کوموله، دموکرات و نیز ارتش صدام، او را جزو مهره‌های اصلی ارتش ایران تلقی می‌‌‌کردند و همواره در پی آن بودند که قرارگاهش را شناسایی کنند و در فرصت مناسب او را به شهادت برسانند.
ایشان به آشنایان، همسر و خانواده نسبت به خودش اطمینان می‌داد که هرگز دشمنان جرئت جنگ رودررو با او را ندارند و جالب است که حتی ترکشِ گلوله‌تانک هم از پشت سر به او برخورد کرد. پس از ماه‌ها و سال‌‌ها مبارزه و دفاع از مرزهای دین و وطن سرانجام در ۲۶ خرداد سال ۱۳۶۶ همزمان با عملیات «نصر۳» هنگام اذان مغرب به شهادت رسید. شهید خانی همزمان با عملیات در حالی که به همراه سربازانش بیرون از قرارگاه مشغول جنگ و مبارزه بود، با اعلام گرای(محل استقرار) گروهک کوموله و خیانت ستون پنجم دشمن مورد هدف تانک نیروهای دشمن بعثی قرار گرفت. شهید خانی به عنوان یکی از افراد شاخص ارتش جمهوری اسلامی به دلیل اقدامات شجاعانه همواره مورد پیگیری دشمنان اسلام بود و حتی بعد از شهادتش دشمنان به شکل‌های مختلف شهادت او را موجب شادمانی خود می‌دانستند. کما اینکه در رسانه‌هایشان از جمله رادیو فارسی و رادیو عربی عراق این شادمانی نشان داده شد.
این شهید والا مقام در دستنوشته‌هایی نسبت به شهادتش چنین نوشته است: «هرجا خون و آتش است ما می‌جنگیم/ هرجا مرگ و افتخار است ما پیشتازیم/از مرگ حذر کردن دور از مردانگی است/ روزی که قضا باشد کوشش ندهد سود». شهید خانی در یکی از مأموریت‌هایش در نامه‌ای با زیبایی تمام برای همسرش اینگونه نوشته است: «راستی از جبهه‌ها برایت بگویم. اینجا تمام انسان‌ها یکرنگند. در اینجا نه خبری از دورویی‌ها است و نه انسان‌های هزار رنگ. آنها که می‌نشینند در خانه‌هایشان و به دور از هیاهو و توپ و تانک برای زندگی آینده‌شان فلسفه می‌بافند نمی‌دانند در اینجا چه می‌گذرد؟ راستی آدم‌ها چقدر با هم تفاوت دارند. یکی در اینجا روی شنزار می‌غلتد و جان می‌سپارد و آن دیگری در خانه‌اش نیش و کنایه بارش می‌کند. همسرم نمی‌دانی سربازان اسلام با چه انتظاری جان می‌سپارند. باید باشی و ببینی که این عاشقان الله بی‌هیچ ترسی دل به طوفان جنگ می‌سپارند و به عشق وطن همچون پروانه‌ای جان می‌سپارند.»
منبع: روزنامه جوان