به گزارش مشرق، مهدی مهدیان طی یادداشتی در روزنامه افکار نوشت:
«حادثه خبر نمیکند» شاید این جمله با توجه به حوادث و اتفاقات ناگوار و تلخی که در کشور رخ میدهد کلیشه ای شده باشد اما حقیقتی است که همواره از آن در حوادث پیش بینی نشده استفاده میشود. این جمله برای حادثه تلخ بامداد جمعه گذشته که برای دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی و دبیرستان که از رودان و میناب برای شرکت در مسابقات نخبگان و فرزانگان در حال حرکت به سمت شیراز بودند، اتفاق افتاد هم مستثنی نیست و قطعاً هیچ مقام یا مسئول دولتی از این حادثه مرگبار مطلع نبود، اما تجربه ثابت کرده است که بعد از وقوع چنین حوادثی رئیس دولت دستور رسیدگی ویژه میدهد، برخی وزرای مربوطه در حد تأسف یا عیادت از حادثه دیدگان اقدام میکنند و بررسی علل حادثه و بقیه ماجرا...
از سوی دیگر برخی جریان‌های سیاسی غیرهمسو با دولت مستقر با سیاسی کردن این حادثه در پی ماهیگیری سیاسی از این حوادث تلخ هستند.
در این باره اگرچه گفتنی های زیادی قابل طرح است اما ذکر چند نکته ضروری است:
۱- هیچ دولت یا دولتمردی نباید در مواجهه با جمله بالا یعنی «حادثه خبر نمی کند» خوابش ببرد چرا که اگر چه واقعاً حادثه خبر نمی کند اما همه نهادها و مسئولان تصمیم گیر مخصوصاً در آموزش و پرورش باید به طور واقعی به منظور جلوگیری از حوادث این چنینی تلاش مجدانه داشته باشند. تأسف یا عیادت وزرا از بازماندگان یا مصدومان چنین حوادثی دردی از جامعه و افکار عمومی دوا نمیکند.
۲- در دوره های قبل از دولت یازدهم شاهد حوادث دلخراش این چنینی بوده ایم که متأسفانه جان برخی ازهموطنانمان از دست رفت اما بعد از وقوع این حوادث شاهد آن بوده ایم جریان های سیاسی از جمله اصلاح طلبان با حمله به دولت وقت به دنبال مطرح کردن خود در جامعه بوده اند و با نمک پاشی بر زخم بازماندگان حادثه، ادعا میکردند که در دوره مدیریت آنها چنین حوادثی رخ نمی دهد یا اگر رخ دهد کاملاً آن را مدیریت میکنند اما همان افراد اکنون، هنگام وقوع حوادث دلخراش و در زمان استقرار دولت مطبوع خود یا روزه سکوت میگیرند یا با توجیه و ماله کشی های تکراری به دنبال خرید زمان به منظور فرار از پاسخگویی از علل حادثه و قبول مسئولیت هستند.
۳ - کلام آخر اینکه شاید به صفر رسیدن آمار حوادثی نظیر حادثه مرگبار اتوبوس حامل دانش آموزان نخبه هرمزگانی غیرممکن باشد اما قطعا با برنامه ریزی و اندیشیدن ابتدایی ترین تدابیر مربوط، آمار آن را به کمترین میزان کاهش داد تا این گونه خانواده‌های زیادی داغدار عزیزان خود نشوند. نکته قابل اهمیت این است که در صورت بروز چنین حوادثی دولتمردان و منتقدان همه و همه در مرحله اول به جای اندازه گیریهای سیاسی باید به فکر برون رفت از این حادثه عمومی و در مرحله بعد به فکر آینده و جلوگیری از حوادث بعدی باشند. داغ وقوع چنین حوادثی برای مردم ایران و مخصوصا بازماندگان بزرگتر از آن است که بشود در کشمکش‌های سیاسی و دعواهای بعد آن جا بگیرد.