سرویس جهان مشرق- نشست بیش از ۳۰ کشور، اخیرا در مونترال کانادا در رابطه با مسئله گرمایش زمین برگزار شد؛ اما بدون آمریکا. کارشکنی‌های پیاپی دولت ترامپ در قضیه قبول مسئولیت به عنوان متهم ردیف دوم گرمایش زمین و آلودگی محیط زیست، باعث شد تا کشورهای جهان عملا بدون حضور آمریکا در نشست‌های جدید، به تلاش در این زمینه بپردازند.

اکنون، کانادا و چین به نوعی رهبری ائتلاف جهانی گرمایش زمین که به توافقنامه پاریس شهرت یافته را به دست گرفته‌اند.در حالی که رهبران جهانی بر لزوم کنش سریع در قبال خطری که کره زمین را به شدت تهدید می‌کند تاکید دارند، ترامپ با وجود اینکه طوفان‌های دهشتناک ناشی از همین بر هم ریختن اکوسیستم ایالات جنوبی آمریکا و منطقه کارائیب را به شدت مورد لطمه و آسیب قرار داد، هنوز به عمق فاجعه بی‌تفاوت است و همین امر موجب شده که کشورهای دیگر به طور کامل دل از امید به همراهی آمریکا بکنند.

طوفان‌های وحشتناکی که در روزهای اخیر جنوب آسیا را در هم کوبید و میلیون‌ها آسیایی را آواره کرد در طول یک دهه اخیر بی‌سابقه بود. در طی ۸۰۰ هزار سال گذشته تا نیمه قرن بیستم، تمرکز دی‌اکسید کربن اتمسفر از ۳۰۰ هزار میلیمتر بالاتر نرفت اما در سال ۲۰۱۷، شاهد ۴۵۰ هزار میلیمتر تمرکز گاز دی‌ اکسید کربن هستیم. همین انباشت و تمرکز بی‌سابقه گاز دی اکسید کربن طی این سال‌ها موجب شد تا سال ۲۰۱۶ به عنوان گرم‌ترین سال تاریخ بشریت شناخته شود.

اکنون، دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند که با توجه به گرمایش تدریجی زمین، بشریت باید آماده بلایای طبیعی بیشتری باشد و اثرات منفی دوره‌ای بیشتری بر زندگی انسان‌ها انتظار می‌رود. به عنوان نمونه، با بالا آمدن آب دریاها، بسیاری از نقاط زمین بتدریج غیر قابل سکونت خواهند شد. همچنین، الگوهای ریزش باران تغییر خواهد کرد و محصولات زراعی بی‌شماری نابود خواهد شد. لذا، اگر می‌بینید که کشورها به طور بی‌سابقه موضوع گرمایش زمین -آن چیزی که آمریکایی‌ها جدی نمی‌گیرند- را جدی گرفته‌اند، بی‌دلیل نیست. مسئله آنقدر بغرنج است که دیگر همراهی آمریکا مهم نیست و جلوگیری از یک فاجعه در اولویت قرار دارد.

«جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا

چین، کانادا، و اتحادیه اروپا با این نشست پیامی برای دولت ترامپ فرستادند با این معنا که دیگر رهبری آمریکا در این ائتلاف جهانی معنایی ندارد. نشست مونترال، راهکارهای مناسبی را برای چگونگی همکاری بین کشورهای نگران پیش رو نهاد. آمریکا باز هم شانه خالی کرده و به نوعی شاهد شبیه‌سازی آنچه که در جنگ جهانی اول و دوم از این کشور دیدیم، هستیم. رسیدن سر بزنگاه در دقایق آخر و بهره‌برداری فرصت‌طلبانه و ضبط نام ناجی بزرگ. هزینه‌ها به نام دیگران و سود نهایی به نام این کشور.

یکی از موارد پیشرفت در این زمینه، پیشنهاد خارج کردن وسائط نقلیه گازوئیل و دیزل‌سوز از چرخه حمل و نقل بود که کشورهای کانادا، انگلیس، فرانسه، هند، نروژ، و چین از اولین حامیان آن هستند. رهبران جدید این ائتلاف بین‌المللی، برنامه‌هایی را در سطوح ملی و منطقه‌ای برای جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه‌ای تا نیل به انتشار صفر درصد از خلال همکاری در بازارهای انرژی در نظر گرفته‌اند که البته فعلا در حد حرف است و باید دید در مقام عمل چه می‌شود. تمرکز کنونی بر این است که با توجه به کاهش چشمگیر و یا قطع احتمالی کمک مالی آمریکا، منابع و سرمایه مورد نیاز جهت پر کردن شکاف تامین گردد. قرار بر این شده که کشورهای در حال توسعه گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند و کشورهای پیشرفته هم تکنولوژی مورد نظر برای انجام این امر را در اختیار آنها قرار دهند. 

«میگوئل کانِته» کمیسیونر شرایط جوی اتحادیه اروپا به عنوان رییس نشست مونترال

قرار دیگر این است که سه کشور سردمدار این حرکت، در کنار دیگر کشورها، در جلسه وزرای سازمان تجارت جهانی، توافقی را جهت ایجاد باشگاه بین‌المللی متشکل از همه آنها به امضا برسانند و از این پس، اقدام به حذف موانع بر سر راه تعدیل تعرفه‌های انرژی و کاهش یارانه‌های سوخت فسیلی کنند.

گفتنی است که چند ماه دیگر، جلسه‌ای در پاریس برگزار خواهد شد و سال ۲۰۱۸ هم، کالیفرنیا -به عنوان یکی از سه ایالتی که به شدت ترامپ را به خاطر خروج از پیمان پاریس مورد انتقاد قرار داد- میزبان این نشست جهانی باشد.

فیلم کوتاهی در مورد گرمایش تدریجی زمین

علیرغم اینکه اکنون ظاهرا شاهد پشتکار کشورهای عضو در این ائتلاف هستیم، اما این نشست‌ها بیشتر جنبه سمبلیک دارند و بدون کنش‌های جاه‌طلبانه و اراده سیاسی قوی، فاقد کارآمدی هستند. این فرصت، یگانه‌فرصت ناب جامعه بین‌المللی برای جلوگیری از بروز یک فاجعه برای کره زمین است. و اگر کشورهای عضو مثل چند سال اخیر درگیر اظهارات و نشست‌ها باشند، آن وقت است که دیگر بروز فجایع از داکا تا بمبئی، از هوستون تا میامی، و از فلوریدا تا کارائیب، تبدیل به فجایع بسیار گسترده‌تر و در ابعاد جهانی خواهد شد و قطعا مسئول این خطر بزرگ و پیامدهایش، کشورهای صنعتی و در راس آنها آمریکایی است که نه تنها در تولید گازهای گلخانه‌ای و دی اکسید کربن، متهم ردیف دوم است که با شانه خالی کردن از قصوری که مرتکب شده، مصداق عینی و بارز ناجوانمردی همیشگی را اثبات نمود.

منبع:

http://www.alternet.org/environment/together-canada-china-and-eu-can-fill-trumps-climate-leadership-void

http://www.dw.com/en/eu-canada-china-try-to-isolate-us-ahead-of-bonn-climate-talks/a-۴۰۵۳۰۶۰۱