به گزارش مشرق، رئیس سابق شرکت امنیتی «بلک واتر» که طرح خصوصی‌سازی جنگ افغانستان را به کاخ سفید ارائه کرد نفوذ زیادی در دولت ترامپ دارد و ممکن است بزودی رئیس‌جمهور آمریکا با اعزام مخفیانه سربازان اجیر همراه با نظامیان ارتش این کشور موافقت کند.
به نقل از وب‌سایت «البوابة»، چند هفته پیش از اعلام استراتژی آمریکا در افغانستان، «اریک پرنس» بنیانگذار و رئیس سابق شرکت امنیتی «بلک واتر» بارها با مقامات کاخ سفید دیدار کرد تا طرح خصوصی‌سازی جنگ در افغانستان مورد تایید واشنگتن قرار گیرد.
با این حال طرح اریک پرنس مبنی بر جایگزینی نظامیان آمریکایی با سربازان اجیر مورد موافقت ترامپ قرار نگرفت و پنتاگون اخیرا از اعزام 3 هزار و 500 نظامی بیشتر به افغانستان خبر داده است.
پرنس اما نفوذ زیادی در کاخ سفید دارد و ممکن است که بزودی در کنار نظامیان آمریکایی سربازان اجیر را نیز بطور مخفیانه به افغانستان اعزام کند و حتی شمار آن‌ها از نظامیان آمریکایی در این کشور نیز بیشتر باشد.
بنیانگذار شرکت بلک واتر بارها تاکید کرده است که برای برون‌رفت از بحران‌های امنیتی، سربازان اجیر از نیروهای ارتش و یا نیروهای حافظ صلح سازمان ملل موثرتر هستند.
پرنس در آخرین ماجراجویی خود نیروی امنیتی سری کلمبیایی را به امارات برد و هزینه استفاده از این نیروها را نیز شاهزاده ابوظبی در چکی به مبلغ 529 میلیون دلار پرداخته بود.
وی در نظر داشت تا 5 هزار و 500 سرباز اجیر را جایگزین نظامیان آمریکایی کند تا این نیروها در میدان نبرد نیز حضور فعالی داشته باشند.
پرنس در نظر داشت تا موانع قانونی خصوصی‌سازی جنگ را نیز با محرمانه کردن اقدامات ارتش خصوصی خود و با عنوان عملیات اطلاعاتی دور بزند؛ با این حال جنجالی‌ترین بخش طرح پرنس در افغانستان پیاده‌سازی طرح کمپانی هند شرقی در این کشور بود.
در این طرح وی پیشنهاد کرد تا دولت ترامپ مانند مستعمره‌های سابق انگلیس فرمانداری را برای افغانستان معرفی کند.
با اینکه طرح بنیانگذار بلک واتر برای استفاده از ارتش خصوصی در افغانستان هنوز مورد استفاده قرار نگرفته است.
«شان مک فیت» عضو ارشد اتاق فکر «آتلانتیک کنسول» گفت که ترامپ ممکن است بزودی به پرنس روی آورده و بخشی از پیشنهادات وی را اجرایی کند.
از سوی دیگر نیز پرنس، برادر «بتسی داوس» وزیر آموزش و پرورش آمریکا است که براساس برخی گزارش‌ها تلاش کرده تا از طرف دولت ترامپ کانالی را برای روابط پنهانی با روسیه بوجود آورد.
بنیانگذار شرکت بلک واتر پیش از این نیز «استیو بنن» استراتژیست ارشد سابق ترامپ را برای جایگزینی سربازان اجیر با نظامیان آمریکایی در افغانستان متقاعد کرده بود.
پرنس نفوذ زیادی در حلقات قدرت دولت ترامپ دارد و احتمال پیاده‌شدن برخی از طرح‌های وی مبنی بر خصوصی‌سازی جنگ در افغانستان وجود دارد.
خطرات خصوصی‌سازی جنگ
ارتش‌های خصوصی به همراه خود نگرانی‌های سیاسی و امنیتی بسیاری را دارند و برخی قوانین نظامیان ارتش‌های رسمی شامل آن‌ها نمی‌شود؛ که خطر ارتکاب هرگونه تخلف از جانب آن‌ها را افزایش می‌دهد.
مشهورترین تخلف سربازان اجیر در کشتار میدان ناصریه عراق در سال 2007 بود. در این کشتار سربازان اجیر شرکت بلک واتر به جمعیت مردم که در این میدان حضور داشتند شلیک کرده و 17 غیرنظامی عراقی را کشتند.
با این حال خطر استفاده از سربازان اجیر بسیار بیشتر از یک نمونه محسوس از خشونت علیه غیرنظامیان است.
شرکت‌های امنیتی بیشتر سربازان خود را از کشورهای چون کلمبیا و فیلیپین استخدام می‌کنند، زیرا جذب نیرو از این کشورها نسبت به کشورهای چون آمریکا، کانادا و یا کشورهای اروپایی ارزان‌تر است.
گفتنی است که شرکت بلک واتر در جنگ عراق بطور گسترده از نیروهای کلمبیایی با حقوق پایین استفاده می‌کرده و حقوق برخی از این نیروها که در منطقه جنگی حضور داشتند تنها به 34 دلار در روز می‌رسید.
سربازان اجیر به بخش اجرایی دولت آمریکا این اجازه را می‌دهد تا بدون گزارش دادن به کنگره و یا مردم این کشور، آتش جنگ را تشدید کرده و حضور نظامی خود را افزایش دهد.
«جرمی اسکهیل» نویسنده کتاب «بلک واتر؛ خیزش قویترین ارتش خصوصی جهان» و سردبیر و موسس نشریه خبری آنلاین «اینترسپت» گفت که سربازان اجیر امکان دور زدن کنگره توسط کاخ سفید را ایجاد می‌کند.
وی افزود: در نظر بگیرید که کنگره قانونی را تصویب می‌کند و خواستار کاهش نظامیان آمریکایی در افغانستان شود و بخواهد که شمار آن‌ها را به 5 هزار محدود کند؛ کاخ سفید هم می‌گوید ما به 20 یا 30 هزار نظامی احتیاج داریم و بقیه این نظامیان را از سربازان قراردادی تامین کرده و به کنگره نیز گزارش نمی‌دهیم.
اسکهیل در ادامه گفت: نه تنها این نیروها از دسترس کنگره خارج خواهند بود، بلکه دستیابی به جزئیات قرارداد این نظامیان نیز تقریبا غیرممکن است.
سربازان اجیر در میدان جنگ نیز معمولا تاکتیک‌های متفاوت و خطرناکی برای مبارزه با شبه‌نظامیان دارند.
مک فیت افزود: اگر نیروی ویژه‌ای را از فیلیپین استخدام کنید ممکن است نظرش درباره مقابله با شبه‌نظامیان این باشد که قبل از اینکه از ماهیت مظنون مطمئن شود، به وی شلیک کند که این کشتار بیشتر غیرنظامیان را در پی خواهد داشت.
اگر چنین اتفاقی بیفتد واشنگتن مدعی می‌شود که این کشتار توسط نظامی آمریکایی صورت نگرفته و عامل آن نظامی اجیر کلمبیایی و یا اوگاندایی بوده است.
نه تنها ارتش خصوصی تهدیدی برای دموکراسی و منافع امنیتی آمریکا است، بلکه شمار سربازان اجیر در برخی اوقات بیش از نظامیان ارتش آمریکا بوده است.
خط سبز نشانگر شمار نظامیان آمریکایی و خط قرمز تعداد سربازان اجیر در افغانستان را نشان می‌دهد؛ در سال 2016، شمار سربزان اجیر در این کشور 3 برابر تعداد نظامیان ارتش آمریکا بوده است.
در سال 2009 شمار نظامیان آمریکایی حاضر در افغانستان 24 هزار و 56 نفر بود، در حالی که شمار سربازان اجیر در آن موقع به 29 هزار و 473 نفر می‌رسید.
با اینکه رئیس‌جمهور سابق آمریکا مدعی شده بود که خواستار کاهش حضور آمریکا در افغانستان است، اما آمار حکایت دیگری دارد.
در اواخر سال 2016 حدود 9 هزار و هشتصد نظامی آمریکایی در افغانستان مستقر بودند، در حالی که شمار سربازان اجیر در زمان مشابه 25 هزار و 197 نفر بود.