به گزارش مشرق، «سید عباس حسینی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
هنوز واکنشها به دو حمله انتحاری در میان نمازگزاران شیعه در شهر هرات افغانستان فروکش نکرده که شیعیان این کشور در منطقهای دیگر، باز هم با فاجعه مواجه شدند. با گذشت هر روز ابعاد تازهای از جنایت طالبان و گروه داعش در روستای «میرزا اولنگ» شهرستان صیاد استان سرپل افغانستان افشا میشود. آنچه در این روستا و بر مردم شیعه و هزاره آن رخ داده، حاکی از یک جنایت جنگی تمامعیار و نسلکشی در این منطقه است که در ادامه حملات دنبالهدار سه سال اخیر بر شیعیان افغانستان صورت میگیرد که به گفته رئیسجمهوری این کشور، حاکی از یک رویکرد جدید جنگی مخالفان مسلح است.
گزارشهای محلی حاکی است حملهکنندگان به روستای میرزا اولنگ، لباسها و پرچمهای سفید و سیاه داشتهاند که بیانگر حضور و هماهنگی دو گروه طالبان و داعش در این حمله و جنایات صورت گرفته است.
بر اساس گزارش روزنامه نیویورک تایمز، در این حمله مشترک، طالبان به رهبری ملا نادر و داعش به رهبری شیرمحمد غضنفر شرکت داشتهاند، اما سخنگوی طالبان با رد هماهنگی میان داعش و طالبان، گفته است که ملا غضنفر، فرمانده برجسته این گروه است. با وجود این ادعای طالبان، منابع محلی از ملا غضنفر به عنوان یک فرمانده داعش نام میبرند.
در مورد جنایات صورت گرفته در میرزا اولنگ گزارشهای ضد و نقیضی وجود دارد. آنچه مشخص است اینکه به دنبال تصرف این روستا در روز شنبه(۱۴ مرداد)، داعش و طالبان ۱۵۰ خانواده شیعه هزاره را به گروگان گرفته و زنان و کودکان را از مردان جدا میکنند.
در مرحله اول حداقل ۳۲ غیرنظامی به شمول زنان و کودکان و ۱۸ نیروی پلیس محلی تیرباران یا سربریده میشوند. سه مسجد و تکیهخانه و ۱۰ منزل مسکونی نیز در این حمله به آتش کشیده شدهاند. یک روز پس از این حادثه، گزارشهای جدید دیگری از کشته شدن ۳۰ غیرنظامی دیگر خبر دادند، به دنبال این گزارش جدید، هشدارها در مورد سرنوشت ۱۵۰ خانواده ربوده شده بیشتر شد تا اینکه یک گزارش تکاندهنده دیگر منتشر گردید.
بر اساس برخی گزارشهای تأیید نشده، ابعاد تازهای از فاجعه میرزا اولنگ افشا شد. بر اساس این گزارشها، تروریستها پس از تصرف این منطقه شیعهنشین در بامداد روز شنبه، نزدیک به ۸۰ تن از مردم محل به شمول ۳۰ دختر جوان و زن را با خود به مناطق نامعلومی انتقال دادند.
این گونه برخورد تروریستها، جنایاتی را که گروه داعش علیه زنان ایزدی در عراق انجام داد، در ذهن مجسم میسازد.
هرچند باید گفت به دنبال این گزارش، بیش از ۲۳۰ تنی که با میانجیگری بزرگان قومی از چنگ تروریستها رها شدهاند، گفتهاند ربوده شدن زنان را تأیید نمیکنند و فقط شاهد تیرباران برخی از زنان و کودکان بودهاند، اما این مسئله وسعت جنایاتی را که در میرزا اولنگ صورت گرفته است، کم نمیکند، البته باید گفت که حکومت افغانستان در گذشته همواره تلاش کرده حقایق فجایعی از این دست را پنهان کند.
با توجه به آنچه در میرزا اولنگ صورت گرفته، ذکر چند نکته مهم است:
ـ ابتدا اینکه در طول ماههای گذشته گزارشهای متعددی از حضور و فعالیت گروه داعش در شهرستان «صیاد» استان سرپل منتشر شده و شخص استاندار و مقامهای امنیتی این استان آن را تأیید کرده بودند اما هیچ توجهی به خواست این مقامها و همچنین برای برخورد با هستههای داعش و همچنان طالبان نشد تا اینکه فاجعه رخ داد. هنگام حمله به میرزا اولنگ نیز نیروهای محلی خواستار حمایت هوایی و کمک زمینی شدند، اما هیچ کمکی صورت نگرفت.
ـ نکته دوم اینکه در برخی موارد، رویدادهایی به خصوص در ولایت سرپل وجود داشته که حکومت مرکزی و نیروهای خارجی چندان علاقهای برای کمک به گروههای قومی ـ مذهبی به خصوص شیعیان افغانستان نداشتهاند. استان سرپل سال گذشته شاهد حمله گسترده طالبان بر شهرستان «سانچارک» بود اما به دلیل اینکه مردم روستاهایی که مورد حمله قرار گرفته بودند شیعه بودند، در کمکرسانی تعلل و تأخیر صورت گرفت و تلفات بیشتری برجای ماند.
متأسفانه باید گفت که همزمان با افزایش حملات بر شیعیان افغانستان، اندیشههای تکفیری نیز علیه آنها ترویج و گسترش یافته است. در این بین، فشارهایی بر رهبران قومی ـ مذهبی شیعیان افغانستان وجود دارد که به خاطر آنچه وحدت ملی میخوانند، این گونه رویدادها را به عنوان رویداد قومی ـ مذهبی برجسته نکنند. از طرف دیگر، اصل حمله به شیعیان افغانستان در رسانههای داخلی این کشور نیز بازتاب اندکی داشته است.
نکته دیگر اینکه امریکا در پشت پرده گسترش حضور و فعالیت داعش در شمال افغانستان قرار دارد.
حکومت افغانستان نیز به دنبال نادیده گرفتن فعالیتهای مشکوک در حمایت و انتقال داعش، در این مسئله شریک است. از سال گذشته به این سو هشدارهای جدی در مورد جابهجایی داعش در شمال افغانستان داده شده است. در این مناطق، برخی پروازهای مشکوک بالگردهای خارجی گزارش شده است. روسیه نیز نسبت به این تحرکات در نزدیکی مرزهای کشورهای آسیای مرکزی بارها ابراز نگرانی کرده و حتی نسبت به مداخله نظامی هشدار داده است.