به گزارش مشرق، در ماجرای واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان هرمزگانی که برای اردوی ملی به شیراز می‌رفتند 7 دانش‌آموز جان خود را از دست دادند.
علاوه بر آمار فوتی‌ها دو دانش‌آموز نیز دچار نقص عضو شده‌اند که وضعیت حمایت از آنها در تمام مراحل درمان یکی از نکات ضروری است اما در حادثه اخیر آنچه بیش از هر چیز جنجالی شده است, ماجرای امضای رضایتنامه توسط والدین است.
پدر شیوا مبینی یکی از دانش‌آموزان جان باخته در این حادثه مدعی است که رضایت نامه ای را برای رفتن فرزندش به سفر امضا نکرده است. وی با اعلام این موضوع به روزنامه ایران گفته بود: حالا که فرزندم فوت کرده برای امضای رضایتنامه می‌آیند.
پس از این ادعا آموزش و پرورش با انتشار رضایتنامه‌ای مدعی شد که صحبت‌های پدر شیوا صحت ندارد و تمام دانش‌آموزان رضایتنامه داشتند.
جعفر مبینی همچنین به خبرگزاری مهر گفته است: هیچ گونه رضایتنامه‌ای را برای حضور فرزندم در این دوره از اردوها امضا نکرده‌ام و نوشتن و امضا کردن رضایتنامه منتشر شده در فضای مجازی از سوی من نبوده و امضای درج شده در زیر این رضایتنامه به هیچ وجه مربوط به من نیست.
پدر شیوا مبینی یادآور شد: در حال حاضر شرایط روحی من و خانواده‌ام مناسب حضور مدیران شهرستانی برای هرگونه گرفتن امضا و رضایت نیست و تردد بی‌مورد و آزار دهنده سبب ناراحتی خانواده‌ام می‌شود.
با این سخنان بحث دریافت رضایتنامه از والدین به یکی دیگر از مسائل مبهم در این حادثه تبدیل شده است. هر چند در آخرین خبرها خانواده شیوا مبینی اظهارات خود مبنی بر عدم امضای رضایتنامه و دریافت پول به ازای امضا را رد کرده‌اند.
هر چند برخی خانواده‌ها از جمله پدر مطهره دلاوری و محدثه شب راه معتقدند که برای رفتن به اردو رضایتنامه امضا کرده‌اند, برخی می‌گویند رضایتنامه صورت کتبی وجو نداشت اما آنها در جریان سفر فرزندشان به شیراز بودند و نسبت به این موضوع رضایت داشتند.
همچنین پدر مطهره دلاوری گفت: روزی که عازم شیراز بودند ساعت 5 عصر از بندر هرمز به سمت بندرعباس حرکت کردند، فکر می‌کردم که به محض رسیدن به بندرعباس سوار اتوبوس شده و راهی شیراز می‌شوند اما ساعت 11 شب که با مطهره تماس گرفتم تا بپرسم چه می‌کند، گفت، "هنوز حرکت نکرده‌ایم". اگر می‌دانستم زمان حرکت 11.30 شب است شاید نمی‌گذاشتم مطهره برود.
از سوی دیگر در رضایتنامه منتشر شده از سوی وزارت آموزش و پرورش آمده است اینجانب ولی دانش‌آموز ضمن اعلام رضایت نسبت به حضور فرزندم در اردوی شیراز در صورت بروز حوادث احتمالی هیچگونه اعتراضی نخواهم داشت; قید عبارت عدم اعتراض در صورت بروز حوادث, تردیدهایی را به ذهن متبادر می‌سازد.
فاطمه حاجی پور یکی از دانش‌آموزان مصدوم این ماجرا نیز به روزنامه شرق گفته است: بعضی از بچه‌های رودان و میناب دقیقه 90 انصراف دادند و دانش‌آموزان دیگری را جایگزینشان کردند، برای همین بعضی‌ها اصلاً فرم رضایتنامه را پر نکرده بودند».
بر همین اساس می‌توان مدعی شد در این ماجرا ابهاماتی وجود دارد که باید پاسخ آنها توسط تیم کارشناسی آموزش و پرورش بررسی و به اطلاع افکار عمومی برسد.
برخی ابهامات و سوالات مطرح در حادثه واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان هرمزگانی بدین شرح است:
*آیا در این ماجرا از برخی خانواده‌ها رضایتنامه کتبی اخذ نشده است؟ و برخی مسئولان استانی به اطلاع تلفنی و کسب رضایت از این طریق کفایت کرده‌اند؟
*آیا برای کسب رضایت نامه از خانواده یکی از دانش آموزان فوت شده دریافت پول در قبال امضای رضایت نامه به آنها پیشنهاد شده است؟
* آیا برخی خانواده‌ها از سفر چند روزه فرزندان خود به شیراز مطلع نبودند و دانش‌آموزان بدون کسب رضایت خانواده راهی این سفر شده‌اند؟
* آیا امکان جابه‌جایی زمان حرکت اردو از ساعت 11 شب به ساعات روز وجود نداشت و ضرورتی برای سفر در شب وجود داشت؟
* آیا تمام موراد ایمنی برای برگزاری اردو از جمله شرایط راننده و اتوبوس با توجه به اینکه شغل اصلی راننده نیز آهنگری بوده رعایت شده است؟
* با توجه به شرایط فعلی جاده ها و عدم تامین ایمنی کامل سفر برگزاری اردوهای دانش‌آموزی با استفاده از وسیله حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس تا چه اندازه نیاز بوده و ضروری است؟
این موارد بخشی از ابهاماتی است که هم اکنون تیم کارشناسی تعیین شده از سوی وزارت آموزش و پرورش در حال بررسی آن و تهیه گزارشی جامع برای ارائه به افکار عمومی جامعه است.