به گزارش مشرق، انتخابات فدراسیون هندبال اسفند ماه سال 95 برگزار شد و علیرضا رحیمی توانست با کسب آرای لازم از اعضای مجمع به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شود.
علیرضا رحیمی در شرایطی برای دومین بار سکان هندبال را در دست گرفت که این فدراسیون از مدت‌ها قبل دستخوش نابسامانی‌ها بود و استعفای سید ابوالحسن مهدوی، رئیس سابق فدراسیون و اداره آن با سرپرست، هندبال را از مسیر اصلی خود دور کرده و همه چشم انتظار رحیمی به عنوان ناجی هندبال بودند.
در کوران انتخابات، بازیکنان تیم ملی بارها دوران طلایی هندبال در روزهایی که علیرضا رحیمی بر صندلی ریاست فدراسیون نشسته بود را یادآوری کردند و در گوش جوانترها از خاطرات گذشته هندبال داستان‌ها گفتند؛ پیشکسوتان و اعضای خانواده هندبال نیز در آن روزها دلخوش به بازگشت دوباره رحیمی بودند و روزهای خوشی برای هندبال تصور می‌کردند اما ظاهرا حواشی دست بردار هندبال نبود.
در همان روزها بود که موضوع ادعای ثبت نام سید ابوالحسن مهدوی، رئیس مستعفی فدراسیون هندبال، این انتخابات را به حاشیه برد. اولین ترکش‌های این ادعا در فضای مجازی بود و حمله تند مهدوی به علیرضا رحیمی، دیگر کاندیدای احراز این پست باعث شد رحیمی 10 دی ماه سال 1395 با ارسال نامه‌ای به وزیر ورزش انصراف خود با یک پیش شرط (انصراف در صورت حضور مهدوی در انتخابات) به وزیر ورزش اعلام کند اما با توجه به انصراف مهدوی از حضور در انتخابات این استعفا از دستور کار خارج شد اما پس از اعلام این انصراف و ثبت آن در وزارت ورزش رحیمی 4 روز بعد یعنی 14 بهمن ماه در نامه شماره 5042/1 (ثبت شده در دبیرخانه حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان) به وزیر ورزش و جوانان رسما و به صورت کتبی انصراف خود را از شرکت در انتخابات اعلام کرد.
با وجود اعلام انصراف رحیمی، وی به عنوان اصلی‌ترین گزینه ریاست فدراسیون هندبال در مجمع انتخابات 17 اسفند ماه شرکت و با کسب 34 رای از 41 رای ماخوذه برای 4 سال به عنوان رئیس این فدراسیون انتخاب شد. با انتخاب رحیمی بازیکنان ملی پوش، لژیونرها، روسای هیئت‌های استانی و اکثریت خانواده هندبال حمایت خود را از رحیمی اعلام کردند اما دوباره 40 روز بعد زمزمه‌های استعفای رحیمی از فدراسیون هندبال به بیرون درز و در دل هندبالی‌ها نگرانی ایجاد کرد.
خبر استعفای رحیمی در حالی دهان به دهان می‌چرخید که این خبر تائید یا تکذیب نمی‌شد و شواهد از عدم حضور رحیمی در فدراسیون حکایت داشت. در این بین دیده شدن رحیمی در تمرینات تیم ملی و عکس‌های وی در بین بازیکنان و جلسات هندبالی تا حدودی این شایعه را رد کرد اما با اعلام این خبر از سوی رحیمی در ماه‌های بعد شایعات رنگ واقعیت گرفت.
بدهی‌های سنگین باقیمانده از روسای گذشته مهم‌ترین عامل استعفای رحیمی عنوان شد اما ظاهرا مسائلی فراتر از مشکلات مالی، رحیمی را از حضور در هندبال دلسرد کرده بود.
در همان روزهای نخست استعفای رحیمی و انتشار این خبر، محمدرضا داورزنی، معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان از رد استعفای رحیمی خبر داد و بر حمایت وزارت ورزش از فدراسیون هندبال تاکید کرد. در بین صحبت‌های مسئولان ورزش به طور ضمنی مشخص بود که در بحث مالی به دنبال حل مشکلات هندبال هستند اما رحیمی همچنان بر طبل جدایی می‌کوبید و با وجود ادعای اهالی فدراسیون که وی امور فدراسیون را پیگیری می‌کند، غیبت‌هایش هر روز بیشتر از گذشته می‌شد.
بازیکنان تیم ملی هم که در جریان این تصمیم قرار داشتند از وزیر ورزش خواستند تا برای ادامه حضور رحیمی در فداسیون از هندبال حمایت کند اما رحیمی همچنان ساز جدایی می‌زد. محمدرضا داورزنی معاون قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در آخرین اظهار نظر خود در خصوص اتفاقات هندبال گفت: «در حال حاضر با استعفای آقای رحیمی موافقت نشده است و تمام تلاش وزارت این خواهد بود که با تعامل مشکلات هندبال حل شود.»
با این حال رحیمی در گفت‌وگو با سایت فدراسیون گفت: «از سلطانی‌فر وزیر محترم ورزش و داورزنی معاونت محترم وزارت تشکر می‌کنم و امیدوارم سرپرست فدراسیون را هرچه زودتر معرفی کنند. من استعفا نکرده‌ام که امتیاز بگیرم، تصمیم نهایی خود را گرفته‌ام. حضور من و ادامه فعالیت من در فدراسیون به صلاح من و به صلاح هندبال و وزارت ورزش نیست. بهتر است هرچه زودتر فردی را که مورد حمایت وزارت ورزش باشد و بتوانند از او پشتیبانی و حمایت کنند برای فدراسیون معرفی کنند.» او در این گفت‌وگو دلیل استعفایش و اینکه چرا ادامه حضورش در هندبال به سود این رشته نیست را اعلام نکرد تا استعفایش «بی‌دلیل» باشد.
بدین ترتیب رحیمی آب پاکی را روی دست وزارت ورزش و خانواده هندبال ریخت تا شاید با حضور سرپرست در فدراسیون با خیال راحت از هندبال جدا شود. رحیمی در حالی برای جدایی از هندبال لحظه شماری می‌کند که در این روزها به عنوان یکی از گزینه‌های مدیریت باشگاه نفت تهران از او نام برده می‌شود. رفتار رحیمی و استعفای زودهنگام وی از ریاست فدراسیون در زمانی کمتر از 6 ماه موجب رنجش روسای هیئت‌های استانی هندبال نیز شده و آنها هم خواستار مشخص شدن تکلیف ریاست رحیمی هستند.
در موضوع استعفای رحیمی از ریاست فدراسیون هندبال چند سوال وجود دارد؛ اول اینکه آیا رحیمی پیش از این از وضعیت بدهی‌های فدراسیون مطلع نبوده است؟ اگر با آگاهی از میزان بدهی‌ها وارد میدان شده که باید به وی خرده گرفت که اگر قادر به حل مشکلات نبودید، چرا از همان ابتدا از انتخابات کناره گیری نکردید. اگر هم مطلع نبودید آیا بهتر نیست در این زمان که خانواده هندبال با همدلی به دنبال رسیدن به آرامش بودند به دنبال راه حل مناسبی برای حل مشکلات بودید؟
سوال دیگر اینکه آیا در این میان وزارت ورزش هم واقعا به دنبال حل مشکلات مالی فدراسیون است یا اینکه با وعده و وعید به دنبال سنگ قلاب کردن هندبال است؟ بهتر نیست با اعلام رحیمی مبنی بر اینکه دیگر حاضر به فعالیت در فدراسیون هندبال نیست، وزارت ورزش زودتر تکلیف این فدراسیون را مشخص و سرپرست جدیدی برای این فدراسیون مشخص کند؟
در مورد بی اخلاقی‌های موجود در فضای هندبال هم که گفته می‌شود موجب دلخوری رحیمی شده باید گفت که این فضا قبل از انتخابات نیز وجود داشت و هر کسی که به نوعی با هندبال در ارتباط بود مورد این تهمت‌ها و بی‌اخلاقی‌ها در فضای مجازی قرار گرفته و این موضوع کاملا علنی بود. چرا همان زمان که در تیرس ترکش‌های بی اخلاقی بودید کنار نکشیدید و بی دلیل هندبالی را با حضورتان دلخوش کردید؟ در پایان باید گفت که با اتفاقات اخیر می‌توان ادعا کرد که رحیمی هم برای هندبال بتی بود که آمد و با رفتن زودهنگامش شکست.