به گزارش مشرق، روز شنبه در صحن علنی مجلس در یک مراسم ملی که هر چهار سال یکبار رخ داد فاجعه ای رونمایی شد که دل هر  ایرانی را به درد آورد. عده ای از «نمایندگان دوربین به دست» از «فدریکا مودرینی» گدایی عکس می کردند. این حرکت بهت مردم و بسیاری از شخصیت های سیاسی را برانگیخت و نشان داد بی‌فرهنگی اجتماعی  در دل نخبگان جامعه یعنی نمایندگان خانه ملت هم نفوذ کرده است. در زیر به واکنش ها و چرایی وقوع این مساله از زبان کارشناسان و فعالان رسانه ای و سیاسی-فرهنگی  پرداخته ایم.

این حقارت را دست به دست نکنید

محسن مهدیان در کانال تلگرامی «کشکول» به انتشار تصاویر عطش بعضی نمایندگان مجلس برای گرفتن عکس سلفی و یادگاری با موگرینی واکنش نشان داده و آن را حقارت‌آمیز و ناشی از خودکم‌پنداری خوانده است؛

این عکس یادگاری یکی از تلخ ترین صحنه های سیاسی است که در تاریخ این کشور ثبت خواهد شد. مساله برجام و هسته ای و موگرینی نیست. مساله هیجان زننده ایست که در دل این تصویر نهفته است. چه بسا عکس یادگاری هم منعی نداشت؛ با بدتر از موگرینی هم منع نداشت.

متاسفانه این عکس اصلا سیاسی نیست. ای کاش می شد از این عکس برداشت سیاسی کرد؛ مثل اینکه عطش سیاسی برای عکس یادگاری با موافقان برجام. اما اینطور نیست و این برداشت خطاست. این عکس یک تحقیر ملیست نه به جهت اینکه با "میاندار برجام" به یادگار مانده است؛ بلکه حقارتش به جهت "هیجان خود کم پنداری" است.

یکی از نمایندگان حاضر در این عکس که گویا در زمان عکس گرفتن زشتی رفتارش را درک نکرده است، با دیدن تصاویر مجبور به عذرخواهی شد. اما عذرخواهی از چه چیز؟  اتفاقا هیچ خطائی صورت نگرفته است. این عکس منویات قلبی و خصائص درونی است که در یک بزنگاه خودش را نشان داده است. خطائی نیست که عرض اعتذار ببرد. کسی که ترسید رنگش زرد می شود. از زردی رنگ که عذرخواهی نمی کنند.
درون مان چه خبر است که چنین سراسیمه شدیم که نکند از قاب عکس جا بمانیم؟

نماینده مجلس، نماینده ملت است. این عکس ها تصویر ملت ماست؟ ملت ما اینگونه اند؟ کرامت و عزت نفس و علو هویتی مردم ما چنین است؟

خواستم بنویسم این عکس ها را دست به دست کنید تا همگان باخبر شوند که در خانه شان چه خبرست؛ اما نگران شدم خدای نکرده این عکس ها دست پدران و مادران شهدا بیافتد. غصه نمی خورند؟ رنج نمی کشند؟ احساس حقارت نمی کنند؟

کاش سطح اختلاف با این مجلس شبیه مجلس ششم بود. کاش دعوای هر روزمان سیاسی بود. کاش سر اولویت آزادی  یا عدالت بحث می کردیم. اما این مجلس یکبار برای دفاع دختر از حقوق نجومی پدر خبرساز می شود. یکبار شکستن دماغ مامور قانون. حالا هم هیجان مشمئز کننده برای عکس یادگاری.
چه اتفاقی افتاده است؟
آن قدیم ها نگران "انحراف سیاسی" مسئولین بودیم و حالا نگران "کوتاهی سیاسی" شان. بماند در تاریخ که اینها نتیجه رای دادن با "تکرار می کنم..." است.

دنیای مبتذل سلبریتی زده

وحید یامین پور مجری برنامه جهان آرا در یادداشتی نوشت:

پرده اول:
چند روز پیش از این بر سر مزار استاد شهید مرتضی مطهری مشغول فاتحه خواندن بودم که چند نوجوان حدوداً ۱۶ یا ۱۷ ساله جلوی سنگ قبر ایستادند.
یکی از آنها با شیطنت گفت "این همونیه که ما کشته شدنش را جشن میگیریم؛ روز معلم."
بقیه سعی کردند روی سنگ قبر را بخوانند تا اسم صاحب آنرا پیدا کنند.
بعدی انگار کشفی کرده باشد گفت: "آهان همون عینکیه!"
معطل نکردند و رفتند.
من بهت زده بودم؛ حتی نام ایشان را به خاطر نیاوردند؛ "همون عینکیه" کل نشانی بود که از استاد مطهری داشتند.

پرده دوم:
چند ساعت بعد خبر حضور دو بازیکن ایرانی یک تیم یونانی در بازی با یک تیم رژیم صهیونیستی کل فضای مجازی را در نوردید. سلبریتی ها دست به کار شدند و عامیانه ترین استدلال ها را برای توجیه این اتفاق تراشیدند. در کمال ناباوری طی چند ساعت همین توجیهات دهان به دهان و کامنت به کامنت، همه جا را پُر کرد!

پرده سوم:
روز تحلیف، تصویر جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ژست هایی سخیف در حال عکس گرفتن با خانم موگرینی منتشر شد. عکس گرفتن با خانم موگرینی، به مثابه سلبریتی سیاست زدگان، یک رسوایی بزرگ است. نه برای یک جریان یا جناح سیاسی، بلکه برای فرهنگی که سالها سیاست ورزی را شعبه ای از دینداری معرفی کرده و واژگان "خدمت" و "تکلیف" را بی محابا مصرف کرده است.

همه چیز ابتذال معانی را گواهی می دهد. سلبریتی ها جای متفکرین، رسانه ها جای معلّمان و اپورچونیست ها جای تکلیف گرایان را تنگ کرده اند. نظام تعلیم و تربیت ما آشکارا زمین گیر شده و ما درمان آنرا در نسخه هایی چون ۲۰۳۰ می جوییم.

چه کسی آبروی ما را بیشتر می برد؟ «متکدیان» و «اتباع افغانی» یا نمایندگان مجلس امید؟

نادرفتوره چی در یادداشتی نوشت:

1. سخنانی که در بالای دو عکس «حقارت آمیز» نمایندگان مجلس با فدریکا موگرینی ملاحظه می‌کنید، متعلق به معاون استاندار تهران است که از «پاکسازی» متکدیان و « اتباع افغانی‌» یعنی همان «مستضعفان» و «پابرهنگان» سابق، برای «حفظ آبرو» در منظر هیات‌های خارجی شرکت کننده در مراسم تحلیف خبر داده است.
اکنون سوال این است:

شما «مستضعفان» و «گورخواب‌ها»و«افغانی‌ها» را از سطح شهر «پاکسازی» کردید، اما نمایندگان را توجیه نکردید که کمی «آبروداری» کنند؟ چه کسی آبروی ما را بیشتر برد؟ «متکدیان» و «اتباع افغانی» یا «نمایندگان» مجلس «امید»؟

2. هیچ تصویری به این وضوح نمی‌تواند «احساس واقعی» مقامات ما نسبت به «غرب» را بازتاب دهد. به قول فروید« در پس هر نفرت اغراق شده، یک شیفتگی و میل شدید در حال سرکوب است».

3.ز این عکس می‌تواند فهمید چرا همه «آقازاده‌ها» در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند.

4.این عکس مرا یاد یک خاطره انداخت: در اولین همایش شوراهای شهر و روستا، در پایان همایش، منتخبان به جای عکس با خاتمی که رئیس جمهور بود، با «حیاتی»(مجری برنامه و گوینده اخبار) عکس یادگاری می‌گرفتند.

5.دیروز سالگرد «انقلاب مشروطه» بود.

سلفی گرفتن مشکل سیاسی نیست، فرهنگی است

تقدیم به سلفی‌بازهای خانه ملت

خبرگزاری ایسنا در گزارشی نوشت:

توجه خاص سعودی‌ها به ایوانکا ترامپ، دختر رییس‌ جمهور آمریکا را یادتان می‌آید؟ همان رفتارهای سوال‌برانگیز برخی مقامات سعودی در قبال دختر ترامپ که در حاشیه سفر رئیس جمهور ایالات متحده به این کشور رخ داد و در شبکه‌های اجتماعی سوژه عام و خاص شد. حتی ما ایرانی‌ها هم در آن روزها رفتار سعودی‌ها را به سخره گرفتیم ...

حالا تنها چند ساعت پس از برگزاری این مراسم به جای اینکه شاهد عکس‌ها و اخبار رسمی از این رویداد مهم باشیم،‌ شاهد انتشار عکس‌هایی از تعدادی از نمایندگان در خانه ملت هستیم که در حال تقلا کردن برای ثبت یک عکس با فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا هستند.

اینکه چنین رفتاری در شأن نمایندگان ملت هست یا خیر بماند برای وقتی دیگر اما پرسش اصلی این است که آیا چنین رفتاری در شأن مراسم سوگند رییس‌جمهور کشور است؟ آن‌ هم مراسمی که نمایندگان و مقامات سایر کشورها در مراسم حضور دارند؟ دنیا با دیدن این تصاویر چه قضاوتی از ما خواهد کرد؟

یکی از عجیب‌ترین عکس‌ها مربوط به فرج‌الله رجبی نماینده مردم شیراز بود که به سختی روی میز نشسته و تلاش دارد خودش را با اتکا به مانیتور روی میز کنترل کند و خود را با موگرینی در قاب دوربین جای دهد.

تحقیر ملت ایران در روز عزت ملی
 کبری آسوپار نوشت:

عزت نفس اغلب یک امر درونی است که در رفتار فرد بروز می‌یابد. بهانه‌ی آفرینش کائنات، رسول و فرستاده‌ی خدا با فقرا می‌نشست و هم سفره می‌شد، عزتش بیشتر می‌شد؛ امروز برخی نمایندگان مجلس، از میان آن همه مهمان خارجی در مراسم تحلیف، ذوق زده و آویزان سلفی گرفتن با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا شدند و این صف عکاسی با موگرینی نه تنها عزتی نبخشید که همان را هم که داشتند، بر باد داد.

کاش ما خبری می‌شنیدیم که مثلاً در آن لحظات کوتاه پس از اتمام مراسم تحلیف که هنوز موگرینی از صحن علنی خارج نشده، دو سه نفر از نمایندگان مجلس غیررسمی در مورد نقض برجام توسط طرف آمریکایی دیالوگ‌هایی با موگرینی داشته‌اند. خیلی رویایی بود؟ نه، به هیچ وجه؛ نمایندگان مجلس توسط مردم وکیل شده‌اند برای همین کار؛ برای حفاظت از منافع ملت.

کسی که احساس عزت درونی نکند، کسی که خود کم بینی داشته باشد، کسی که ارزش هویت ملی خود را نداند، نماینده‌ی مجلس هم که بشود، بجای ایفای نقش برجسته‌ی نمایندگی ملت، تا حد دوره افتادن برای گرفتن عکس سلفی با یک سلبریتی شأن خود را پایین می‌آورد.

نمایندگانی که امروز پیگیر گرفتن سلفی با موگرینی بودند، در واقع نه جایگاه او را دریافتند که فرصت هم کلامی با یک مقام عالی رتبه‌ی اتحادیه‌ی اروپا را برای یادآوری حقوق اساسی ملت مغتنم بشمارند و نه جایگاه خود را متوجه شده‌اند که مقام رسمی یک قدرت منطقه‌ای و حتی جهانی هستند. خود را جوانک‌هایی مبتذل و موگرینی را ستاره‌ی فیلم‌های عاشقانه دیدند انگار؛ دنبالش بیفتند و عکس سلفی بگیرند. با این حساب معلوم نیست برجام را چه می‌بینند!

نمایندگانی که اصلاً در جایگاه "مقام کشوری و ملی" نبودند و نیستند و با دستور "تَکرار می‌کنم" محمد خاتمی و تقلید کورکورانه‌ی توده‌های اصلاح‌طلب به خانه‌ی ملت راه یافتند و حالا در روزی که تجلی عزت ملی مردم و مقامات ایران اسلامی‌مان بود، آینه‌ی تحقیر این ملت شدند.

وقتی آدم‌های کوچک را نماینده‌ی مردم می‌کنیم، مردم را هم کوچک می‌کنند. کسی که خود را حقیر می‌بیند، نمی‌تواند برای ملت عزت بیآفریند.

به بهانه حقارت نمایندگان مجلس

مجتبی رضاخواه در یادداشتی نوشت:

آگوست سال ۲۰۱۲ وارد آمریکا شدم. چند هفته از شروع ترم گذشته بود که اعلام کردند قرارست اوباما، رییس جمهور وقت آمریکا در شهر ما، گلدن، سخنرانی کند.

نه هوس سلفی گرفتن با اوباما به سرم زد و نه به مخیله‌ام خطور کرد که در جلسه سخنرانی‌اش شرکت کنم. سال گذشته هم ترامپ در زمان تبلیغات ریاست جمهوری به شهر ما آمد ولی در جلسه سخنرانی‌اش هم شرکت نکردم.

دلیلش هم واضح است: در شأن خودم نمی‌دیدم که با مقامات سیاسی آمریکا عکس بگیرم. البته اگر هم عکس می‌گرفتم، اشتباهی شخصی مرتکب شده بودم و طبیعتاً به عنوان نماینده مردم ایران این کار را نکرده بودم.

امروز که تصاویر اشتیاق نمایندگان مجلس برای عکس گرفتن با موگرینی را دیدم، گویی غمی در گلویم سنگینی می‌کند. اگر صف‌های کیلومتری مردم شوروی پشت درب رستوران مک‌دونالد در زمان مذاکرات گورباچوف و ریگان، روسای جمهور شوروی و آمریکا، نشانگر حقارت مردم شوروی در برابر فرهنگ آمریکایی بود، علاقه نمایندگان مجلس برای سلفی گرفتن با موگرینی نشانه چیست؟؟!

تا چندی پیش سطح توقعمان از نمایندگان مجلس این بود که در برابر تحریم‌های جدید مصوب کنگره آمریکا چاره‌ای بیندیشند. لیکن پس از دسته‌گل‌های اخیرشان، از این نگرانم که نکند فردا مرتکب افتضاح بزرگتری شوند؛ توقع داشتن که جای خود...

قرار بود نمایندگان مجلس عصاره فضایل ملت باشند و برای حل مشکلات مردم تلاش کنند؛ لیکن در حال حاضر خود بخشی از مشکلند. یک روز بینی افسر وظیفه را می‌شکنند و روزی دیگر عزت‌مان را حراج می‌کنند!

مشکل عمیق فرهنگی

حسام الدین آشنا (مشاور روحانی) با اشاره به سلفی جنجالی نمایندگان با موگرینی نوشت: مشکل سیاسی نیست، فرهنگی است/ ای کاش با تک تک نمایندگان محترم حاضر در آن تصویر سلفی، مصاحبه ای عمیق گرفته شود.

عکس‌های خانم موگرینی؛ این‌ها فقط عکس نیستند

محمد فاضلی (جامعه شناس) در واکنش به سلفی نمایندگان با موگرینی در حاشیه مراسم تحلیف در کانال تلگرامی خود نوشت:

سه عکس از تجمع نمایندگان مجلس در نزدیکی خانم فدریکا موگرینی هماهنگ‌کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا، و نماینده اتحادیه اروپا در مراسم تحلیف ریاست جمهوری منتشر شده است. یک عکس هم از دیدار صبح روز تحلیف میان هیئت همراه وی با هیئت ایرانی به ریاست محمدجواد ظریف منتشر شده است. این عکس‌ها موضوعات مناسبی برای اندیشیدن هستند.

تصویر اول، نشان می‌دهد همه همراهان خانم موگرینی، زن هستند. یک هیئت دیپلماتیک که کاملاً از زنان تشکیل شده است در مقابل هیئت وزارت خارجه ایران که یک زن هم در آن نیست. من مخالف به‌کارگیری زنان در کابینه به صرف زن بودن و سهمیه دادن به زنان هستم، اما مطمئن هستم می‌شود زنانی را یافت که با شایستگی‌شان می‌توانند در کابینه و مدیریت‌های ارشد حضور داشته باشند.

جا دارد انجمن جامعه‌شناسی و انجمن علوم سیاسی ایران، به‌طور مشترک یک جلسه نشست تخصصی دو سه ساعتی را به تفسیر تصاویر تجمع نمایندگان به دور خانم موگرینی اختصاص دهند. بنشینیم و با هم گفت‌وگو کنیم، اصلاً خود نمایندگان سلفی‌بگیر ذوق‌زده را دعوت کنیم، و ببینیم چرا این صحنه خلق شده است. این گونه صحنه‌ها عرصه‌ای برای ایده‌پردازی ذهن‌های خلاق است.

نتیجه گیری

مسئولان و کارشناسان مهمترین بحث مشکلات کشور را مسائل اقتصادی می دانند و تحلیل درستی نیز هست، ولی پای فرهنگ به عنوان ریشه تمام مسائل در میان است؛ حتی در مساله اقتصاد، کما اینکه بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور به نبود فرهنگ درست مصرف، فرهنگ کار، نبودن فرهنگ تحصیل و اشتغال و ... باز می گردد.

رهبر معظم انقلاب بارها فرهنگ را یکی از مهمترین موضوعات کشور ارزیابی کرده اند؛ زمانی که این چنین در جامعه نخبگانی کشور شاهد آسیب‌های فرهنگی هستیم،  و در جایی که این دستگاه مهم با اختلال مواجه است و اینگونه با عزت ملی بازی می‌کند، نشان از یک خلأ بزرگ و خودباختگی فرهنگی دارد که افسران فرهنگی کشور آتش به اختیارانه باید به فکر چاره باشند.