حزب کارگزاران سازندگی در نشریه خود با کنایه‌های مختلفی از جمله «فقدان کاریزما» و «کارنابلدی» به استقبال محمدرضا عارف رفت.

سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

*** 

فضای دانشگاهی کشور نباید به خانه بخت و مأمن ازدواج‌های دانشجویی تبدیل شود!

فردی به نام «محمدامین قانعی‌راد» که گفته شده یک جامعه‌شناس است به تازگی در بخشی از مصاحبه خود با خبرگزاری ایبنا که به بهانه انتشار کتابی از سوی وی درباره مفهوم خانواده در ایران انجام شده، درباره ازدواج‌های دانشجویی گفته است:

«ازدواج دانشجویان گاه به تشکیل خانواده‌هایی می‌انجامد که با مشکلات زیادی مواجه هستند و باید بار سنگین دروس دانشگاهی را در کنار تعهدات خانوادگی، کار نیمه‌وقت و در مورد زنان خانه‌داری و گاه بچه‌داری به‌طور همزمان به پیش ببرند. این فشار و اضطراب‌های ناشی از آن در اغلب موارد منجر به افت تحصیلی می‌شود (و) آموزش عالی (هم) به خانه بخت بدل می‌شود.»



او می‌افزاید:

نهاد خانواده براثر برخی از عوامل ناشی از دوران پیش از انقلاب و همچنین شرایط پساانقلابی، دچار آسیب‌ها و وضعیت بی‌هنجاری شده است. پس از انقلاب اسلامی یک دیدگاه مداخله‌جویانه در بین تصمیم‌گیران بخش عمومی پیدا شده است که فراتر از تاثیرگذاری در فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی (نظام اجتماعی) به قلمروی زندگی روزمره (زیست جهان) نیز نفوذ کرده است.[۱]

*به نظر می‌رسد از جمله اساسی‌ترین مشکلات جامعه فعلی ما بویژه در امر ازدواج و خانواده، مقوله «عدم توجه به سبک زندگی اسلامی و ایرانی» و ترویج مبانی غلطیست که در نگاه فرد اشاره شده هم به روشنی قابل درک هستند.

انتقاد از اینکه فضای آموزش عالی کشور نبایستی به «خانه بخت» تبدیل شود نگاه درستی به نظر نمی‌رسد و دین اسلام و عقل سلیم هم اگرچه همسری، مادری و علم منزل را برای بانوان در اولویت می‌داند اما آنها را مباین با تحصیل علم و بعضا اشتغال ضروری هم نمی‌داند و نمی‌بیند.

بدیهیست در نگاهی که ازدواج را یک امر صعب، مخلّ تحصیل علم و مزاحم فعالیت‌های اجتماعی می‌داند؛ خانواده در اولویت دسته‌چندم قرار می‌گیرد و اساساً چنین نگاهی حق نظر دادن درباره مقوله خانواده را هم ندارد زیرا باعث انحراف آن می‌شود.

مسئله تلاش حاکمیت برای تأثیرگذاری مطلوب در خانواده نیز یک بایسته حکومتی پذیرفته شده در تمام کشورهای جهان است و آشکار است که اگر حکومتی ولو دنیاگرا و بی‌خدا! به این کار اهتمام نداشته باشد، بنیان تربیتی خانواده‌های پیرامون آن حکومت توسط کسان دیگری بنا خواهد شد و جامعه پس از چند سال به نظاره اضمحلال حکومت خویش و به راه افتادن بازارهای برده فروشی خواهد نشست.

***

«کاریزما نداری...» کنایه سنگین نشریه کارگزاران به عارف

جلال جلالی‌زاده، از نمایندگان مستعفی مجلس ششم و از فعالان اصلاح‌طلب، طی یادداشتی در شماره اخیر نشریه صدا (ارگان حزب کارگزاران) با انتقاد از عملکرد فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی نوشت:

«یکی از مهمترین اشکالاتی که فراکسیون امید دارد، نداشتن یک شخص کاریزماتیک است که برای اعضای فراکسیون محوریت داشته باشد و اعضا به نظر او اهمیت دهند. اگر از افرادی مانند آقای عارف در لیست استفاده شده، بیشتر به خاطر پشتوانه‌های قبلی و گذشته ایشان بوده است، وگرنه در مدتی که در مجلس بودند عملکرد قابل قبولی نداشتند.»

*نشریه صدا در شماره اخیر خود همچنین در یادداشتی به نقل از یکی از گردانندگان این نشریه هم نوشت:

«اگرچه او (عارف) انسان شریف و پاک اندیشی است اما سیاستمدار کارکشته و مجربی نیست. پارلمان خانه سیاست ورزی است نه مدرسه اخلاق. استاد دانشگاه بودن امر پسندیده ای است اما در خانه ملت کسی برنده است که سیاسیت ورز باشد و اصول لابی را بداند. نمایندگان مجلس، دانشجوی جزوه‌نویس نیستند که استاد هر آنچه گفت آنها بنویسند و آخر ترم آن را پس بدهند.»[۲]

طی روزهای پس از مراسم رأی اعتماد مجلس، تقریباً انتقادی نبوده است که اصلاح‌طلبان به دلیل رأی نیاوردن حبیب‌ا... بیطرف نثار عارف نکرده باشند.

این در حالی است که رأی نیاوردن یک وزیر پیشنهادی آنهم در کسوت وزارت نیرو، ثلمه‌ای را به فرایند حرکتی طیف چپ وارد نمی‌کند و به نظر می‌رسد این مسئله صرفاً قرار بود برای محمدرضا عارف تبدیل به یک «عید قربان» شود و بس.

به سخن دیگر اینکه آقای عارف اگرچه بنا به جبر زمانه هم‌اکنون در بخشی از پیشانی جریان اصلاحات قرار گرفته است اما از آنجا که در جریان بازی مصلحتی چپ‌ها و آغاز فرایند طلاق سیاسی آنها از روحانی نیست و از طرفی یک اصلاح‌طلب هزینه نداده! هم محسوب می‌شود، بایستی زحمات زیادی را اقلاً طی ۲ سال آینده متحمل شود.

محمدرضا عارف مشغول یک بازی پر اشتباه در خانه کسانی است که حتی یک اشتباه کوچک را هم تحمل نمی‌کنند...

***

طاهرنژاد: ادامه حیات اصلاح‌طلبان در گرو عملکرد روحانی است

«یدا... طاهرنژاد» فعال اصلاح‌طلب و از مشاهیر حزب کارگزاران سازندگی اخیراً در بخشی از یک یادداشت در روزنامه آرمان امروز نوشته است:

«رئیس‌جمهور و همکاران او در دولت باید با تعاملی همه‌جانبه و جامع مسائل و مشکلات کشور را حل‌وفصل کرده تا دولت کمتر وارد حاشیه شود و با حرکت بیشتر در متن روند فعالیت خود را با سرعت و کیفت بیشتری ادامه دهند. در صورت تحقق وعده‌های روحانی شاهد امتداد جریان اصلاحات خواهیم بود؛ در غیر این صورت جریان آلترناتیو اصلاحات عرصه را در دست خواهد گرفت.»

او در بخش دیگری از یادداشت خود و در انتقاد از کابینه دوم رئیس‌جمهور روحانی می‌نویسد:

تصویر و انتظاری که از ترکیب دولت دوازدهم منتقل می‌شود، حضور و ظهور کمرنگ اعضای دولت در عرصه‌های مختلف و تنگناها در کنار رئیس‌جمهور است. حتی با نگاهی به ترکیب کابینه می‌توان حضور ضعیف‌تری از اعضای دولت یازدهم را نیز متصور بود.[۳]

*طاهرنژاد کسی است که زمانی هم گفته بود حزب اعتدال و توسعه (اصلی‌ترین حامی رئیس‌جمهور روحانی) از اول هم با اصلاحات خوب نبود.[۴]

به نظر می‌رسد صحبت‌های درست طاهرنژاد مبنی بر اینکه امتداد جریان اصلاحات منوط به تحقق وعده‌های روحانی است؛ ناشی از عدم آگاهی وی از روند حرکتی ستاد جریان سیاسی خاص باشد!

فی‌الواقع اگرچه طاهرنژاد درست می‌گوید و این مسئله (بستگی سرنوشت روحانی و اصلاح‌طلبان به هم) در ذهن افکار عمومی جزو ثوابت است اما فرایند حرکتی ستاد جریان چپ نشان می‌دهد آنها از هم‌اکنون قصد جدا کردن سفره خود از رئیس‌جمهور روحانی را دارند و روند «طلاق سیاسی اصلاح‌طلبان از روحانی» آغاز شده است.

روندی که به نظر می‌رسد اگر آقای طاهرنژاد از آن آگاهی داشت هیچگاه چنین خبطی را مرتکب نمی‌شد و حرفی را نمی‌زد که چهره‌های جریان چپ قصد خدشه بر آنرا دارند.

خدشه‌ای که برای رؤیت موفقیت یا شکست آن باید منتظر ماند...

اظهارات طاهرنژاد در حالی است که پیش از این چهره‌هایی ستادی اصلاحات از جمله مرتضی حاجی، محمدرضا تاجیک، علی صوفی، احمد شیرزاد و چندتن دیگر صراحتا و البته به یکباره! ابراز کرده‌اند که سرنوشت روحانی و اصلاح‌طلبان به یکدیگر مربوط نیست و مسئول کارهای روحانی خودش است نه اصلاح‌طلبان![۵]

گزاره‌ای که اگرچه طی ۴ سال آینده هر روز شاهد بروز جلوه‌هایی جدیدتر از آن خواهیم بود اما به نظر نمی‌رسد مردم و افکار عمومی کشور با آن موافق باشند و جدایی سرنوشت روحانی و اصلاح‌طلبان از یکدیگر یک محال عقلی می‌نماید.

***

1_ http://ibna.ir/fa/doc/longint/251240

2_ http://fna.ir/a0tk8f

3_ http://www.armandaily.ir/fa/news/main/195738

4_ http://www.farsnews.com/13940909001571

5_ mshrgh.ir/765617

برچسب‌ها