به گزارش مشرق، ذبیح‌الله پورشیب در مورد حضور خود در کشور فرانسه، عنوان کرد: چند روزی است برای استراحت کوتاه به کشور فرانسه آمدم و تمریناتم را پیگیری می‌کنم تا هفته آینده برای حضور در مسابقات کاراته وان راهی آلمان شوم. فدراسیون که هیچ پولی به ما نمی‌دهد در این مسابقات شرکت کنیم، نه خبری از پاداش است و نه خبری از چیز دیگر، ما هم که منبع درآمدی نداریم و هرچه داریم همین کاراته است.
وی در ادامه افزود: امیدوارم که فدراسیون از ما حمایت مالی کند تا در مسابقات کاراته‌وان شرکت کنیم، این مسابقات برای حفظ امتیاز در رنکینگ جهانی مهم است، اما متأسفانه هیچ کمکی به ما نشده است. به هر حال حضور در مسابقات کاراته‌وان هزینه دارد و ما هم شاغل نیستیم و با سختی هزینه حضور در این مسابقات را فراهم می‌کنیم. در طول سال ما مدام در اردوها هستیم و زمانی هم که راهی مسابقات می‌شویم و نتیجه کسب می‌کنیم هیچ پاداشی دریافت نمی‌کنیم، واقعاً نمی‌دانیم باید چه کار کنیم. نه شغلی داریم که منبع درآمد ما باشد و نه اینکه پس از کسب مدال به ما پاداش می‌دهند.
کاپیتان تیم ملی کاراته در ادامه صحبت‌های خود از هزینه چند میلیون تومانی کاراته‌کاها در مسابقات لیگ جهانی، گفت: برای حضور در هر مسابقه‌ای نزدیک ۵ تا ۶ میلیون تومان ما باید هزینه کنیم و وقتی هیچ شغلی نداریم و هیچ منبع درآمدی نداریم از ما توقع دارند که در هر مسابقه‌ای بهترین نتیجه را کسب کنیم. ما ناچاریم برای حضور در این مسابقات پول قرض کنیم در صورتی که این مسابقات برای کاراته خیلی مهم است. در طول سال ۱۰ مرحله کاراته‌وان برگزار می‌شود در نهایت ما ۳ تا ۴ مرحله از مسابقات را بتوانیم شرکت کنیم. همه از ما توقع دارند مدال کسب کنیم، اما زمانی که نتیجه نمی‌گیریم ما را تخریب می‌کنند و وقتی هم که نتیجه می‌گیریم گویا برای کسی مهم نیست و از لحاظ مالی هیچ تقدیری از ما نمی‌شود، اصلاً فکر می‌کنند مدال‌ها را در مسابقات کنار گذاشتند تا ما برویم و مدال‌ها را برداریم.
پورشیب در ادامه گلایه‌های خود، گفت: برای رسیدن به مدال سختی‌های زیادی وجود دارد. آسیب‌دیدگی، فشار روحی-روانی، رژیم‌های بسیار سخت و ... با تمام این شرایط کنار می‌آییم، این کار واقعاً کار هرکسی نیست، اگر کسی می‌تواند بسم‌الله، به هر حال ما انتظار داریم با این همه دشواری که پیش رو داریم از ما تقدیر شود. با این کارها انگیزه برای قهرمانان ایجاد می‌شود تا در میادین مهم بتوانیم نام ایران را بیشتر در دنیا به زبان‌ها بیاندازیم و به همه بگوییم که ما ایرانی هستیم. من ایرانی هستم و یک وطن پرست واقعی همیشه برای به احتزاز درآمدن پرچم مقدس ایران تلاشم را کرده‌ام و در تمام مسابقات پرچم ایران روی سینه‌ام بوده است، کشورم برایم مهم است، اما وقتی مسئولان توجهی نمی‌کنند ما دیگر باید چطور انگیزه داشته باشیم. همه انتظار دارند ما نفر اول و دوم رنکینگ جهانی باشیم، خوب سئوال من این است که با کدام انگیزه؟ با کدام پول ما می‌توانیم در این مسابقات شرکت کنیم.
دارنده چندین نشان طلای مسابقات قهرمانی آسیا در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: برای حضور در مسابقات ما مشکلات مالی فراوانی داریم، باید هیچ چیزی نخوریم و تمام پول‌هایی که داریم را جمع کنیم و مابقی را قرض کنیم تا در مسابقات کاراته‌وان شرکت کنیم، آیا این انصاف است؟ ما جز کاراته هیچ کار دیگری نداریم. این کار هم هیچ درآمد خاصی برای ما ندارد. ما تا چه زمانی می‌توانیم از جانمان مایه بگذاریم البته همیشه برای کشورمان مایه می‌گذاریم و دوست داریم و با دل و جان کار می‌کنیم.
کاپیتان تیم ملی کاراته در ادامه گلایه‌های خود خاطرنشان کرد: وقتی با شکم خالی و جیب خالی راهی هر مسابقه‌ای شویم فکر نمی‌کنم خیلی جالب باشد. کشورهای دیگر خیلی به ورزشکارانشان احترام می‌گذارند اما نمی‌دانم چه بگویم. همه از دنیای رزمی و کاراته خبر دارند که چه می‌گذرد، این را هم باید بگویم من اهل هیچ حاشیه‌ای نیستم اما باید حرف دلمان را بزنیم. واقعیت‌ها را باید بگوییم و پشت این واقعیت‌ها پنهان نشویم، خیلی‌ها هم خودشان را به آن راه نزنند.